روش اتریشی‌ها برای خنداندن کودکان مهاجر

اما به یکباره اتفاقی می‌افتد؛ یک نفر با یک بینی پلاستیکی قرمز رنگ و موهای مصنوعی فرفری در ایستگاه ظاهر می‌شود. او یک دلقک است. یک زن آکاردیون به دست با همان شمایل هم در کنار او است.

قیافه آنها خیلی مسخره است اما مأموریتشان نه. مأموریت آنها خیلی هم جدی است، چراکه می‌خواهند شادی را به لب‌های یخ‌زده کودکان آواره بنشانند.

دلقک‌ها به بچه‌ها سواری می دهند، برایشان آواز می‌خوانند و ساز می‌زنند.

آنها کسی نیستند جز گروه Red Noses Emergency Smile Austria - گروه اتریشی خنده اضطراری دماغ قرمز - که متشکل از 66 دلقک است. کار آنها مراجعه هرروزه به ایستگاه‌های قطار و اتوبوس برای خنداندن بچه‌های آواره است.

سیمون مانگ سخنگوی این گروه می‌گوید اصلاً لازم نیست زبان این بچه‌ها را بدانید چون ما همه زبان آنها را که خنده است، بلدیم.

ماری میکلایو، زنی که برای این گروه ساز می‌زند، می‌گوید «وقتی چشم‌های شاد این بچه‌ها را می‌بینم خوشحال می‌شوم».

گروه دلقک‌های اتریشی، هنرمندانی قهار و حرفه‌ای در کار تئاتر و پانتومیم هستند که از وقت و انرژی خود می‌گذرند تا کودکان بی‌گناه را شاد کنند. آنها انواع وسایل بازی و تزئینی را هم همراه خود دارند تا به کودکان هدیه دهند تا دست‌کم در ایستگاه، خاطره‌ای خوش همراهشان باشد.

گروه دلقک‌های اتریشی در سال 1994 تشکیل شده که در ابتدا رفتن به بیمارستان و شاد کردن کودکان سرطانی و بیمار وظیفه اصلی آنان بوده است. آنها در بیش از 10 کشور جهان فعالیت دارند. آنها با کمک‌های مالی 3500 نفر در سرتاسر جهان در پنج هفته گذشته 300 هزار نفر - ساعت کار کرده‌اند و بچه‌ها را خندانده‌اند.