خداداد عزیزی: قطر را خودمان باد کردیم/حق را به کی‌روش می‌دهم/ دوپینگ می‌کنند مثل بنز/ فوتبالیست‌ها از هنرمندان با معرفت‌ترند

گروه ورزش؛ با او در مورد تیم ملی حرف زدیم. خودش را نه منقد کی روش دانست و نه حامی چشم و گوش بسته او.

به گزارش بولتن نیوز؛ خداداد می گوید جایی که ببینم حق با كی روش است با شهامت دفاع می کنم اما اگر جایی حرف زور بزند، دلیلی ندارد در هر موقعیتی از او حمایت کنم. با این وجود عزیزی اعتقاد دارد برای صعود به جام جهانی 2018 باید به صورت سفت و سخت از کی روش حمایت کنیم تا برای نخستین بار به صورت دوبار متوالی، مهمان جام جهانی باشیم.

*برای مقدمه بهتر است از تیم ملی شروع کنیم. به نظر شما شرایط ایران برای صعود مناسب است یا کار سختی را پیش رو داریم؟

بدون شک کار آسان نیست. روز بازی با قطر وقتی دقیقه 80 شد و گل نزدیم پیش خودم گفتم با این وضعیت کارمان تمام است. در چنین مسابقاتی که به صورت رفت و برگشت و گروهی برگزار می شود اگر سه امتیاز های خانگی را نگیری، برای صعود کارت به اما و اگر می کشد. بازی به دقایق آخر رسید و من تقریبا مطمئن بودم با آن راه و روش ما زورمان به قطر نمی رسد که خدا را شکر دروازه بان آنها آن هدیه را به ما داد. البته ناگفته نماند ده دقیقه قبلش اگر کمی مهاجم ما(انصاری فرد) دقت می کرد می توانستیم گل بزنیم. با این وجود مهم پیروزی بود که خدا را شکر برنده شدیم. در مورد بازی با چین من در ابتدا عقیده داشتم یک امتیاز هم برای ما خوب است اما با توجه به موقعیت های ایجاد شده، دلم سوخت که چرا برنده بازی نشدیم. چین روی فوتبالش در چند سال اخیر بسیار سرمایه گذاری کرده اما گویا آنها یک ترس همیشگی از فوتبال ما دارند که در خانه خود دفاع می کردند. در مجموع تصور می کنم در بازی با چین به مراتب بهتر از قطر بودیم.

*کی روش می گوید زمان مناسب برای آماده کردن بازیکنانش در اختیار نداشت و تفاوت بازی با قطر و چپین به همین موضوع مرتبط بود. به نظرتان توجیه کرده یا نه؟

همه می دانند من بیجهت نه از کسی تعریف می کنم و نه انتقاد. اما انصافا در این مورد کی روش حق دارد. تیم ملی به همین سادگی که قادر نیست به جام جهانی صعود کند. باید بازی های تدارکاتی و اردوهای بیشتری را قبل از این بازی ها می گذاشتیم تا سرمربی به راحتی بازیکنان ثابتش را با یکدیگر هماهنگ کند. همین بازی با چین نشان داد که مشکل اصلی ما هماهنگ نبودن بازیکنان هستند. البته در بازی با قطر یک مشکل بسیار بزرگ هم داشتیم. کی روش و رسانه ها شروع به باد کردن قطر کردند. چنان می گفتند بازیکنان خارجی دارند که هر کس نمی دانست تصور می کرد بهترین های جهان را جذب کردند. به نظرم بقدری قطر را بزرگ کردیم که بچه های ما باورشان شده بود که اینها واقعا منتخب جهان هستند. قطر حالا از دوبازی صفر امتیاز دارد و در ته جدول است. روحیه دادن و جدی گرفتن رقبا خوب است اما متاسفانه ما بقدری حریف را گنده می کنیم که دست آخر خودمان هم از آنها می ترسیم.

*موضع خداداد عزیزی در مورد کی روش سرانجام روشن نشد. یک روز حمایت می کنید.یک روز انتقاد. خلاصه کی روش خوب است یا نه.

آفرین سوال خوبی کردید. بعضی مواقع همکاران شما از روزنامه و سایت زنگ می زنند و همین اولش می گویند شما به عنوان منتقد و مخالف کی روش نظرتان در مورد مثلا فلان چیز چیست! من می گویم برادرجان این لقب را از کجا برای من آوردی؟ من زمانی که می بینم یکسری از کارهای کی روش مناسب نیست بدون رو در بایستی می گویم. مثلا مرخصی های ایشان و ندیدن بازی های لیگ موضوعاتی است که به نظر من باید گفته شود. یا بعضی اوقات تیم ملی خوب بازی نمی کند و ما باید حقیقت را به مردم بگوییم. اما در این موضوع که کی روش مربی بزرگی است هیچ شکی وجود ندارد. اما مشکل این است که مربی بزرگ آوردیم و امکانات لازم را به او نمی دهیم. اردوی مناسب، لباس مناسب، بازی تدارکاتی خوب. اینها پیش نیاز هر مربی ای است و به نظرم با وجود همه تلاش هایی که تاج انجام داده آنچنان که باید و شاید تیم ملی تجهیز نشده است. در مورد اختلاف کی روش و برانکو هم من حق را به برانکو دادم. این به معنای این نیست که مخالف کی روش باشم و بخواهم او از فوتبال ایران برود. ما الان برای اولین بار در تاریخ فرصت حضور متوالی در جام جهانی را پیدا کردیم و این فرصت پدید نمی آمد جز با حمایت و حفظ کی روش برای چندین سال.

*شما جزو نسل طلایی بازیکنان ایران بعد از انقلاب بودید، به نظر شما بزرگترین فرق تیم ملی فعلی با آن تیم شما در چیست؟

من چندان از مقایسه خوشم نمی آید اما این یک واقعیت است که در آن دوره بازیکنان بسیار بزرگی در فوتبال ایران حضور داشتند که به قول گفتنی متخصص در آوردن هر نوع بازی ای بودند. ستاره هایی مثل مهدوی کیا، باقری ، دایی فقط یک لحظه کافی بود تا نتیجه را عوض کنند. آن نسل با امکاناتی به مراتب کمتر از امروز و با مصائب بسیار دست و پنجه نرم می کرد اما بخاطر کیفیت بسیار بالای بازیکنانش، به شدت مورد احترام مردم بود. مثلا همین بازی با چین شاید مثال خوبی باشد. ما دو هفته قبل رفتیم و در خاک چین مساوی گرفتیم اما در آن دوره یکی مثل مهدوی کیا در چشم برهم زدنی چنان بلایی سر چین آورد که دیگر آن تیم از همان بازی نخست، نسخه اش پیچیده شد.

*از تیم ملی فاصله بگیریم و در مورد لیگ حرف بزنیم. امسال کدام تیم ها مدعی هستند؟

تا امروز پرسپولیس و تراکتورسازی از نوع بازی، خودشان را از بقیه جدا کردند و به نظر می آید این دو رقابت شانه به شانه به شانه ای را دارند. اما در مورد استقلال به نظرم هنوز یک مقدار قضاوت زود است. منصوریان، قابلیت هایش را در نفت نشان داده و من عقیده دارم اگر به او فرصت بدهند می تواند تفکراتش را در استقلال پیاده کند. سپاهان هم با ویسی تغییرات وسیعی را داشته است و این تیم هم می تواند مدعی کسب جام باشد. البته هنوز برای قضاوت بسیار زود است و شاید یکی دو تیم دیگر هم به جمع مدعیان اضافه شوند. اگر لیگ کمتر تعطیل شود، بازی ها شکل بهتری را به خود می گیرد.

*شما یکی از افرادی هستید که به شدت اعتقاد دارید در فوتبال ما دوپینگ وجود دارد، چرا به این موضوع رسیدگی نمی شود؟

من تا به حال صدبار صحبت کردم و از چیزهایی که با چشمم دیدم حرف زدم. بازیکن راه آهن بودم و به شدت درد داشتم و دکتر برای من کورتون تجویز کرد. من 5 باز ی متوالی با کورتون بازی کردم. خب این اسمش چیست؟ دوپینگ است دیگر. اگر نظارت درست درمان باشد، دست خیلی ها رو می شود. اما همانطور که می دانید هزینه بسیار زیادی روی دوش فدراسیون فوتبال می افتد از این رو شاهد این حجم وسیع استفاده از داروهای غیر مجاز هستیم. فوتبال در آمریکا آنچنان که در اروپا دنبال می شود به صورت ورزش اول نیست. اما زمانی که در گالکسی بودم می دیدم که چطور ماموران مبارزه با دوپینگ به صورت ناگهانی و غافلگیر کننده وارد تمرینات می شدند و از بازیکنان نمونه می گرفتند. همین غافلگیری خودش باعث می شود که بازیکن شهامت دوپینگ در تمرینات را هم نداشته باشد. اما متاسفانه در اینجا بخاطر هزینه های بالای تست دوپینگ، همه چیز زیر سیبیلی رد می شود. مثل موضوع دلالی که به راحتی به فوتبال ما رخنه کرده و افرادی که به این باند وصل نیستند جایی در تیم ها ندارند!

*بازی با ستاره های لالیگا هم حواشی زیادی داشت. از نیامدن نکونام تا جنگ و جدل های بعدش.

مشکل اصلی بخاطر اتفاقات بازی سال قبل بود. ما که متوجه نشدیم. اما عده ای گفتند که حدود 500 میلیون تومان سود داشت و آنطور که وعده داده بودند به انجمن بیماران ام اس این پول نرسید. بخاطر همین حرف و حدیث ها بود که عده ای دل چرکین بودند و گفتند باید مسائل روشن باشد. البته من بخاطر جواد نکونام و احترامی که به او می گذارم، حاضر به حضور در تمرینات شدم و حتی به به شخصه به علی کریمی زنگ زدم و خواستم به تمرین بیاید. وقتی پای کارهای خیر پیش می آید نباید تعلل کرد. در ابتدا قرار بود به عنوان بازی خداحافظی نکونام انجام شود که با نیامدنش، جنبه خیریه پیدا کرد. فوتبالیست ها همیشه در این موارد پا پیش گذاشتند بدون هیچ منتی. اما متاسفانه بعضی از هنرمندان اینگونه نیستند. پارسال برای کمک به یک خیریه که از 400 کودک بیمار نگهداری می کند، ما یک بازی سالنی در مشهد تدارک دیدیم. افرادی مثل علی دایی با هزینه شخصی شان و بدون هیچ چشمداشتی روی من را زمین نگذاشتند و آمدند اما متاسفانه آن شخصی که از طرف من برای دعوت به چند مثلا هنرمند زنگ زده بود، با پیشنهاد عجیب آنها مواجه شد. گفته بودند که سکه می دهند یا نه؟ من اسمی از این افراد کوچک نمی برم اما حد و حدودشان همان یک سکه است که برایش این ور و آور بروند. البته هنرمندان دیگری هم بودند که بدون هیچ توقعی آمدند و بازی هم کردند. در مجموع این را گفتم که بدانید، بچه های فوتبالیست با معرفت تر هستند و در این موارد همیشه پیش قدم خواهند بود.