دانشمندان ارتباط بین ناباروری ناشناخته در زنان و یک ویروس کمتر شناخته شده را پیدا کردند که گفته میشود از طریق بزاق انتقال مییابد.
به گزارش بولتن نیوز، به نقل از تک تایمز، این یافتهها میتواند امید تازهای برای زوجها و زنانی باشد که با مشکل ناباروری دست و پنجه نرم میکنند و علت آن را نیز نمیدانند. همچنین میتواند به درمانهای جدیدی منجر شود که این ویروس را هدف قرار میدهند.
محققان از دانشگاه فرارا ایتالیا، رحم 66 شرکت کننده زن را مورد بررسی قرار دادند که از میان آنها، 36 زن تجربه باروری نرمال را داشته و 30 زن دچار مشکل ناباروری اولیه غیر قابل توضیح بودند.
آنها کشف کردند که 43 درصد از این زنان توسط ویروس کمتر شناخته شده خانواده "هرپس" به نام HHV-6A که از راه بوسیدن منتقل میشود، آلوده شده اند. این ویروس خاص در شرکت کنندگان دیگری که بارداری نرمال را تجربه کرده بودند وجود نداشت.
از میان زنان سنین 15 تا 44 سال، در حدود شش درصد دچار مشکلات ناباروری هستند. از این زنان، حدود 25 درصد دارای مشکل ناباروری نامشخص هستند .این امر بسیاری از زنان را به سمت درمانهای باروری سوق میدهد که اغلب نه تنها هزینهبر بوده بلکه آسیب زا نیز هستند .یکی از این درمانها IVF است و بسیاری از زنانی که از این روش اسفاده میکنند از نتیجه آن مطمئن نیستند.
در این پژوهش جدید، محققان یادآور شدند که سطح سیتوکین زنانی که به HHV-6A آلوده شده بودند غیرطبیعی بود .سیتوکین یک گروه بزرگ از پروتئین است که وظیفه انتقال پیام بین سلولها را برعهده داشته و نقش حیاتی در حمایت از تخمکهای بارور دارد. سیتوکین همچنین نقش مهمی در رشد جنین را بازی میکند.
زنانی که به HHV-6A آلوده هستند همچنین سطوح بالاتری از استرادیول را دارند. استرادیول هورمونی است که میزان آن بستگی به چرخه قاعدگی زنان دارد و عفونت HHV-6A را تشدید میکند .این ویروس در غدد بزاقی تکثیر میشود، با این حال معمولا در بزاق یا خون قابل تشخیص نیست .بنابراین، مکان آن یا میزان واقعی آن هنوز ناشناخته است.
محققان میگویند که تحقیقات بیشتری برای اعلام یافتههای اولیه مورد نیاز است .مطالعات بیشتر نیز برای یافتن درمان ضد ویروسی که به زنان آلوده شده کمک میکند مورد نیاز است.
تا به امروز، جوامع علمی و پزشکی اطلاعات کمی درباره HHV-6A دارند. این ویروس اولین بار در سال 1986 کشف شد و یکی از هشت ویروس هرپس در جهان بوده که انسان ها را آلوده میکند.
این پژوهش در مجله PLoS ONE به چاپ رسیده است.