اما اتفاقی که بعد از این بازی رخ داد جای تعجب و البته تامل دارد. درگیری‌های ایسناگرامی مدیر رسانه‌های تیم امید با مدیرکل روابط عمومی وزارت ورزش در نهایت به اینجا ختم شد که پایگاه اطلاع رسانی وزارت ورزش اقدام به انتشار لیست هزینه های انجام شده برای تیم امید کرد.
انتشار این فهرست و تاکید بر اینکه حبیب کاشانی هزینه ای برای این تیم نداشته و از ۳۵۰ میلیونی هم که به عنوان کمک نام برده شده هیچ سندی در فدراسیون فوتبال نیست، یعنی تخریب طرف مقابل و اعلام جنگ قبل از اینکه هنوز تکلیف تیم امید مشخص شده باشد.
سالهاست تیم امید ایران به واسطه همین درگیرها و منفعت طلبی‌های شخصی فرصت حضور در المپیک را از دست داده است. یکبار ضعف کادر فنی بوده و یکبار نداشتن تدارکات مناسب و یک بار اشتباهات اداری و یکبار...
هر چه بود حالا تیم امید ایران در آستانه صعود به مرحله بعد قرار دارد. مرحله‌ای که بسیار حساس و تاثیرگذار است و طبیعتا در این فضا محمد خاکپور و شاگردانش و البته همه مجموعه تیم امید نیاز به آرامش فکری دارند تا تمرکزشان را روی بازی ها و مسائل فنی بگذارند.
اما وزارت ورزش که به نوعی پدر ورزش محسوب می شود نشان داد برای بی تقصیر جلوه نشان دادن خودش در حذف احتمالی تیم امید عجله دارد. ناآرامی وزارت ورزش در این ماجرا از همین انتشار ریز هزینه ها مشخص است.
وزارت ورزشی که باید حامی اصلی ورزش باشد و در مقاطع سخت و دشوار به کمک تیم های تحت مدیریتش بشتابد حالا در برهم زدن آرامش تیم امید که چشم میلیون ها نفر به آن دوخته شده گوی سبقت را از بقیه برده است.
کسی چه می داند شاید در آستانه المپیک هم چنین فضایی ایجاد شد تا وزارت ورزش ناکامی های احتمالی کاروان ایران را از گردن خودش بردارد و کمیته ملی المپیک را وسط بیندازد.
حالا تیم امید مثل طفل سرراهی وسط دعواهای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و البته فدراسیون فوتبال مانده است. نه متولی اش مشخص است نه سازمانی که باید از آن حمایت کند. اگر هم حذف شود قطعا هر کدام از این سه نهاد می خواهند تقصیر را گردن دیگری بیندازند.
باید آرزو کرد که تیم امید این بار که آخرین بار حضور فوتبال در المپیک هم هست، راهی این میدان بزرگ شود. براساس تصمیم مسئولان برگزاری المپیک از دوره بعد فوتسال جایگزین فوتبال می‌شود. بنابراین اگر تیم امید به المپیک نرود رکورد عجیب ۴۴ سال در حسرت المپیک برای همیشه در تاریخ ورزش ایران باقی خواهد ماند.
