صرفه اینترنت برای اقتصاد جهانی

به گزارش بولتن نیوز ، آوردن اینترنت برای 4.1 میلیارد نفر در دنیا که در حال حاضر به اینترنت دسترسی ندارند، می‌تواند اقتصاد جهانی را 6.7 تریلیون دلار افزایش دهد و بدین ترتیبب 500 میلیون آدم را از فقر بیرون بکشد.

اتصال همه افراد جهان به اینترنت به آن دشواری که ممکن است تصور شود نیست. عدم توانایی مالی افراد بیشتر از زیرساخت‌ها مانع اصلی اتصال به اینترنت در بسیاری از مناطق است. بیش از 0.9 جمعیت دنیا در مکانی زندگی می‌کنند که زیرساخت‌های موجود برای اتصال آنها وجود دارد، اما اکثر آنها توان این کار را ندارند.

برای 66 درصد جهانیان، یک برنامه داده 500 مگابایتی بیش از پنج درصد درآمد ماهانه آنها هزینه دارد، اما برخی از افراد با وجود هزینه‌های موجود تصمیم به اتصال می‌گیرند. برای مثال در چین تنها 22 درصد مردم درآمدی آن اندازه دارند که اتصال به اینترنت را برایشان مقرون به صرفه کند، با این وجود 46 درصد از جمعیت آنها به اینترنت متصل هستند.

حتی اگر این هزینه برای آنها گران باشد، اگر دلایل کافی برای یک نفر وجود داشته باشد که بخواهد به اینترنت متصل شود، آنها این هزینه را می پردازند.

در مقابل، در بسیاری از کشورهای در حال توسعه جهان، زیرساخت‌های لازم برای اتصال افراد در صورتی که توانایی پرداخت را داشته باشند وجود دارد. در چین، برزیل و اندونزی 100 درصد جمعیت تحت پوشش زیرساخت قابلیت اینترنت هستند.

در حالی که کاهش هزینه‌ها آسان‌تر از ایجاد تمامی زیرساخت‌هاست، اهمیت کاهش هزینه‌ها را می توان دریافت. در کشورهایی مثل اتیوپی، نیجریه و فیلیپین برای اینکه 80 درصد جمعیت به اینترنت متصل شوند، باید شاهد کاهش 90 درصدی هزینه دسترسی به اینترنت باشند.

ارتقای فناوری یا حتی نصب فناوری موجود در ملت‌های در حال توسعه، برای کاهش هزینه کفایت می‌کند. برای مثال اکثریت قریب به اتفاق موبایل‌ها در جهان، برای بهره گرفتن اینترنت نسل دو مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر این فناوری به نسل سه و یا نسل چهار به‌روزرسانی شود، هزینه داده‌ تلفن همراه کاهش می‌یابد، اما چنین ارتقایی نیازمند صرف پول است، نه تنها توسط شرکت‌های ارائه‌دهنده، بلکه کاربران که باید تلفن‌های نسبتا گران‌تری با امکانات بیشتر بخرند.

در نهایت، هنوز هم فناوری جدید برای دستیابی به اتصال کامل مورد نیاز است. نویسندگان این گزارش تخمین زده‌اند که 500 میلیون نفر باقی‌مانده که می خواهند به اینترنت متصل شوند، بر بهبود تدریجی متکی نیستند، در عوض نیازمند فناوری شرکت‌هایی مانند گوگل با پروژه دسترسی به اینترنت از طریق بالون و فیس‌بوک با پروژه اینترنت نسل مجهز به لیزر و انرژی خورشیدی هستند.