بانگ نوش باده خواران ياد باد

گروه دين و دانش-در پى حجيم تر شدن حجم تبليغات منفى بر عليه عزادارى حسينى و القائات مخرب برخى از كاربران معلوم الحال شبكه هاى اجتماعى، محمدتقى فرجى رئيس بنياد حكمت و انديشه و صاحب نظر علوم دين و فلسفه، طى يك ياد داشت كوتاه، از هجوم عوامل تهاجم فرهنگى به دين و شريعت دينى، به شدت انتقاد كرده است.

به گزارش بولتن نیوز،وى در ادامه مطلب خود، همچنين آورده است،

"در شبكه هاى اجتماعى، در سرويس هاى بيگانه، در سايت هاى صهيونيست، در بلندگوهاى وهابيت، در ميان مشتى عناصر معلوم الحال، و در ........... چه سخنان سخيفى كه نسبت به عزادارى حسينى مطرح نشد و نمى شود!؟

اين ياد داشت انتقادى را در ادامه مى خوانيم،

اشك وداع،

اشك وداع را به بهانه بدرقه عاشورا،
در دو قالب تعريف و شرح مى كنم،
اول، اشك ريختن در عزاى حسين(ع)
دوم، اشك ريختن براى غفلت از خود!

يكى در عزاى حسينى، اشك مى ريزد براى فضيلت آن،
ديگرى اشك مى ريزد، براى دورى از معارف حسين(ع)

امام صادق(ع)، به مسمع بن عبدالملک فرمود،

"آيا مصائب امام حسين (ع) را ياد مي‌کني؟
عرض کرد،
بلي والله مصائب ايشان را ياد کرده و گريه مي‌ کنم.

فرمود،

"آگاه باش که خواهي ديد در وقت مردن، پدران مرا که به ملک الموت وصيت تو را مي‌ کنند،
 که سبب روشني چشم تو باشد".
همچنين فرمودند،
"گريه بر احوالات حسين (ع) سبب مي‌شود که ملک الموت بر تو مهربان‌ تر از مادر گردد،
گريه براى امام حسين(ع)، باعث راحتي در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده،
شادان و پوشيده بودن او در هنگام خروج از قبر است،
در حالي که او مسرور است،
فرشتگان الهي به او بشارت بهشت و ثواب الهي را مي‌دهند.
اجر و مزد هر قطره آن اين است که شخص هميشه در بهشت منزل کند.
گريه کننده بر امام حسين(ع)، در بهشت با ايشان و هم درجه ايشان خواهد بود".

مقام عزاداران حسينى و اجر و مزد عزادارى براى حسين(ع) و خاندان و ياران حسين(ع)،
معلوم و مبرهن است، زيرا طبق حديثى كه ذكرش رفت،


روشنى ديدگان،
مهربانى ملك الموت،
راحتى در قبر،
سرور پس از مرگ،
ثواب الهى،
بشارت بهشت،
همجوارى حسين،
و ............

از حد اقل هاى فضيلت عزادارى است.

اما و هزار اما،

از آنجا كه پيش از اين و در روزهاى پيشين دهه محرم امسال،

طى مقالات،

"چهل حديث در باره امام حسين(ع)"
"فلسفه عاشورا، از نگاه امام حسين(ع)"
"بايدها و نبايدهاى عزادارى حسينى"

من از سر وظيفه دينى و دغدغه هاى شرعى،
در حد وسعم، نسبت به امام حسين(ع) و عزاداران حسينى،
يعنى تعربف اول از تعاريف اشك وداع،
نسبت به معارف اهل بيت(ع) عرض اشتياق و ارادت نموده ام،

اما، در اين ياد داشت،
سر سخنم،
با تعريف دوم، اشك وداع،
يعنى، مصاديق غفلت از معارف اهل بيت (ع) است.

گرچه مى دانم و مى دانيد،
كه كريمان با بدان هم بد نمى كنند!

و،

دلم از اين خرابي‌ ها بُـوَد خوش، زان كه مي‌ دانم
خرابی چون که از حد بگذرد، آباد می‌گردد

اما،

در ماهواره ها،
در شبكه هاى اجتماعى،
در سرويس هاى بيگانه،
در سايت هاى صهيونيست
در بلندگوهاى وهابيت،
در ميان مشتى عناصر معلوم الحال،
و در ...........

چه سخنان سخيفى كه نسبت به عزادارى حسينى،
مطرح نشد و نمى شود!؟

كسانى كه چشم ديدن عزادارى حسينى را ندارند،
كسانى كه گنج معنويت و معرفت را نمى بينند،
كسانى كه تشيع سرخ علوى را نمى بينند،
كسانى كه قهرمان جهاد و شهادت را نمى بينند،
كسانى كه صفا و صميمت و دلدادگى و عشق را نمى بينند،
كسانى كه خروارها را در برابر مشت ها نمى بينند،
كسانى كه كليد بهشت، يعنى اشك بر حسين(ع) را نمى بينند،
و كسانى كه ...........

اما،

هم اينها،

تحت تأثير تبليغات گمراه كننده وهابيت، متأثر از صهيونيست،

از قطره نقدها، دريا مى سازند و بلوا بپا مى كنند!
بهانه مى گيرند و از كاه بدعت ها و خرافات،
كوه مى سازند و بر سر شيعه على(ع)
و عزادار حسين(ع) تازيانه مى كوبند!


از قمه زنى ها،
از ندرى ها،
از نوحه ها،
از مداح ها،
از عزادارى ها،
از روضه ها،
از اشك ها،
و از .........

هر بهاء و بهانه اى،
بهاريه اى مى سازند،
تا طرحى نو در اندازند!

بهانه هاى منفى و مخرب مى سازند،
و شبكه هاى مجازى را آلوده مى كنند،
آلوده به انجام تبليغات بر عليه دين و تشيع!
آلوده به اشاعه تحريفات فاسد و گمراه كننده،
آلوده به تحقير و تمسخر فرهنگ و تمدن اسلامى،
و بلاخره آلوده به نشخوار ته مانده هاى تكفيرى هاى وهابى!

امام رضا(ع) فرمود،

"پدرم چون ماه محرم داخل مي‌ شد،
کسي آن حضرت را خندان نمي‌ ديد،
و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي‌شد، تا روز عاشورا.
آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه او بود و مي‌ فرمود،
امروز روزي است که حسين (ع) شهيد شده است.
و همچنين شيخ صدوق از آن حضرت روايت کرده است،
هر که روز عاشورا روز مصيبت و اندوه او باشد،
حق تعالي روز قيامت را براي او روز شادي و سرور گرداند،
و ديده‌ گانش در بهشت به نور ما روشن شود.

همچنين، از ريان بن شبيب روايت شده است که گفته،
روز اول محرم به خدمت امام رضا(ع) رسيدم،
فرمودند،
"..... اي پسر شبيب، اگر بر حسين (ع) گريه کني و آب ديده‌ گان تو بر روي تو جاري شود،
حق تعالي جميع گناهان صغيره و کبيره تو را مي‌ آمرزد، خواه اندک باشد و خواه بسيار".
"اي پسر شبيب، اگر مي‌ خواهي خدا را ملاقات کني در حالي که هيچ گناهي نداشته باشي،
حسين (ع) را زيارت کن".
"اي پسر شبيب، اگر مي‌ خواهي که در غرفه‌ اي از بهشت با رسول خدا(ص) و ائمه طاهرين محشور شوى،
قاتلان امام حسين (ع) را لعنت کن".
"اي پسر شبيب، اگر بخواهي مانند شهداي کربلا باشي و ثواب آنها را داشته باشي،
هر گاه مصيبت آن حضرت را ياد کردي بگو،
"يا لَيتَني کُنتُ مَعَهُم فَاَفُوزَ فَوزًا عَظيماً؛ "
اي کاش من با ايشان بودم و رستگاري عظيمي مي‌يافتم".
"اي پسر شبيب، اگر مي‌ خواهي در درجات عاليه بهشت با ما باشي،
پس براي اندوه ما اندوهناک باش و در شادي ما شاد.
بر تو باد ولايت و محبت ما که اگر کسي سنگي را دوست داشته باشد،
حق تعالي او را در قيامت با آن محشور مى كند".

و اما،

زبان حال حسين (ع)،

روزِ وصلِ دوستداران یاد باد        
یاد باد! آن روزگاران یاد باد!
کامم از تلخیِ غم چون زَهر گشت        
بانگ نوش باده خواران یاد باد
گرچه یاران فارغند از یاد من        
از من ایشان را هزاران یاد باد
اين زمان در کس وفاداری نماند        
زان وفاداران و ياران ياد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا        
کوشش آن حق‌ گزاران یاد باد
گر چه صد رود است از چشمم روان        
زنده رود باغِ کاران یاد باد
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند        
ای دریغا! راز داران یاد باد!