نفیسه سادات موسوی در پی فاجعه اخیر مکه و منا شعری سروده که آنرا به همسران جامانده ی حجاج شهید تقدیم کرده است.
گروه ادبیات، نشر و رسانه: نفیسه سادات موسوی برای همسرش که در منا جان باخت شعری سروده که آنرا به همسران جامانده ی حجاج شهید تقدیم کرده است.
به گزارش بولتن نیوز، متن این شعر به شرح زیر است:
چمدان را كه جمع مي كرديم،
هركسي يك نفس دعا ميخواست
پسرت عاقبت به خيريّ و،
دخترت اذن كربلا مي خواست...
اسم ها را نوشته بودي تا،
هييچ قولي ز خاطرت نرود
مرد همسايه شيميايي بود،
همسرش وعده ي شفا مي خواست!
من كه اين سالها قدم به قدم،
پا به پاي تو زندگي كردم
در خيالم دمي نمي گنجيد،
دل بي طاقتت چه ها مي خواست...
تو شهادت مقدرت بوده،
گرچه از جنگ زنده برگشتي
ملك الموت از همان اول،
قبض روح تو را مِنا مي خواست!
عصر روز گذشته در عرفات،
در مناجات عاشقانه ي خود
تو چه گفتي كه من عقب ماندم؟؟
كه خدا هم فقط تو را مي خواست؟!!!
ما دوتن هر دو همقدم بوديم،
لحظه لحظه كنار هم بوديم
كاش با هم عروج ميكرديم،
كاش ميشد...
اگر
خدا
مي خواست...
نفيسه سادات موسوي