حسین دهباشی: حضرتِ اردوغان هم از روسیه عذرخواست و هم عذرخواهی اسرائيل را پذيرفت. هم از دوستی با اکرادِ عراق باری نبست و هم از دشمنی با کردهایِ سوریه. و نه از اروپایی بازی خیری دید و نه از عثمانی بازی. نه از تجارتِ با درد پناهندگان همسایه آبی برایش گرم شُد و نه از چاکری با شیوخِ تازهکار سعودی و نه از کل کل با ایران. عاقبتِ دشمنی با ارمنستان شد پذیرشِ نسل کشی ارامنه در جهان و حاصلِ پروراندن افعیِ داعش شد ساحلِ خونینِ دریایِ مرمره. ریشهء امرایِ نظامیانِ تُرک را زد و زیرآبِ یارانش در حزبِ خود را نیز. روزنامهنگاران منتقد را به داغ و درفش تمشیت کرد و مخالفانِ هموطن را با پرونده سازی.
و... اگرچه گمان می کرد خیلی خیلی زرنگ است، زرنگ تر از او حضرت حق تعالی بود که مکرو و مکرالله ولله خیرالماکرین! و لابد نشنیده بود پندِ مشفقانهء سعدی علیه الرحمه را که: «هندویی نفط اندازی همیآموخت ظریفی وی را گفت: تو را که خانه نئین است بازی نه این است!»