گلایه‌های یک دختر به امام زمان علیه‌السلام و پاسخ زیبای یک مرجع تقلید

 
گروه مذهبی -در این مراسم، سخنران جلسه واعظ شهیر حجت الاسلام والمسلمین آقای دکتر رفیعی ضمن عرض تسلیت این روز جانسوز به محضر حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام و مقام معظم رهبری، به ایراد سخن پرداخت.

به گزارش بولتن نیوز، موضوع سخنان ایشان، اهمیت و ضرورت حمایت از دین و راهکارهای آن بود. وی حمایت از دین را وظیفه همگان دانست و گفت: باید هر کسی در هر شغل و حرفه‌ای که هست متناسب با آن، از دین حمایت کند.

بخشی از سخنان وی در ذیل می‌آید:

«بگذارید یک حدیث بخوانم. فرمود: قوام دین به چهار گروه است...

قوام الدّین بأربعة؛ قوام دین به چهار گروه است: یک: عالمی که بخل نورزد، علمش را اعلام کند. بله، علامه امینی سی سال الغدیر نوشته، این خدمت به دین است. بله، میر حامد حسین دستش فلج شد اواخر عمر، نشسته عبقات الانوار نوشته؛ خدمت به دین است. شیخ آقابزرگ طهرانی با ید مرتعش، با سینه زخم - چون کتاب روی سینه می‌گذاشت این اواخر- نشسته الذریعة‌ نوشته، پنجاه هزار اثر شیعه را معرفی کرده، این خدمت به دین است.

دیروز توی قم خدمت یکی از مراجع عظام بودم که صدمین سال زندگیشونه - ان شاء‌الله خدا همه این مراجع را و رهبری عظیم الشأن انقلاب را که اینها نور چشم ما هستند، خار چشم دشمن‌اند، همه‌شان را ان‌شاء‌الله حفظ کند- صدمین سال زندگیشون، یک قرن این مرجع بزرگوار دیدم تمام این انگشتاشون پینه کرده. گفتم: حضرت آقا من شنیده بودم حاج شیخ عباس قمی انگشتاش پینه کرده بود گاهی...

ولی نمی‌دانستم شما. بعد ایشان فرمود از قول آیت الله العظمی گلپایگانی. فرمود: آیت الله العظمی گلپایگانی می‌فرمود: شب‌های زمستان من می‌نشستم مطالعه می‌کردم، پیش‌خوانی حرم مرا به خود می‌آورد. می‌دونی یعنی چی، یعنی ده ساعت مطالعه، بعد این عالم بزرگوار یک نامه‌ای به من داد- می‌خوام خدمت به دین را بگم- یک دختر خانمی یک نامه‌ای نوشته بود به امام زمان ارواحنا فداه. خُب، نامه یه خرده تند بود. اون ادب لازم توش رعایت نشده بود و شبهاتی را مطرح کرده بود. شبهاتی که پر کردند. شبکه‌ها، آدم‌هایی که خودشان زن را به برده تبدیل کردند، توی فروشگاه‌ها عرضه می‌کنند؛ زن را تبدیل کردند به یک کالا. نگاهشان از نگاه جاهلیت به زن بدتره؛ اونوقت اینها برای ما خط و نشان می‌کشند. اسلامی که سوره نساء‌ داره؛ قرآنی که آسیه را الگو معرفی کرده. قرآنی که در سوره احزاب آیه 35 ببینید «مسلمین، مسلمات؛ مؤمنین، مؤمنات» در تمام ارزش‌ها زن و مرد را مساوی می‌دونه. حالا شما فکر کردید اگر یک شغلی که مناسب زن نیست توی اسلام منع شده، این حقوق زن نادیده گرفته شده!. این دختر خانم شبهه توی ذهنش بود. هشت تا سؤال را نوشته بودند خدمت امام زمان ارواحنا فداه بعد تقدیم ایشون کرده بود. این مرجع بزرگوار (ایشون) هم جواب داده بود. ایشون نامه را به من داد؛ من نامه را دیدم چاپ هم شده بود. آن‌قدر زیبا، آن‌قدر مؤدبانه. او توهین کرده بود در نامه. آن‌قدر لحن قشنگ، قانع‌کننده. خُب، این کاریه که از یک عالم می‌آد. جواب می‌ده، پاسخ می ده...»

حجت الاسلام آقای رفیعی در این سخنرانی، ضمن اشاره به نامه‌ای که در کتاب تازه منتشر شده "زن در پرتو اسلام" تألیف آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله العالی آمده است، خدمات این مرجع بزرگ تقلید را در دفاع از دین ستود.

لازم به ذکر است که این کتاب، پر است از نامه‌های دختران و زنان جامعه به این مرجع تقلید و سؤالات و شبهات ایشان در بحث نگاه اسلام به زن که با قلم رسا و محبّت‌آمیز و بینش‌آموز این مرجع گرانقدر پاسخ داده شده است. اینک بخشی از سؤال و جواب مورد اشاره، را در ذیل می‌آوریم:

 

قسمتی از متن سؤال:

... این نامه را به امام زمان می‌نویسم و چون ایشان را نیافتم جواب آن را از شما که نماینده ایشان می‌باشید می‌خواهم: من نمی‌دانم تو کیستی. شاید هم وجود نداشته باشی. توهّمی باشی یا امّیدی که در نا امّیدی‌های مطلق، به آن پناه می‌برم. چون اگر به تو یقین داشتم در زندگی حقیقی‌ام جایگاهی داشتی.

ای امام عصر، ای سرور من، تو مرا از این نفرت فزاینده به در آور ... من دیگر نمی‌توانم به پیش بروم... من از همه چیز متنفّرم ... هر چه افزون‌تر می‌دانم نفرتم فزونی می‌یابد ... و زندگی و جامعه هم مرا به این نفرت تشویق می‌کند ... ای امام عصر! من با جنسیّتم بسیار مشکل دارم ... من دختری سرکش و گردن‌فرازم ... و دینی که تو را به آن می‌شناسم مرا به عصیان می‌آورد. مرا به سرکشی وا می‌دارد. بی‌تعارف بگویم؟ شرمنده‌ام ولی ... نفرتم را فزون می‌کند. همه چیزش نه، فقط برخی چیزهایش ... دین تو مانند همه ادیان و مانند همه انسان‌ها به جنسیّت من ظلم می‌کند. مرا تحقیر می‌کند... مرا بنده درجه دو می‌داند.

ای امام عصر! مرا ببخش. امّا کارد به استخوانم رسیده که دارم به تو می‌نویسم. این جسارت‌های مرا به بزرگواری و فهم و بردباری بی‌نظیر خود ببخشای. من کنترلی بر احساس خود- در این هنگام- ندارم. من تنها می‌گریم و می‌نویسم و به تو پناه می‌آورم تا مرا از این سؤالات جان‌فرسا نجات دهی. گمان می‌کنم از آنجا که فرزند پیامبر خدا هستی، بنابر این چون او مردی رئوف و بردباری....

 

بخش کوتاهی از پاسخ معظم له:

... بسم الله الرحمن الرحیم. خواهر خانم محترم.

نامه شما را از آغاز تا پایان مطالعه کردم. اگرچه در ضمن بخش نخست آن الفاظ تندی به کار برده‌اید، ولی عبارات و خطاب‌های مؤمنانه آن- که بسیار رسا و با معنی است- آن جمله‌های به گفته خودتان جسورانه را تأویل می‌نماید. این عذرخواهی صادقانه و پوزش‌مندانه شما، از حال و هوای دیگری حکایت می‌کند.

اگرچه رابطه ما با حضرت صاحب الأمر عجّل‌الله تعالی فرجه الشریف و با خداوند متعال را نمی‌توان با روابط دوستان و خویشان بسیار عزیز تشبیه کرد، امّا وقتی رابطه دوستانه خیلی عمیق و با سابقه باشد، گاه دوست از دوستش اگرچه به اشتباه باشد گله‌مند می‌شود و با زبان اعتراض گله‌گشایی می‌نماید. او هرگز از دیگران گله‌مند نمی‌شود.

شما در ضمن آنچه نوشته‌اید اعتراف به قصور و تقصیر می‌کنید؛ اعتراف و اقراری که گناه را پاک می‌کند.

شما که در آن محیط ناسالم توانسته‌اید از گناه پرهیز نمایید و نماز و حجاب را رعایت کنید جهاد کرده‌اید و ثواب شما از کسانی که در میدان جهاد با کفّار می‌رزمند کمتر نیست. چه عواملی باعث شده که خطّ شما تغییر کرده است؟!

خودتان آن جمله‌های نورانی را که در بخش اوّل نوشته‌اید بخوانید. از آنها نور بگیرید. من از نوشته‌های شما اینها را معتبر و ارزشمند می‌دانم. آن جمله‌های گله‌آمیز را معتبر نمی‌دانم و چنان می‌دانم که به این زبان، اعلام قصور و کوتاهی کرده‌اید.

این عبارات توبه‌آمیز چقدر زیبا و شیرین است: «من به گناه بزرگ دست زدم، من از تو پوزش می‌طلبم و روی سیاهم را بر خاک می‌مالم، چون دوستان تو به ما گفته‌اند هر هفته اعمال شیعیان را می‌خوانی ...»

این سخنان بسیار جذّاب، دل‌نشین و امّید بخش است و بر زبان غیر اهل معرفت جاری نمی‌شود...

   

لینک ادامه نامه:

http://safi.ir/news/3885