رابطه فرهنگ و اقتصاد

به گزارش بولتن نیوز، نگاهي به باورهاي فرهنگي روستاييان مناطق مركزي ايران در مورد آب ميتواند جالب باشد پيشاپيش پيدا است كه جايگاه آب نزد مردمان ساكن در اقليم خشك با جايگاه آب نزد ساكنان مناطق پرباران يكسان نيست. 

فرهنگ به عنوان يك فرآورده حاصل از زيست محيط و انسان پرورده شده در اين زيست محيط، خاستگاههاي عميق اقتصادي دارد؛ نكته اي ناپوشيده براي اغلب ما. اما فرهنگ نيز پس از شكلگيري و تنيده شدن اجزاي آن در يكديگر، همچون درختي تناور بر گستره هاي مختلف اقتصاد سايه مي افكند و كاركردهاي اقتصادي انسان و جامعه را زير نفوذ و تأثير خود ميگيرد. 

سيماي اقتصاد بسياري از كشورها را با وجوه فرهنگي آنها توصيف ميكنند؛ توسعه اقتصاد چين را حاصل قناعت چيني، پيشرفتهاي اقتصادي ژاپن را حاصل سختكوشي ژاپني و شايد گاهي اوقات پسماندگي برخي ملل را حاصل تنبلي ملي يا بيخيالي عمومي اعلام مىكنند. واقعيت اين است كه فرهنگ و اقتصاد، رابطه اي علت و معلولي و دوسويه دارند. هر دو در مواردي علت و گاهي معلول ديگري هستند. 

اقتصاد همچون تراكتور، بسترهاي موجود فرهنگ را شخم ميزند و فرهنگ بذرهاي تازهاي براي تغيير عملكرد اقتصاد ميپاشد. توسعه بازار مصرف، عادات جديد پديد مي آورد و عادات و رفتارهاي فرهنگي تازه سفارشهاي نويني را در مقابل اقتصاد قرار ميدهد تا مسيرهاي جديدي را بپيمايد. اما بسترهاي سنگلاخ فرهنگي چه بر سر اقتصاد ميآورد؟ آيا تراكتور اقتصاد در بسترهاي سنگلاخ، توانايي آزاد كردن ظرفيت خود را به صورت شخم عميق بسترهاي فرهنگي دارد؟ رابطه دوسويه اينجا خود را به خوبي مينماياند: اقتصاد، اسير همراهي فرهنگ است. فرهنگ ميتواند موتور توسعه اقتصادي را روشن يا آن را كم توان و خاموش كند.