تمام وزارت خانهها بودجه ای را برای پژوهش دریافت می کنند و مگر از تشخیص اولویت صنایع چیز مهم تری داریم؟ وزارت خانه باید تشخیص بدهد که صنایع چه مشکلی دارند و نباید در حل مشکلات صنعت در بماند...
گروه اقتصادی: دولت یازدهم زمانی که سکان دولت را در دست گرفت تورم کشور حدود 40 درصد بود و رکود عمیق در اقتصاد باعث شده بود تا زمزمه تعطیلی کارخانه های تولیدی به گوش برسد. این نگرانی دو سال پس از فعالیت دولت به واقعیت تبدیل شد و به همین دلیل مقامات مسئول در این زمینه پیشنهادات و راهکارهایی را برای خروج از رکود و تقویت اقتصادی و همچنین رشد پایدار اقتصاد ارائه دادند.
به گزارش بولتن نیوز، اعطای تسهیلات 16 هزار میلیارد تومانی به بنگاه های کوچک ومتوسط نسخه ای است که به درمان تمام مشکلات صنعت منجر شود. اما برخی کارشناسان معتقدند که نباید همه صنایع را با یک نسخه واحد درمان کنیم که محمد قلی یوسفی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی یکی از آنهاست. گفت و گوی ما را با این کارشناس اقتصادی بخوانید:
دولت برای خروج از رکود و تقویت نقدینگی صنایع کشور تسهیلاتی را در نظر گرفته است. آیا این تسهیلات توانسته موجبات خروج از رکود را فراهم کند؟بببنید من معتقدم بخشی از بودجه وزارت خانه های متولی امور صنعت باید صرف نیازسنجی صنایع شود. نگاه نادرستی به حل مشکلات صنعتی کشور وجود دارد. در این زمینه نیاز داریم ارزیابی درستی از مشکلات صنایع مختلف در کشور انجام شود. برخی ازصنایع نیاز به نقدینگی یا ارز دارند و تنها مشکل این بخش از صنعت با فراهم کردن تسهیلات حل می شود. مشکلات دیگری مثل فرسودگی تجهیزات یا عدم تقاضا برای محصولات و بکارگیری فناوریهای جدید همچنان با وجود پرداخت تسهیلات به واحدهای صنعتی پابرجاست. نمی توان با یک نسخه واحد به درمان برای تمام صنایع پرداخت.
به نظر شما کدام بخش از صنعت در اولویت دریافت نقدینگی و تسهیلات است؟اولویت سنجی نکته مهمی در اجرای طرح های تسهیلات دهی است. تسهیلات باید براساس نیاز صنایع، ظرفیت های ایجاد اشتغال و ارزش افزوده پرداخت شود. صنایع فرسوده از تسهیلات برای تعویض تکنولوژی استفاده می کنند و این به هدررفت منابع منجر می شود.
اعطای تسهیلات به صنایع کوچک و متوسط کشور چه میزان از مشکلات بخش صنعت را حل کرده است؟دولت با توجه به فشار صنایع مختلف تصمیم به تسهیلات دهی گرفته است. باید توجه داشته باشید که پیشرفت اقتصادی هر کشوری وابسته به توسعه صنعتی آن کشور است و اگر صنایع از کار بیفتند پیشرفت معنی اقتصادی معنی ندارد. دولت در هر وضعیتی برای خروج صنایع از رکود تلاش می کند اما این تلاش نباید تنها معطوف به صنایع کوچک و متوسط باشد. بدون بهبود وضعیت صنایع بزرگ صنایع کوچک رشد نمی کنند.
راهکار شما این است که ابتدا باید صنایع بزرگ توسعه داشته باشند و بعد به سراغ صنایع کوچک برویم؟بله. صنایع کوچک زمانی به بلوغ می رسند که از طریق صنایع بزرگ به رونق برسند. صنایع بزرگ در تهیه تکنولوژی، مواد خام، قطعات و انرژی به صنایع کوچک وابسته هستند و از آن ها به عنوان پیمان کار بهره می گیرند. طبیعی است در چنین شرایطی ارتقای صنایع کوچک وابسته به رشد صنایع بزرگ است.
در صحبتهایتان به موضوع پژوهش اشاره کردید. منظورتان پژوهش در کدام بدنه اقتصاد کشور است؟ تمام وزارت خانهها بودجه ای را برای پژوهش دریافت می کنند و مگر از تشخیص اولویت صنایع چیز مهم تری داریم؟ وزارت خانه باید تشخیص بدهد که صنایع چه مشکلی دارند و نباید در حل مشکلات صنعت در بماند. عدم توفیق در تشخیص اولویت اصلی صنایع ناشی از فسادی است که در سیستم اداری ایران وجود دارد. حتی پروژه هایی که تحت عنوان ارتباط صنعت با دانشگاه مطرح میشود شفاف نیست در حالی که این پروژه ها باید راهگشای صنعت باشد.