نیمه شب اتفاق افتاد؛ تلاش یک زن برای خلق نگاهی فراجنسیتی

قابهای زیبا، کاراکترهای باهویت و گره های بجا

"نیمه شب…” در کنار قابهای زیبا، کاراکترهای باهویت و البته گره های داستانی بجا و منطبق با زمان بندی کلاسیک دارد.

داستان عشق پسرکی جوان به زنی میانسال داستان تازه ای نیست و شاید "شام آخر” فریدون جیرانی مهمترین فیلم با این پس زمینه نباشد اما تصویری که پاکروان از این داستان ارائه می دهد تمرکز بر شرح مصائب زنی است که گرفتار چنین عشقی شده و همین است که اثرش را از آثار مشابه متمایز می کند.

تینا پاکروان می کوشد همراه با کاراکتر زن داستانش به موقعیت متناقضی بپردازد که بسیاری از زنان سرزمین ما با آن برخورد کرده اند و البته اغلب نیز به دلیل درگیری در سنتها نتوانسته اند راه دررو از آن پیدا کنند.

پرهیز از تشکیل قطبهای مثبت و منفی زائد

پاکروان دنیای زنان فیلمش را که تعداشان بیشتر از مردان است خیلی درست و باطمأنینه جلو می برد و البته که بیخود سعی ندارد با ساختن قطبهای مثبت و منفی، ذهن را به سمت کلیشه ها ببرد.

او با استفاده درست از کاراکترهای مکملش کاری می کند که در کنار کاراکترهای اصلی، یکی از شخصیتهای فرعی داستان که نقش اش را آتیلا پسیانی بازی می کند نیز به قدر کفایت باورپذیر از آب درآمده و رفتارهایش ملموس باشد.

"نیمه شب…” از آن آثاریست که هرچند یک کارگردان زن آن را ساخته و داستانی زنانه دارد اما مردان نیز می توانند مابه ازای حقیقی خود را در اثر بیایند و این فراجنسیتی بودن اثر نقطه مثبتی برایش به حساب می آید.