به بهانه ی روز جهانی عکاسی
لنز دوربین عکاسان خبری کمتر از قلم خبرنگاران نیست
ظاهرا پیشنهاد نامگذاری 19 آگوست زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم - بعنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بین‌المللی هند در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را بعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویم‌های خود گنجانده‌اند.
گروه فرهنگی: اسعد فرهادی به بهانه روز جهانی عکاس یعنی 19 آگوست که مصادف است با 28 مرداد یادداشتی نگاشته و در آن آورده است: به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:
مرداد ماه برای فعالان رسانه ای، بویژه خبرنگاران و عکاسان خبری کشورمان روزهایی پر ازخاطره است ،چرا که 17 مرداد روز خبرنگار و28مرداد روز جهانی عکاسی است و از آنجایی که در منابع مختلف آورده شده یک عکس برای انتقال مطلب برابری می کند باحداقل 350 الی 1000کلمه که امر بیانگر اهمیت قابل توجه حرفه فعالان عرصه عکاسی خبری است.
همه ما با دیدن عکس های خبری در روزنامه ها و خبرگزاریها به قدرت و ماندگاری تلاش عکاسان خبری پی برده ایاین م ولی متاسفانه خبرنگاران این قشر تاثیرگذار را زیاد در محافل خود نمی پذیرند و جالب اینکه شاغلین عکاس در مغازه ها و صنف و اتحادیه عکاسان نیز بهایی به این قشر نمی دهند ،چون بدون مکان هستندو عضو اتحادیه نیستند ،البته که باید این زحمتکشان جزء رسانه بوده و هستند وتاثیرگذاری حرفه ی آنها نیز در جامعه با صنف بازار به هیچ وجه قابل قیاس نیست و این روز جهانی عکاسی فرصتی شد تا در معرفی این حرفه نیز صحبتی داشته باشیم.
اگر بسیار سطحی و عامیانه نیز به موضوع عکاسی خبری بپردازیم ،می بینیم که محبوبیت صاحب لنز در بسیاری از موارد فعالیت رسانه ای بسیار بیشتر از قلم است ،چراکه فرد مصاحبه شونده و یا فرد مورد سوژه با دیدن تصویر خود در رسانه های مکتوب ،خبرگزاری ها و روزنامه ها بیشتر از چندین سطر زیبای نوشته شده به نفع وی لذت می برد .
این جمله را همه فعالان رسانه ای از مسوولین و افراد مشهور بارها و بارها شنیده اند که "من زیاد اهل تبلیغ نیستم و انتشار و عدم انتشار عکس و مطالبم برایم مهم نیست " با تمام وجود اطمینان می دهم ،که این جمله خودش بزرگترین تبلیغ است و بیانگر این مطلب است که گوینده ی آن بیشتر از هر کس دیگری به چاپ عکس و مطلب خود در رسانه ها رغب داشته و دارد.
نکته ی قابل تامل این است که نقش عکاسان خبری که بصورت حرفه ای دوربین در دست گرفته اند بیشتر از صاحبان قلم نباشد ،قطعا کمتر نیست، ولی متاسفانه این قشر زحمت کش در استانها جایگاه ندارند.
آنچه بیشتر جای تاسف دارد ،عدم نظارت بر ورود افرادی به عنوان عکاسان خبری در رسانه های جمعی است که متاسفانه هیچ نظارتی نمی شود و هر کسی که علاقه به فعالیت رسانه ای داشته باشد و نتواند بنویسد ،می گویند دوربینی در دست بگیر و عکاسی کن که این بسیار در د آور است.
اختلاف نظر ودیدگاه عکاسان سطح شهر به عنوان عکاس در مغازه ها فعالیت می کنند یا مراسم های خانواده گی را پوشش می دهند با کسانی که گزارش تصویری تهیه می کنند و به عنوان عکاس خبری از آنها یاد می شود بسیار قابل تامل است .
موفقیت درشغل عکاسی در گرو شهرت اخلاقی و تسلط بر دوربین و آشنایی با نور و تکنیک های عکاسی است و این درصورتی بوده که برای ورود به عکاسی خبری و فعالیت در رسانه ها باید فرد در کنار این تخصص و تعهد فنی و اخلاقی ،دارای شم خبری نیز باشد که این بخش دیگر اکتسابی نبوده و با آموزش تقویت نمی شود،لذا باید در درون فرد عشق وعلاقه فعالیت عکاسی خبری و شکار سوژه باشد .
نکته ی دیگری که امروزه موجب تحول در دنیای عکاسی شده ،ورود دوربین های پیشرفته گرفتن عکس با آن و انتشار در فضای مجازی است .شاید ذوق عکاسی دربیان کاربران شبکه های اجتماعی زیاد باشد و بعضا عکس های خوبی هم بگیرند اما نباید فراموش کرد که صرف ثبت چند تصویر زیبا لقب عکاس را نمی توان یدک کشید.
عکاسی یکی از مهمترین اختراعات بشر در قرن نوزدهم بوده است. از آن هنگام تا امروز، عکاسی راه درازی را پیموده و تغییرات زیادی به خود دیده و روز به روز بر ضریب نفوذش در میان مردم و جوامع افزوده شده است.
عکاسی در طی تمام این سال‌ها پرتوی درخشان بر بسیاری از گوشه‌های تاریک یا ناشناخته‌ی زندگی بشر انداخته است و از پس این سال‌ها به یکی از موثرترین، نیرومندترین، سریعترین و پرطرفدارترین ابزار و رسانه‌های بشر برای ارائه‌ی اندیشه‌ها و احساساتش تبدیل شده است. مارسل پروست، نویسنده‌ی فرانسوی، جایی می‌نویسد: "به گمان من تنها عکاسی است که، همانند بوسه، می‌تواند با تازه‌ترین کاربردهایش از درون آنچه به نظر ما چیزی با ظاهری قطعی و همیشگی می‌رسد صد چیز دیگر را بیرون بکشد که همه باز همان‌اند."
قدیمی‌ترین عکس ثبت شده در تاریخ عکاسی تصویری است که نیسفور نیپس اشراف‌زاده‌ی فرانسوی در سال 1826 با فرایندی که خود آن را هلیوگرافی نامید از چشم‌انداز پنجره‌ی اتاقش گرفت.
چند سال بعد یک فرانسوی دیگر به نام لوئی داگر به سال 1837 به فناوری‌ای دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحه‌ی نقره‌اندود ثبت می‌کرد. او فناوری خود را داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی به عنوان نخستین شیوه‌ی عملی ثبت تصویر شناخته می‌شود. این فرایند اصلاحات و تغییراتی کرد تا اینکه در ژانویه 1839 آکادمی علوم فرانسه داگروتیپ را به عنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند.
ولی چند ماه بعد دولت فرانسه که به اهمیت این اختراع پی برده بود با تخصیص مقرری ماهانه برای داگر و شریکش، که فرزند نیپس بود، از آنان خواست که در یک گردهمایی در پاریس در 19 آگوست 1839 جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهند. دولت وقت فرانسه، در آن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را به عنوان هدیه‌ای رایگان به تمام جهان اعلام نمود و این نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم بود؛ یعنی نقطه‌ی آغاز رشد این فن و هنر در جهان 19 آگوست بود.
ظاهرا پیشنهاد نامگذاری 19 آگوست زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم - بعنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بین‌المللی هند در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را بعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویم‌های خود گنجانده‌اند. به طوری که هر سال این رویداد نسبت به سال گذشته در گستره‌ی بزرگتری برگزار می شود.
شاید امروزه با وجود گوشی های هوشمند هر کسی خودش را عکاس بداند اما باید گفت عکاسی خوب و حرفه ای نیازمند دانش آکادمیک و تجربه و مقدار بسیار زیادی ذوق است. شاید گزینه آخر همان ذوق عکاسی دربین کاربران شبکه های اجتماعی زیاد باشد و بعضا عکس های خوبی هم گرفته باشند اما نباید فراموش کرد که صرف ثبت چند تصویر خوب لقب عکاسی را نمی توان یدک کشید.
منبع: بولتن نیوز
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
