آیا محل استقرار عوارضی آزاد راه تهران شمال قانونی است ؟!

گروه اقتصادی-محمد صفر لفوتی /روزنامه نگار احداث آزاده راه تهران – شمال ، یکی از آرزوهای دیرینه و به حق مردم غرب استان مازندران بوده و با هدف کاهش تصادف و زمان سفر ، کاهش استهلاک خودروها و صدمات جانی ، بالا رفتن ایمنی ، صرفه جویی در مصرف سوخت، کاهش بار ترافیکی و افزایش سرعت مطمئن ؛ شروع به اجرا و خوشبختانه بعد از سال ها انتظار ، به همت مسئولان اجرایی ، محقق گردید؛ هر چند که نیمه کاره باقی مانده و قبل از اتمام کل مسیر ، و نیز اجرای طرح توسعه و جامع شهرستان چالوس ، قطعه چهارم آن فی مابین مرزن آباد – چالوس افتتاح و سیل مسافران را به این دیار سرسبز گسیل نموده و مشکلات مضاعفی برای مردم شهرستان ایجاد کرده است ، ولی امیدواریم با همت دولت فعلی و دولت بعدی کامل گردد، تا شهروندان چالوسی از ترافیک بسیار سنگین راحت شوند.البته معتقدم هرعزیزی اگر « قانون فیزیکی لوله ها و ظروف مرتبط » را شنیده باشد می تواند بداند که ساخت آزادراه قبل از اجرا و تکمیل کامل طرح جامع چالوس چه فاجعه زیست بومی و زیست محیطی به بار خواهد آورد!

به گزارش بولتن نیوز،متأسفانه علاوه بر مشکلات ترافیک سنگین این محدوده، ایجاد و ساخت محل اخذ عوارض آزاد راه در مکان نامناسب که طبق نظر کارشناسان برابر قانون دایر نشده است به عنوان یک معضل و مشکل اساسی تبدیل شده است و دریافت عوارض از بومیان که تعداد بسیاری از آنها روزانه چندین بار از محل اخذ عوارضی عبور و مرور می کنند ، باعث نارضایتی مردم و مسئولان منطقه شده و در حقیقت ظلمی به اقشار کم درآمد و آسیب پذیر جامعه می باشد.

از زمان افتتاح قطعه مرزن آباد – چالوس و استقرار و راه اندازی ایستگاه عوارضی آن که اخذ وجه چند باره در شبانه روز از شهروندان بومی را نیز در پی داشته است ، برخی از مسئولین شهرستان ، پیگیر صفر کردن مبلغ عوارضی برای بومیان بوده و گفتگوها ، مصاحبه ها ، نطق ها و سخنرانی ها ی زیادی و البته گاه شعارگونه نیز دراین خصوص داشته اند ، اما نه تنها این معضل مرتفع نگردیده، بلکه در آغاز سال نو و نوروز باستانی 95 ، مبلغ عوارضی افزایش یافته و اعلام شده که صاحبین خودروهای پلاک 72ن در صورت مراجعه به محل عوارضی و ارائه کارت ملی و کارت خودرود می توانند با دریافت کارت تردد از تخفیف 50 درصدی برخوردار شوند که از نظر بسیاری از مردم و کارشناسان ، این امر کاملا ناصحیح می باشد!

چند روز پس از افزایش مبلغ عوارض قطعه چهارم آزادراه تهران – شمال که فی مابین مرزن آباد و چالوس احداث گردیده می گذرد و هنوز تلفن دفتر زنگ می خورد و انگار خیلی ها به تازگی متوجه این تغییر ناگهانی شده اند! تماس های پی در پی به حدی است که مجبور شدیم در ایام تعطیلات نوروز ، تلفن دفتر را بر روی تلفن همراه دایورت و منتقل نموده تا پاسخگوی شهروندان خوب و با صفا و شریف منطقه باشیم. تماس گیرندگان درخواست دارند تا از هیچ کوششی جهت رساندن حرف مردم این دیار به گوش مسئولین دریغ ننموده و خواستار تهیه گزارشات تحلیلی- میدانی شده اند، اما این موضوع تنها به این جا ختم نمی شود! فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی ، بخصوص تلگرام، در خصوص این افزایش و اعلام خبر تخفیف بومیان ، به شدت فعال هستند و مطالب کاربران در گروه های مختلف اجتماعی حکایت از آن دارد که کاسه صبرشان ترک برداشته است !

تعدادی از تماس گیرندگان و کاربران فضای مجازی ، پیشنهاداتی هم جهت حل این مشکل داشتند. بسیاری ، تغییر جایگاه عوارضی را خواستار بودند و بعضی نیز درخواست صفر شدن مبلغ عوارض برای تمام شهروندان استان مازندران را دارند ، برخی هم خط ویژه رایگان در یک ورودی یا خروجی عوارضی برای پلاک شهرستان و عده ای نیز تحویل کارت تردد صفر ریالی به دارندگان خودرو با پلاک 72ن را از راه حل های رفع این معضل می دانند.البته خیلی ها نیز عدم توانمندی نماینده مجلس این حوزه را در پیگیری و یا نظارت بر اجرای درست قانون یکی از دلایل ایجاد این بحران دانسته اند! نا گفته نماند که شهروندانی هم از شنیدن خبر تخفیف 50 درصدی برای بومیان ، خوشحال شده اند!!!

هر چند که تصمیم گیری افزایش و یا تعیین مبلغ عوارضی بر عهده مدیرعامل و هیئت مدیره شرکت آزادراه ها می باشد اما بنا بر تجربه نمی توان انتظار داشت تا هیچ عوارضی دریافت نکنند ، علاوه براینکه پرداخت عوارض ، می تواند به واقع صحیح و موجب توسعه و آبادانی می گردد و در همه جای دنیا معمول بوده و اتفاق جدیدی نیست ، بنابراین شاید هیچ گونه مغایرتی با حقوق شهروندی نداشته باشد ، ساخت هر كيلومتر آزادراه ، هزينه بسیاری در بر دارد و اين هزينه قبلا 80 درصد توسط بخش خصوصی و۲۰ درصد با حمايت دولت تامين میشد، اما سياستهای اخير، سهمالشراكه دولت را در راهسازی تا 50 درصد افزايش داد. پس همينطوری به وجود نمیآيد و ساخت و نگهداری آزاد راه ، هزينههايی دارد كه از طريق دريافت عوارض بايد تامين شود، گرچه بازهم سرمايهگذاران راهسازی ناراضياند، چون معتقدند از محل عوارض تنها میتوان خرج آزاد راه را درآورد و سود درست و حسابی به آنها نمی رسد! البته ناگفته نماند که باید با توجه به مبلغ اخذ شده ، خدمات دهی مسیر و ملزومات حداقلی در آزادراه صورت پذیرد و جاده استاندارد ، گارد ريل و سه لايه آسفالت همسطح ، پمپ بنزين ، راهدارخانهی دايمی ، استراحتگاه و رستورانهای مناسب ، مسجد و تعميرگاههای بين راهی داشته باشد و فکری اساسی در جهت بهبود وضعیت جاده ها نیز صورت گیرد تا برای شهروندان آرامش ایجاد شود.

اما موضوع مورد بحث فعلی ، محل استقرار ایستگاه اخذ عوارض آزادراه تهران – شمال است که با توجه به نیمه کاره افتتاح شدن کل آزاد راه و فقط بهره برداری از قطعه مرزن آباد - چالوس ، برای گذر از این مسیر اقدام به اخذ عوارض می شود! که چندان منطقی به نظر نمی رسد ! می گویند تنها برای ورود به استان ها اخذ عوارض تعیین شده است و هیچ مبلغی در هنگام خروج نبایستی دریافت گردد و گفته می شود بر اساس آنچه تا کنون در برخی نقاط دیگر مشاهده شده ، محل استقرار ایستگاه عوارضی ، فی مابین دو استان می باشد و در ابتدا و انتهای هر استان ، ایستگاه عوارضی احداث می شود؛ اما گویا در مازندران این روند عکس است! اما فارغ از چنین و چنان ، هر شهروندی که امروز به کلاردشت ، مرزن آباد و حتی بخش کجور و یا 150 روستایی که در جاده کندوان قرار دارند و جزو نقشه جغرافیایی مازندران هستند، مراجعه می کند ، در زمان رفت و برگشت باید عوارض پرداخت کند! آیا این ظلم بزرگی به مردم منطقه نیست؟ آیا اصلا 20 کیلومتر از مسیر 120 کیلومتری شامل تعریف آزاد راه می شود؟ آیا نباید از ابتدا تا انتهای آزادراه کامل و مورد بهره برداری قرار گیرد و زیر بار ترافیک برود و بعد شروع به دریافت عوارض کنند؟ مگر قرار است برای تونل به تونل و قطعه به قطعه این آزاد راه ، عوارض اخد شود که برای یک قطعه 20 کیلومتری غیر استاندارد و بدون وجود تسهیلات رفاهی و جاده ای ، اقدام به این کار شده است؟ آیا خلاف قانون نیست؟!!
آیا اصلا مگر می توان گفت هرکسی نمی خواهد یا نمی تواند یا قدرت پرداخت عوارض را ندارد از همان جاده قدیم رفت و آمد کند؟آیا جاده قدیم دارای ایمنی های لازم می باشد؟ اگربود چه نیازی به احداث آزادراه وجود داشت؟ مگرنه این است که قسمتی از هزینه ساخت آزاد راه از محل بودجه عمومی و بیت المال می باشد؟ مگرقرار است در عبور و مرور جاده ای هم بین اقشار مرفه و کم درآمد جامعه تفاوت قائل شد؟ آیا قرار است قشر آسیب پذیر جامعه تاوان نداشتن های خود را حتی در جاده ها نیز پس بدهد؟ آیا دولت خدمتگزار جایگاهش را به شرکتی با نیت صرفا سود و انتفاع واگذار کرده است؟! آیا شهروندان خوب مرزن آبادی که به خاطر عدم وجود ادارات مستقل و امکانات پزشکی و بیمارستانی ، بازار بزرگ و... مجبور هستند روزانه چندین بار به چالوس رفت و آمد کنند باید با پرداخت عوارض ، تاوان کم کاری مسئولان را پرداخت کنند؟! آیا کارمندان،کارگران و معلمان غیر مقیم ، باید با چنین هزینه گزافی و حقوق اندکشان به زندگی ادامه دهند؟! واقعا آزادراه متری چند؟! وقتی هزینه و کرایه تاکسی برون شهری از قرار کیلومتری 500 در روز تا 700 در شب می باشد ، در آزادراه قطعه مرزن آباد به چالوس کیلومتری 250 تومان چه معنی می دهد؟!!

مسئولان و شهروندان گرامی و فهیم که به دنبال حل معضل مبلغ عوارضی این قطعه هستند ، به جای اینکه منتظر حذف عوارض ، فقط برای بومی های این خطه باشند و یا از تخفیف 50 درصدی عوارض بومیان خوشحال شوند، باید محکم و استوار و البته در فضایی آرام و دوستانه و بدور از حاشیه و تنش ، پیگیر انتقال محل ایستگاه عوارضی گردند و اجازه ندهند چنین ظلمی آشکار به حقوق شهروندی مازنی ها صورت گیرد و مسئولان مربوطه نیز می بایستی تا زمان حل این مشکل و تعیین تکلیف نهایی ، حداقل یک لاین عوارضی قطعه مرزن آباد - چالوس را برای کوتاه مدت، با عوارض صفر درصد برای شهروندان مازندرانی در نظر گیرند.

چرا که بدون شک جانمایی عوارضی آزاد راه تهران – شمال و قطعه چهارم ، در استان مازندران اشتباه بوده است! البته برای مسافرینی که از دیگر نقاط کشور وارد استان مازندران می شوند فرقی نمی کند که مکان اخذ عوارض کجا باشد ، اما این جانمایی غیر اصولی ، شهرستان کلاردشت ، بخش کجور و شهر مرزن آباد و 150 روستاهای حاشیه و همجوار که در جاده کندوان واقع شده اند و در نقشه جغرافیایی جزو استان مازندران می باشند را از مازندران جدا کرده و باعث گردیده منطقه به دو قسمت تقسیم گردد و مردم مجبورند برای مراجعه بصورت رفت و برگشت ، چندین بار در شبانه روز عوارض پرداخت نمایند که به هیچ وجه عادلانه به نظر نمی رسد.

با توجه به اینکه مسئولین خدمتگذار مردم هستند و چیزی را برای خود نمی خواهند، بنابراین این انتظار می رود که همه امور بر وفق مراد شهروندان بوده و مطالعات انتقال مکان عوارضی انجام شود تا پاسخگوی درخواست بحق مردم باشند و یکی از مهم ترین خواسته های مردم از استاندار مازندران ، رسیدگی عاجل به این ناعدالتی است ! از نمایندگان مجلس شورای اسلامی استان مازندران نیز این درخواست را دارم تا قوانین مربوط به آزادراه ها را به صورت دقیق بررسی فرموده و اگر نیاز به اصلاح دارد ، اصلاح و اگر نیاز به تذکر دارد ، تذکر بدهند و وظیفه اصلی خود که قانون گذاری و نظارت بر اجرای درست آن است به خوبی عمل کنند و حق موکلان مازنی را بستانند ! لطفا همه مسئولان ذیربط ، یک بار برای همیشه این قائله را ختم به خیر کنند و تلاش نمایند تا این کم مهری به درستی مدیریت شود، چراکه صحیح نیست هر از چند گاهی شاهد تغییر و یا افزایش نرخ عوارضی باشیم و بعد با منت اعلام کنند که برای شهروندان بومی تخفیف ویژه در نظر گرفته می شود!!! و این مردم صبور را تحت فشار های روحی قرار دهند!

با توجه به کم لطفی های صورت گرفته در ادوار مختلف به غرب استان مازندران و کمتر توسعه یافتگی این دیار غنی که باعث گردیده جامعه شهروندی این خطه با دلخوری و گله مندی زیاد ، متحد و یکصدا درخواست ایجاد استانی مستقل تحت عنوان مازندران غربی و فریاد جدا شدن از شرق مازندران را سر دهند و می رود تا نگاه بسیاری از مردم نسبت به مهجوریت این منطقه برای همیشه نهادینه گردد ، چشم به فردایی می دوزیم که شاید روزی فرا رسد که مردم خوب و فهیم مازنی ، جهت عبور و مرور در خاک مادری خود عوارضی به ناحق پرداخت ننمایند!!!

مازنی بودن افتخار ماست اما به شرط ها و شروط ها …