قدرت دست بازیگران سرمایه‌گذار است

به گزارش بولتن نیوز، امیرمحمد زند بازیگر سینما و تلویزیون که بعد از مجموعه «فوق سری» فعالیتی در تلویزیون نداشت، گفت: بعد از هفده سال فعالیت بازیگری آستانه تحملم به اندازه ای پایین آمده که کار کردن با گروه های غیرحرفه ای آزارم می دهد. شاید سختگیرتر شدم و وسواسم بیشتر از قبل شده که البته طبیعی است چون تعداد فیلمنامه های خوب به قدری کم است که انگیزه برای فعالیت بیشتر پایین می آید.

وی افزود: تا فیلمنامه نباشد که انتخاب نقش اصلا معنی ندارد من نقش های زیادی بازی کردم و دوست ندارم خودم را در پیشنهادهای بعدی تکرار کنم. بیشتر از ۸ ماه است که سر هیچ پروژه ای نرفتم چون حس کردم کار ویژه ای قرار نیست اتفاق بیفتد. از طرفی دوست ندارم بازیگری باشم که صرفا نقش مثبت بازی می کند یا منفی که از سمت مخاطب در یک چارچوب خاص تعریف شود. به نظر من نقش خوب بازی کردن یعنی کاراکتر با مختصاتی که دارد حالت را خوب کند.

شهرت، چهره و ماشین شاسی بلند...

زند با اشاره به اینکه بازیگری اساسا یک راه و سلوک است، بیان کرد: شهرت، چهره و ماشین شاسی بلند حاشیه هایی است که ظاهر به خیلی ها اعتماد به نفس داده اما قطعا کمکی در ماندگار شدن بازیگر نمی کند. من با هنرمندانی چون خسرو شکیبایی علی نصیریان کار کردم و از نزدیک دیدم که دغدغه آنها چه بوده که به ماندگاری رسیدند و برای رشد خودم سعی می کنم کارهای آنها را سیاه مشق کنم و الگوهایم معیارهای ریشه دارتری باشد.

بازیگر «عملیات ۱۲۵» افزود: البته هیچوقت جای آنها نخواهم ایستاد چون اصولا هیچ بازیگری جای بازیگر دیگر را نمی گیرد اما سعی می کنم تا آنجا که ممکن است از ایشان یاد بگیرم و اگر قرار است حتی نقش کوتاهی بازی کنم حضورم مفید باشد. مثلا یادگرفتم که در فیلم «رخ دیوانه» ابوالحسن داوودی اگرچه بازی تک سکانسی داشتم اما نقشم پیش‌برنده قصه بود و همین برای من کافی است.

زند درباره کم و کیف بازی در تلویزیون نسبت به مدیوم سینما گفت: در بدترین حالت بی کیفیت ترین سریال تلویزیونی را ۴۰ میلیون نفر آدم می بینند اما بهترین فیلم سینمایی را شاید ۲۰۰هزار نفر ببینند پس طبیعتا تلویزیون طیف مخاطب و طرفداران بیشتری دارد و از طرفی برای بازیگر هم مسئولیت بیشتری دارد. کار هنری زمان و مکان خاص نمی شناسد اتفاقا مخاطب خاص هم ندارد چون ذات هنر زیبایی است و این زیبایی باید به گونه ای تصویر شود که همه از آن بهره ببرند و این طیف یا ملیت خاص هم ندارد.

جزیره‌ای شدن کار هنر

وی درباره بازیگرانی که مدت هاست در هیچ پروژه تلویزیونی حضور ندارند، عنوان کرد: کم کاری بازیگران به قصه جزیره ای شدنی که در سینما و تلویزیون اتفاق افتاده برمی گردد. در سال های اخیر افراد به صورت جزیره ای کار می کنند و هر جزیره تعداد مشخصی آدم دارد که دائم با یکدیگر مشغول فعالیت های مداوم هستند و انگار کسی را هم راه نمی دهند. در این شرایط شما یا باید جزیره داشته باشید یا در جزیره کسی شما را بپذیرند. در غیر این دو صورت انگار جایی در دنیای هنر ندارید و سرگردان می شوید.

زند اشاره کرد: اینها اتفاقات جهان سومی است که آسیبش را هنرمندان می بینند اما اگر بر اساس حرفه سالاری جلو رویم هیچکس بی‌کار نمی ماند و هر بازیگری در حد و اندازه خود قدرت عرض اندام دارد و جایگاهش را می شناساند.

این بازیگر با ابراز تاسف از اینکه امروز خیلی از بازیگران بر اساس روابط و موقعیت اجتماعی انتخاب می شوند، تصریح کرد:‌ اوایل کار من یادم هست که اگر بازیگری پول می داد و بازی می کرد انگار جنایت کرده است اما الان اسم این کار را گذاشتند بازیگر-سرمایه گذار و نه تنها دیگر نشانه سطح پایین بودن یک بازیگر است بلکه احترام فراوانی هم دارد.

زند در پایان گفت: این برای سینما و هنر ما ننگ است. چیزی که برای ما تابو بود الان تشخص پیدا کرده و همه حتی بازیگران حرفه ای مجبورند برایش احترامی دروغین قائل شوند چون پول دست بازیگران - سرمایه گذاران است و هنرمندان واقعی برای امرار معاش راه دیگری ندارند.