کمبود سوژه در فیلم مستند حرف خنده داری است
به گزارش بولتن نیوز، به نقل از ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، پدرام اکبری در این نشست اظهار داشت: «اگر فیلمسازان اندکی بیندیشند خواهند دید که از این تجربه عینی چه چیز مناسب تر است؟ فضایی که هم فیلم ببینند، هم در جلسات نقد و بررسی شرکت کنند و هم با سایر فیلمسازان آشنا شوند، از این جهت جشنواره فرصت مغتنمی است. ضمن اینکه مضامین به کار گرفته شده در این فیلم ها برانگیزاننده است.»
وی با اشاره به اینکه در عرصه مستند هرگز کمبود سوژه وجود ندارد، گفت: «به طور مطلق از موضوعات بی نهایت کوچک تا بی نهایت بزرگ می تواند سوژه دوربین مستندساز قرار گیرد. در کشور ما با توجه به پهنه جغرافیایی، تنوع اقلیم، گسترش تاریخی و ... موضوعاتی که می تواند دستمایه فیلمسازی مستند قرار گیرد بی شمار است.»
علیرضا حسینی در این ارتباط اضافه کرد: «با وجود بیش از دو میلیون فیلمساز سوژه همچنان زیاد است. اما سفارش دهنده و مخاطب مستند متاسفانه چندان زیاد نیست. شاید این بستر توسط مدیران فرهنگی سینما به گونه ای فراهم نشده تا اقتصاد سینمای مستند تامین شود.»
وی در ادامه افزود: «یکی از این بازارها ، صنایع مختلف موجود در کشور است که آنچنان به تبلیغات توجه دارند و ساخت مستند برایشان اهمیتی ندارد. شاید هم نگران تصویر شدن برخی نقاط ضعف در فیلم های مستند باشند.
قارلی داملار؛ تنهایی دختران در قاب تصویر
«قارلی داملار»، ساخته هایده مرادی از اردبیل به عنوان اولین فیلم در این نشست مورد توجه منتقدان حاضر در جلسه قرار گرفت. مرادی در خصوص این فیلم توضیح داد: «دغدغه من دخترانی بود که در اثر مهاجرت مردان روستا محکوم به تنهایی شده اند.»
اکبری در خصوص این فیلم اظهار داشت: «من به سازنده این فیلم تبریک می گویم. در پایان فیلم آماری داده می شود که در روستاهای اردبیل 800 دختر مجرد روستایی وجود دارد. جای انتقال این آگاهی به مخاطب خالی است. به نظرم استفاده مناسبی از المان اقلیمی کوه و برف شده است هرچند جای نماهای باز طبیعت و خانه ها خالی است.»
مرادی در توضیح بسته بودن کادرها به راکد بودن زندگی دختران آن خطه اشاره کرد و اکبری پاسخ داد: «قرار نیست اگر می خواهیم یک اندوه را نشان دهیم، از تحرک فضای اطراف و زندگی روزمره غافل شویم.» هر چند به گفته مرادی، سازنده اثر، شرایط محیطی و فقر فرهنگی باعث محدودیت تردد گروه فیلمبرداری در روستا شده است.
حسینی درباره «قارلی داملار» افزود: «با فیلم ارتباط خوبی برقرار کردم. لوکیشن خوب معرفی شده و پلان ها در خدمت فیلم بود. ضمن اینکه می توانم به قاب بندی های زیبای فیلم اشاره کنم. خط داستانی این مستند نیز در کادربندی ها و تدوین دیده می شود. از سوی دیگر فیلمی سیاه ساخته نشده و زندگی و امید در اثر جریان دارد.»
شهر خاموش؛ ایده‌های خوبی که زیاد خرج می‌شود
«شهر خاموش»، ساخته هوشنگ میرزایی از تهران، فیلم بعدی بود که در این نشست بدون حضور کارگردان نقد و بررسی شد. فکری ارشاد درباره این فیلم اظهار داشت: «فیلم از چند ایده و عنصر خوب برخوردار است که بیش از حد خرج می‌شوند. مثل نگه داشتن میوه در سردخانه قبرستان و ...اینگونه تکرار یک مورد تاثیرگذاری موضوع را تحت الشعاع قرار می‌دهد.»
حسینی درباره این فیلم اظهار داشت: « فکر می‌کنم توجه فیلم بر یک فرد زنده است که همه چیز در اطراف برایش بی‌تفاوت است. این موضوع به تنهایی برای اینکه حرفی به کسی بزند، موثر نیست. در حقیقت درونمایه جدی‌تری انتظار می‌رفت.»
ددوش: توقعات یک فیلم قوم شناسی برآورده نمی‌شود
مستند «ددوش»، ساخته محمد مقیم پور بیژنی از ساری پیرامون یک آیین سنتی در شهر گالش می‌چرخد. فکری ارشاد با توجه به این موضوع، گفت: « فیلم با محوریت یک سنت و آیین بومی ساخته شده اما توقعاتی که یک فیلم قوم شناسی پدید می‌آورد را برآورده نمی‌کند.»
اکبری با تایید صحبت‌های فکری ارشاد اضافه کرد: «برخی پلان‌ها ربطی به موضوع ندارد و این عامل باعث می‌شود وحدت موضوعی دستخوش تغییر شود. ضمن اینکه فیلم طراحی مناسبی ندارد و طبیعت زیبای ارتفاعات سه هزار به خوبی تصویر نشده است. جای خالی پژوهش نیز در این فیلم به روشنی مشخص است.»
رفیوجی: فقدان انتقال آگاهی به مخاطب
«رفیوجی» ساخته محمد ترابی از تهران در آخرین بخش این نشست مورد نقد قرار گرفت. فکری ارشاد درباره «رفیوجی» گفت: «این فیلم پیرامون صحبت های دو نفر افغانی در یک زندان واقع در اندونزی می‌چرخد. به گفته کارگردان فیلم تصاویر این فیلم در داخل زندان تهیه شده است. مشکل من تدوین راش‌هایی است که در برخی موقعیت ها گرفته شده است. فکر می‌کنم این روش مناسبی برای مستندسازی نیست. هرچند ممکن است گاهی به صورت تصادفی جواب دهد.»
اکبری نیز در توضیحی بیشتر افزود: «با توجه به اینکه فیلم تریبونی یک طرفه برای دو نفر زندانی قرار گرفته است، مخاطب از درستی گفته ها آگاه نیست.»
حسینی در ادامه اضافه کرد: «پیشنهاد من این است که همین طور که این فیلم با یک کودک شروع می‌شود با این کودک نیز ادامه پیدا کند. با توجه به اینکه با فیلم کوتاه مواجهیم دیدن سطح تجربه های مختلف قابل انتظار است.»
در پایان اکبری تاکید کرد: «تحقیق و مسلح شدن فیلمساز به دانش مورد نیاز عنصر پراهمیتی در فیلمسازی است که نباید از آن غافل شد.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
