ادعای نشنال: اتحاد تهران و مسکو، ائتلافی شکل‌یافته بر پایه سوء‌ظن‌های دو طرف

به گزارش بولتن نیوز،پایگاه تحلیلی نشنال در گزارشی نوشت: نفوذ دوباره مسکو بر خاورمیانه، تحولی ناخوشایند برای منطقه و همچنین کشورهایی است که به منظور تأمین انرژی خود به  این منطقه وابسته هستند. اما حتی خود تهران که زمینه این نفوذ را فراهم کرده است نیز از اهداف واقعی مسکو اطلاع دارد.

 انقلاب ایران و آغاز جنگ این کشور و عراق باعث ایجاد دومین شوک نفتی بزرگ در جهان شد. بحران انرژی یکی از معضلات مداوم دوران «جیمی کارتر،» رئیس‌جمهور وقت آمریکا، بود که می‌توان این مسئله را یکی از عوامل شکست وی در انتخابات سال 1980 دانست.

او در یک سخنرانی اوایل همان سال بر اهمیت خلیج فارس در خصوص صادرات نفت تأکید کرد. این سخنرانی خط مشی وی را مبنی بر این که هر تلاشی از سوی یک نیروی خارجی برای تحت کنترل درآوردن منطقه خلیج فارس نوعی تعرض به منافع آمریکاست، مشخص کرد. به باور او، هر گونه اقدامی از جمله حمله نظامی در مقابله با چنین تعارضاتی موجه بود.

 اما اکنون آمریکا دیگر نای جنگیدن در کشوری خارجی را ندارد و به دلیل مشغولیت با مسائل  مربوط به تحولات نفت و گاز شیل از نقش روسیه در خاورمیانه غفلت کرده است. واردکنندگان بزرگ نفت مانند ژاپن و اروپا به عنوان متحدان آمریکا نیز مانند این کشور نسبت به نفوذ روزافزون مسکو توجهی ندارند. تبدیل شدن دوباره خاورمیانه به میدان رقابت قدرت‌های بزرگ مانند سال‌های منتهی به 1990، خطری بزرگ برای کشورهای منطقه و همچنین مشتریان انرژی آنهاست.

بنابر این گزارش، منافع ژئوپولتیک مشترک ایران و روسیه در حفظ بشار اسد و به چالش کشیدن آمریکا بر کسی پوشیده نیست. این در حالی است که آن‌ها به دلیل خواست روسیه روابط اقتصادی و تجاری کمتری با یکدیگر دارند. این دو کشور در سال گذشته میلادی معادل یک میلیارد و 200 میلیون دلار تبادل تجاری داشتند. در حالی که رقم تبادلات تجاری میان ایران و امارات 17 میلیارد دلار بود.  

به ادعای نگارنده این گزارش، نفت ایران برای شرکت‌های روسی سودآور است؛ اما کرملین که تمایلی به تبدیل شدن ایران به یک رقیب بزرگ در عرصه انرژی ندارد، همواره کوشیده است تهران را در این زمینه با چالش مواجه کند. مسئله‌ای که ایران به خوبی از آن آگاهی دارد.

در انتهای این گزارش ادعا شده است: بنابراین اتحاد تهران و مسکو به نوعی از روی اجبار و با وجود تردیدهای دو طرف شکل گرفته است. با وجود این اتحاد نه چندان مستحکم، نقش پررنگ‌تر روسیه به لحاظ نظامی و دیپلماتیک برای خاورمیانه بسیار خطرناک است. هر تهدید خارجی می‌تواند کشورهای منطقه را که به اندازه کافی از درون دچار بحران هستند، با مشکلاتی حاد مواجه کند.