بهینه‌سازی داربست‌های مهندسی بافت به کمک نانوذرات مغناطیسی

به گزارش بولتن نیوز ، سلول‌های بنیادی درمان مؤثر بسیاری از بیماری‌ها را تسهیل می‌کند. اگرچه مشکلاتی از جمله نرخ آهسته‌ تکثیر و هزینه‌ بالا در راه استفاده از این سلول‌ها قرار دارد اما آن‌ها قادرند در بهبود بیماری‌های قلبی عروقی و کلیوی، اختلال عملکرد سیستم عصبی و همچنین ترمیم ضایعات استخوانی نقش اصلی را ایفا کنند. در حوزه‌ مهندسی پزشکی تلاش‌ها بر روی معرفی واکنش‌گرهای زیستی جهت تسریع فرایند تکثیر سلولی به مقداری که بتوان از آن‌ها برای کاربردهای کلینیکی استفاده کرد، متمرکز شده است.

مهندس حسین ملکی قلعه یکی از مجریان طرح، به داربست‌های زیست سرامیکی زیست فعال به‌عنوان یکی از گزینه‌های قابل‌توجه و مقرون‌به‌صرفه جهت افزایش سرعت تکثیر سلولی اشاره کرد و افزود: «در طرح حاضر تأثیر حضور داربست سرامیکی کامپوزیتی از جنس هیدروکسی آپاتیت و نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن در محیط کشت سلولی مورد بررسی قرار گرفته است.»

وی ادامه داد: «فرایند کشت سلولی با قرار دادن این داربست نانوکامپوزیتی در محیط کشت با سرعت دو و نیم برابر بیشتر از حالتی است که محیط کشت بدون حضور داربست باشد.»

نانو ذرات سوپر پارامغناطیس، حساسیت بالایی در برابر دریافت موج الکترومغناطیس از محیط اطراف خود دارند و در اثر دریافت سیگنال‌های الکترومغناطیس از محیط کشت، متعاقباً آن را به محیط کشت منعکس می‌کنند. سیگنال‌های برگشتی از جنس الکترومغناطیس در محیط کشت، بر روی سلول‌ها با تغییر واکنش‌های آنزیمی سیتوپلاسمی و همچنین نفوذپذیری جداره سلولی، تأثیر می‌گذارند. این پدیده افزایش سرعت تکثیر سلولی را به همراه دارد.

در طرح مذکور دو نوع داربست سرامیکی بر پایه هیدروکسی آپاتیت ساخته شد و خواص مغناطیسی داربست هیدروکسی آپاتیت با وارد کردن نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن تغییر داده شد. داربست‌های سرامیکی مورد مطالعه از منظر تأثیر بر سرعت تکثیر سلولی مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفته‌اند.

به گفته‌ محقق طرح، تصاویر میکروسکوپی نشان داده‌اند که افزایش سرعت تکثیر سلولی متأثر از ارتباط سلول‌ها با سطح زیست فعال داربست بوده است. همچنین ارتباطات بین سلولی با حضور نانو ذرات مغناطیسی در سرامیک زیست فعال هیدروکسی آپاتیت بهبود یافته که نشان‌دهنده‌ فعال‌سازی مکانیسم‌های ارتباطی شیمیایی و مغناطیسی بین سلول‌هاست.

این تحقیقات حاصل تلاش‌های مهندس حسین ملکی قلعه- دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه صنعتی سهند تبریز- مهندس ارمیا آقایی- دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه آلبرتای کانادا- مهندس علی نادر نژاد- دانش‌آموخته‌ مقطع کارشناسی ارشد مقطع دانشگاه صنعتی امیرکبیر- دکتر یونس بیگی خسروشاهی- دانش‌آموخته‌ مقطع دکترای دانشگاه صنعتی سهند تبریز- دکتر محمدحسین سیادتی- عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی خواجه‌نصیرالدین طوسی- است.

نتایج این کار در مجله‌ Journal of Materials Engineering and Performance (جلد 25، شماره‌ی 6، سال 2016، صفحات 2331 تا 2339) به چاپ رسیده است.