به گزارش بولتن نیوز ، نام بلیزارد با کیفیت گره خورده و به جرات می توان گفت تک تک عناوین ساخته شده توسط بلیزارد از بهترین های سبک خود به شمار می روند. فرنچایز هایی که این شرکت مطرح فعال در صنعت بازی سازی خلق کرده از مرز این مدیوم فراتر رفته اند و به دنیاهایی عظیم و بی همتا بدل گشته اند. با این حال حدود 18 سال بود که بلیزارد دیگر مانند گذشته دنیاهایی جدید خلق نمی کرد، با تکیه بر همان فرنچایز های قدیمی اش بازی هایی جدید توسعه می داد و جرات تولید یک فرنچایز کاملا تازه را از دست داده بود.
Overwatch پایانی است بر دوران سکون نسبی بلیزارد. این اثر نه تنها عنوانی است کاملا منحصر بفرد و متفاوت از دیگر فرنچایر های قدیمی این شرکت، بلکه سبک کاملا متفاوتی هم نسبت به دیگر عناوین بلیزارد دارد. هنگامی که اوورواچ، جدیدترین ساخته بلیزارد در سبک شوتر اول شخص معرفی شد، در ذهن بازیکنان تلاطمی میان سابقه بسیار خوب بلیزارد در ساخت بازی های با کیفیت و عدم تجربه این استودیو در ساخت بازی در این ژانر شکل گرفت، سرنوشت این عنوان حتی برای طرفداران بلیزارد هم در هاله ای از ابهام قرار داشت.
اوورواچ یک شوتر عادی نیست، المان هایی را از عناوین سبک موبا قرض گرفته و شباهت بسیاری هم به Team Fortress دارد. عنوانی است فاقد بخش داستانی و تک نفره و تنها شامل بخش رقابتی می شود، بخشی که در آن دو تیم 6 نفره به مصاف هم می روند و اعضای هر کدام از تیم ها از لیستی 21 نفره از شخصیت های گوناگون انتخاب می شوند.
یکی از هسته های گیم پلی اوورواچ، همین 21 هیرو اند، شخصیت هایی کاملا منحصر به فرد، چه از لحاظ ظاهری و چه در بعد گیم پلی. هرکدام شیوه و سبک بازی خاص خودشان را دارند، به عباراتی دیگر، برای هر بازیکنی با هر سلیقه و شیوه بازی ای که دوست داشته باشد، شخصیتی در اوورواچ گنجانده شده. یکی از هیرو ها گیم پلی ای مشابه سربازان عادی سری های بتلفید و کال آو دیوتی دارد، در حالی که دیگری به سلاحی یخی مجهز است که می تواند دشمنانش را منجمد به سمت شان قندیل شلیک کند! سایبورگی یادآور سایبورگ های متال گیر، حتی با همان قدرت غلو آمیز منحرف کردن گلوله ها با کاتانایش و شوالیه ای به ظاهر کهن اما مجهز به تجهیزاتی مدرن و چکشی عظیم تنها تعداد محدودی از هیرو های اوورواچ اند.
با اینکه اوورواچ بخشی داستانی ندارد، اما تمامی هیرو ها به حدی طراحی خاص و منحصر بفردی دارند که به راحتی جای خود را در دل بازیکنان باز می کنند. آن ها سربازانی عادی و تنها ابزاری در دست بازیکن برای شرکت در میدان نبرد نیستند، بلکه به اندازی ای جزئیات در طراحی هر کدام از این ها به کار برده شده که می توانند قهرمانی در بازی مستقل خودشان باشند.
گیم پلی اوورواچ به نشانه گیری و شلیک به واحد های دیگر خلاصه نشده، بلکه هر کدام از هیرو ها چندین قابلیت ویژگی دارند که به طور کلی در خدمت سبک بازی شان است، این که کدام قابلیت را چه زمان استفاده کنیم و یا این که اصلا چه وقت و به چه کسی شلیک کنیم، تصمیماتی حیاتی هستند که شاید در ابتدا و در ظاهر کارتونی و شاد اوورواچ فراموش شوند، اما به مرور اهمیت خود را نشان خواهند داد و اوورواچ را از یک شوتر ساده فراتر می برند و بدل به عنوانی می سازند که در آن هر عملی نیازمند تفکر منطقی است.
هیرو ها در 4 دسته گوناگون طبقه بندی می شوند، هیرو های هجومی که قادرند آسیب قابل ملاحظه ای به دیگران وارد کنند، هیرو های دفاعی که می توانند از منطقه خاصی دفاع کنند، تانک ها که بسیار جان سخت اند و پشتیبانان که می توانند به طریقی به هم تیمی های شان یاری برسانند. با این که گروه هر هیرو به طور کلی نقش او را در بازی مشخص می کند، اما هیرو های هر دسته باز هم برای خود کاملا یکتا و ویژه اند، هر کدام از هیرو های هر کلاس، به یک طریق کاملا خاص نقش خود را در بازی ایفا می کنند، به همین جهت اوورواچ ارزش تکرار بسیار بالایی دارد، 21 هیرو کاملا منحصر بفرد که مسلط شدن به تمامی آن ها، حتی اگر ممکن باشد وقت بسیار زیادی می طلبد!
در بازی های هیرو محور و یا Hero Shooter، از آن جایی که هیرو ها تجهیزات کاملا منحصر بفردی دارند، استودیو سازنده باید وقت بسیاری برای برقراری تعادل بین هیرو ها صرف کند. اما نباید فراموش کنید که اوورواچ در درجه اول عنوانی تیمی است، بدون شک بسیاری از هیرو ها قاردند به راحتی و در یک نبرد تن به تن هیرو ای دیگر را از پای درآورند، اما آن چه که مهم است این است که بازیکنان در قالب تیم قدرت مقابله با دیگران را داشته باشند.
بسیاری از هیرو ها ویژگی هایی برای حنثی سازی قدرت های دیگر هیرو ها دارند و بسیاری مکمل یکدیگر هستند، این جا است که اهمیت انتخاب هیرو مطرح می شود. فاکتور های متعددی برای برگزیدن هیرو وجود دارد، ساختار مپ بازی، هیرو های تیم حریف و البته هیرو های تیم دیگر. یکی از درس هایی که اوورواچ به بازیکنان می آموزد، کار تیمی است، بازیکنان باید غرور خود را کنار بگذارند و هیرو های شان را به گونه ای برگزینند که تمامی 4 نقش در تیم پوشش داده شوند، اگر تیم فاقد تانک یا پشتیبان است، برای مصلحت تیم هم که شده، یکی از اعضا باید هیروی خود را تغییر دهد!
یکی از ویژگی های بسیار خوب اوورواچ امکان تعویض هیرو در اواسط بازی است، اوورواچ شما را مجبور به بازی با یک هیرو در تمامی طول بازی نمی کند، بلکه این اجازه را به شما می دهد که بسته به شرایط بازی و یا سلیقه خودتان، هیرو تان را تغییر دهید. اگر می بینید تیم شما در نبرد های گروهی از دیگر تیم شکست می خورد، لزوما به این معنی نیست که اعضای تیم حریف مهارت بهتری نسبت به شما دارند! شاید به این معنی باشد که در تیم شما هیرو ای برای مواجهه و خنثی کردن حریف وجود ندارد!
به همین دلیل در تمامی طول بازی باید به تاکتیک های تیم حریف توجه کنید، تغییر تنها یک هیرو گاهی می تواند جریان بازی را کاملا تغییر دهد و تیم حریف را مجبور به طی کردن همین روند کند و با تغییر ساختارش، خود را با شرایط جدید خود را وقف دهد! به لطف همین فعل و انفعالات، گیم پلی اوورواچ عمق بسیار زیادی دارد و بازیکن را در پشت تمامی شلیک ها و انفجار ها، وادار به تفکر و تصمیم گیری می نماید.
بگذارید بیشتر اهمیت کار تیمی را برای شما مشخص کنیم، در اوورواچ Scoreboard برای نمایش تعداد بار هایی که اعضای دو تیم کسی را کشته اند و یا مرده اند تعبیه نشده، چرا؟ هدف بسیاری از هیرو ها به هیچ عنوان از پای در آوردن دیگران نیست! برای مثال برخی هیرو های پشتیبان باید هم تیمی های شان را درمان کنند و هیرو های تانک وظیفه دارند در خط تیر دشمن قرار بگیرند و از آسیب رسیدن به هیرو هایی که راحت تر کشته می شوند جلوگیری کنند.
هر هیرو ای در تیم نقش خودش را ایفا می کند و دقیقا به اندازه 5 تن دیگر تیمش اهمیت دارد، گرچه شاید وظیفه ای کاملا متفاوت نسبت به آن ها داشته باشد، به همین دلیل هم مقایسه آمار آن ها در اسکوربورد به هیچ عنوان منطقی نیست. در انتهای بازی چندین کارت متعدد با اطلاعاتی آماری از بازیکنانی که وظیفه خود را به بهترین شکل ممکن ایفا کرده اند نمایش داده خواهد شد، این اطلاعات می توانند تعداد دفعاتی که یک هیرو هجومی حریفانش را از پای در آورده باشد تا مقداری که یک هیرو پشتیبان هم تیمی هایش را درمان کرده، اطلاعاتی کاملا متفاوت برای نقش هایی با وظایف متفاوت.
در پایان هر بازی، ویدیویی کوتاه تحت عنوان بهترین عملکرد نمایش داده خواهد شد، متاسفانه این جا است که اوورواچ فراموش می کند که هر کدام از اعضای تیم نقشی متفاوت در بازی داشته اند و در اغلب موارد به بازیکنی عنوان بهترین عملکرد را جایزه می دهد که توانسته طی مدت کوتاهی تعداد قابل توجهی از اعضای تیم حریف را از پای درآورد. بسیار کم دیده می شود که پشتیبانی به خاطر درمان هم تیمی هایش و یا تانکی به دلیل بلاک کردن گلوله های حریف انتخاب شود. گرچه این مورد هیچ ضربه ای به گیم پلی اوورواچ وارد نمی کند، اما ای کاش وزن دیگر فاکتور ها هم به اندازه از پای درآوردن حریف برای انتخاب بهترین عملکرد اهمیت داشت تا گه گداری هم شاهد قدردانی از دیگر اعضای تیم می بودیم.
دیگر هسته اصلی اوورواچ، مپ های آن هستند، میادین نبردی که دو تیم در آن به مصاف هم می روند. در عین این که مپ ها هیچ گونه پیچیدگی ای ندارند، اما به گونه ای طراحی شده اند که تمامی هیرو ها بتوانند به بهترین شکل ممکن از ساختار آن ها بهره ببرند. مپ ها تشکیل شده اند از سالن هایی بزرگ که اسنایپر ها می توانند به خوبی دشمنان را یکی یکی از پای در آورند و دالان هایی تنگ که هیرو های مجهز به شاتگان به بهترین شکل ممکن می توانند از آن بهره ببرند.
لزوما برای رسیدن از نقطه آ به ب تنها یک مسیر وجود ندارد، بلکه اعضای تیم می توانند با تقسیم شدن به گروه های کوچک تر و چینش درست هیرو های هر زیر گروه از تمامی مسیر ها به بهترین شکل ممکن استفاده کنند. مپ ها به گونه ای طراحی شده اند که بازیکنان را به بهره وری از آنان تشویق می کنند، به همین دلیل هم شناختی که بازیکن از هر مپ دارد و بهترین استراتژی ای که برای به پیروزی رسیدن در آن می شناسد، تاثیر بسزایی در انتخاب هیرو اش دارد.
لازم است که ذکر کنیم برخلاف بسیاری از بازی ها که در هر مپی می توان هر گیم مودی را بازی کرد، در اوورواچ هر کدام از مپ ها تنها به یکی از مود های بازی تعلق دارند، دقیق تر که بگوییم، به طور کلی چهار مود مختلف هنگام عرضه در اوورواچ حضور دارند که هر کدام در سه مپ قابل بازی اند. همین مورد باعث شده در طراحی هر مپ، هدفی خاص وجود داشته و ساختار آن به گونه چیده شده باشد که هر دو تیم بتوانند به بهترین شکل برای پیروزی در گیم مود خاص آن مپ بهره از آن ببرند.
یکی دیگر از نکات کلیدی اوورواچ افکت های صدا گذاری آن هستند، برخی هیرو ها قادرند به لطف قابلیت های شان تیم حریف را دور بزنند و خود را به پشت آن ها برسانند، با این حال با کمی حواس جمعی، صدای پای این گونه هیرو ها در مپ بازی به راحتی هر چه تمام تر شنیده می شود و می توان مکان آن ها را حدس زد. صداگذاری سلاح ها، افکت های صوتی ناشی از استفاده از قابلیت ها و صدای برخورد گلوله ها به دشمن هم بسیار دقیق کار شده اند، از آن جایی که این اصوات برای هر هیرویی متفاوت اند، بازیکنان با تجربه تر می توانند حریف شان را هم تشخیص دهند و خودشان را برای آن ها اماده کنند.
موسیقی هم جلادهنده حساس ترین لحظات هر بازی است، درست هنگامی که آدرنالین بازیکنان به سقف می چسبد، موسیقی پس زمینه هم شروع به نواختن می کند تا هیجان و لذت بازی را برای بازیکنان از پیش هم بیشتر کند.
گرافیک هنری اوورواچ هم بسیار دلنشین طراحی شده، سبک کارتونی آن با رنگ های شاد و مدل های بسیار جذاب چه برای هیرو ها و چه برای مپ ها ادغام شده اند تا اوورواچ از بعد بصری در عین سادگی، چشم نواز هم باشد. گرافیک تکنیکی هم با وجود این که بهترین در سبک خود نیست، با این حال بسیار زیباست و چه نور پردازی و چه کیفیت تکسچر ها سطح بسیار قابل دارند. اما مهمترین نکته در باب گرافیک تکنیکی، 60 فریم بودن بازی روی کنسول ها است که کاملا در خدمت سرعت بالای گیم پلی بازی به حساب می آید.
همان طور که گفتیم در اوورواچ بخش داستانی وجود ندارد، اما دنیای اوورواچ چندان هم از داستان بی بهره نیست، داستان هایی که باید با خواندن کمیک و یا مشاهده انیمیشن های کوتاه در خارج از بازی سر از آن ها درآورد! بر خلاف تصور، داستان های دنیای اوورواچ و هیرو هایش تنها ابزاری برای توجیه بخشیدن و منطقی جلوه دادن به یک جنگ دائمی بین دو تیم 6 نفره نیستند، بلکه این داستان ها بیشتر روی شخصیت سازی تاکید دارند و هر کدام به بهترین شکل ممکن، به نحوی روایتی از سرگذشت یکی از هیرو ها و یا رابطه او را با دیگر شخصیت ها بیان می کند و موجب می شود که اهمیت شخصیت ها برای بازیکن افزایش یابد و به شخصیت هایی ملموس بدل گردند.
خوشبختانه یا متاسفانه، اغلب این داستان ها به قدری جذاب هستند که بازیکن حسرت می خورد که چرا نمی تواند با در دست گرفتن کنترل این هیرو ها حتی در یک مرحله کوتاه داستانی هم که شده خودش این داستان ها را تجربه کند، چرا بلیزارد تنها به یک سری دیالوگ کوتاه بین شخصیت ها پیش از شروع بازی بسنده کرده و داستان دنیای جذاب اوورواچ را در خود بازی پیاده نکرده؟ به هر حال، ما اوورواچ را به همان شکلی که هست بررسی می کنیم و در نقد یک عنوان چند نفره محور، از نبود بخش داستانی گله نمی کنیم، با این حال امیدوار بودیم که داستان جذاب اوورواچ در خود بازی و در قالب یک سری مرحله داستانی روایت می شد و نه با تکیه بر کمیک ها و انیمییشن هایی خارج از بازی.
در باب سیاست های مالی، باید بگوییم اوورواچ با اینکه قیمت یک بازی کامل را دارا است، با این حال از پرداخت درون برنامه ای بی بهره نیست، اما شاید موجب تسلی خاطر باشد که خاطر نشان کنیم آیتم هایی که با پرداخت درون برنامه ای خریداری می شوند، جعبه هایی هستند شامل 4 آیتم کاملا تصادفی که هر کدام تنها جنبه ظاهری دارند و تحت هیچ شرایطی در گیم پلی بازی اثری نمی گذارند. البته این جعبه ها با لول آپ شدن بازیکن هم بدست می آیند، بنابراین برای دریافت آیتم های ظاهری گوناگون پرداخت درون برنامه ای تنها راه حل ممکن نیست.
اوورواچ با تنها 21 هیرو، 12 مپ و 4 مود عرضه شده، اما قرار نیست همیشه این گونه بماند. بلیزارد قول عرضه محتویات گوناگون پس از عرضه بازی را داده و با شناختی که از بلیزارد داریم، می توانیم مطمئن باشیم که از اوورواچ برای سال های متمادی پشتیبانی خواهد شد. خوشبختانه قرار شده که تمامی محتویات پس از عرضه به صورت کاملا مجانی عرضه شوند، بنابراین می توانیم مطمئن باشیم که حس تازگی اوورواچ به این زودی ها از بین نخواهد رفت.
خوشبختانه سرور های بازی هم وضعیت بسیار خوبی دارند. بلیزارد از شکست هایش درس گرفته و برخلاف دیابلو 3، سرور ها از همان اولین ساعات ریلیز بازی با قدرت پا برجا اند و تاکنون مشکلی دیده نشده. کاربران ایرانی هم می توانند به لطف وضعیت مناسب پینگ تایم سرور ها، از اوورواچ لذت ببرند.
بسیار در مورد عمق گیم پلی و اهمیت نقش هیرو ها در بازی سخن گفتیم، اما با وجود این ها باید باز هم تاکید کنیم که اوورواچ، شوتری است بسیار سرعتی و سرگرم کننده. بازیکنان شاید بار ها هیرو ها و تاکتیک های خود را تغییر دهند، شاید بار ها در مقابل استراتژی دشمنان شان شکست بخورند اما این ها هیچ کدام از لذت اوورواچ نمی کاهد، لذتی که به لطف تنوع بسیار بالای هیرو ها به راحتی ها خسته کننده نمی شود.
شاید بهترین و هیجان انگیزترین لحظات اوورواچ، لحظه های پایانی هر بازی باشند، لحظه هایی که دو تیم برای پیروزی آخرین سعی خود را می کنند، این جا است که همه دوازده بازیکن شرکت کننده باید در عین مهار آدرنالین بالای شان، از میان سیل تفکراتی که به ذهنشان جاری شده یکی را برگزینند، از کدام قابلیت شان و به چه استفاده کنند؟ روی کدام هیرو حریف تمرکز کنند؟ اما همواره فارغ از نتیجه نهایی، پیروزی یا شکست، هیجانی که طی این مدت تجربه کرده اند به خاطرشان باقی خواهد ماند، لذتی که آن ها را مجاب می کند یک بار دیگر هم پای به میدان نبرد بگذارد.
جمع بندی
اوورواچ را شاید بتوان انقلابی در شوتر های اول شخص رقابتی دانست، گیم پلی ای بسیار مفرح و لذت بخش، اما عمیق و نیازمند تفکر و کار تیمی ارائه می کند. 21 هیرو اوورواچ تار و پود این عنوان را تشکیل داده اند، هر کدام شیوه بازی یکتای خود را دارند، اما در عین حال مکمل یکدیگرند و به کار تیمی معنا می بخشند. در کمتر عنوانی می توان لیستی از چنین شخصیت های منحصر بفردی، چه در بعد ظاهری، گیم پلی و حتی داستانی پیدا کرد.
با وجود این که در ظاهر، اوورواچ ممکن است به دلیل کمبود مپ ها و مود ها پس از مدتی خسته کننده شود، اما به لطف گیم پلی عمیق و جذابش، بازیکنان را ساعت ها سرگرم خود خواهد کرد. هنگامی که به خود می آییدید می بینید چندین ساعت متوالی پای اوورواچ نشسته اید، بدون اینکه حتی ذره جذابیت آن برایتان رنگ ببازد.
اوورواچ، می تواند بازیکنانش رای برای مدت ای طولانی بیمه کند. به لطف پشتیبانی قدرتمند بلیزارد، به مرور به محتویات این عنوان افزوده خواهد شد و همواره حس تازگی خود را حفظ خواهد کرد. به طرفداران بازی های رقابتی و به طور کلی شوتر اول شخص، توصیه می کنیم که خود را از تجربه اوورواچ محروم نکنند.
