اگر این زنبور شما را نیش زد، فقط دراز بکشید و فریاد بزنید!

به گزارش بولتن نیوز ، جاستین اشمیت حشره شناس است و به همین دلیل بارها نیش انواع حشرات را تجربه کرده است. به واسطه تجربیاتش مقیاسی تحت عنوان " مقیاس درد نیش اشمیت” ابداع کرده است که در این مقیاس درد ناشی از نیش حشرات در چهار مقیاس رتبه بندی شده است. در پایین ترین مورد "مورچه آتشین” و در بالاترین مورد ، "مورچه گلوله مانند” قرار دارد که دلیل نامگذاری این دسته ها هم جالب توجه است اما در این مقاله می خواهیم به نوعی زنبور با قدرت نیش بسیار بالا بپردازیم: تارانتولا

این موجود، نوعی زنبور منزوی است که درد حاصل از نیش آن اگرچه تنها سه دقیقه طول می کشد اما به قدری شدید و شوک آور است که اصلا قابل وصف نیست. به گفته بن هاچین، بیولوژیستی در تگزاس، کسانی که نیش این حیوان را تجربه کرده اند، ایده های جالبی در مورد آن دارند که یکی از آنها این است : دراز بکش و فریاد بزن! چرا که اکثر افراد بعد از تجربه نیش، هماهنگی کلامی و جسمی خود را از دست می دهند! آنها معتقدند اگر بخواهی بدوی، قطعا آسیب خواهی دید، بنابراین دراز بکش و فریاد بزن!

مقاله زیر توسط یکی از دوستانمان به نام اشمیت نگاشته شده است و به جرات می توان گفت آن مقاله یکی از مقالاتی است که به طور ناخواسته ای جالب و خنده دار از آب در آمده است! مقاله وی در ارتباط با دانشمندیست که موفق به به دام انداختن ۱۰ نوع تارانتولا شده است: بعد از اولین نیش، دیگر هیچ ترسی نداشت، سپس وی بارها و بارها خود را در معرض نیش این موجود قرار داده است تا جایی که دیگر قدرت هیچ حرکتی نداشته و فقط توانسته خود را به درون رودخانه انداخته و فریاد بزند! این موضوع سبب نگرانی اهالی تگزاس در چندین هفته گذشته شده است اما در واقعیت، چیزی برای نگرانی وجود ندارد. تارانتولا در اصل نوعی انگل (جانور طفیلی) است که با حمله به رتیل ها و نه انسان ها، با نیش خود آنها را فلج کرده و با خود به درون لانه می کشد. این جانور تخم گذار است که تخم وی تبدیل به لارو شده و عنکبوت فلج شده را در خلال چند ساعت تا چند هفته، به طور زنده می بلعد.

به نظر می رسد انسان ها برای این موجودات هیچ اهمیتی قائل نیستند، حتی اگر نزدیک آنها باشند، شاید به این دلیل که می دانند هر وقت بخواهند می توانند آنها را لگد کنند اما تارانتولا هم در میان تمامی زنبور ها، واقعا جسور است.
” پژوهشگران معتقدند دلیل این بی باکی این است که آنها در طبیعت دارای شکارچیان اندکی هستند، مکانیسم دفاعی خارق العاده ای دارند و از همه مهمتر اینکه نیش آنها واقعا دردناک است. در واقع، با توجه به موارد فوق بعید به نظر می رسد موجودی با این همه ویژگی ، جسور نباشد. مطابق با این شرایط، جمعیت آنها دارای روند رو به رشدی است. با توجه به بارندگی کافی و به تبع آن وفور محصولات کشاورزی، جمعیت این حشره نیز افزایش می یابد. تارانتولا گوشتخوار نیست و  از شهد گیاهان استفاده می کند، به همین دلیل در شهرهایی یافت می شود که از نظر محصولات کشاورزی غنی باشد اما توجه داشته باشید برخی از این زنبور ها فاقد قدرت گزندگی هستند : نوع نر این حشره هرگز قادر به گزیدن نیست زیرا قدرت گزندگی در دنیای حشرات در اختیار نوع ماده قرار گرفته است ( این قدرت از ویژگی تخم ریزی نشات می گیرد، چرا که وظیفه تخم گذاری بر عهده نوع ماده است).

بدین ترتیب، نوع نر در یک قرار عاشقانه بر روی گل ها منتظر نوع ماده می نشیند تا از راه رسیده و جفت گیری انجام شود. بعد از جفت گیری ماده پرواز کرده و می رود و نمایش خنده دار دقیقا از همین جا شروع می شود.


فرآیند نیش زدن

برخلاف اکثر حشرات، نوع باردار این حشره تخم های خود را به امان خدا رها نمی کند. وی ابتدا یک پرستار از همه جا بی خبر برای خود دست و پا می کند. دوست دارید بدانید چه چیزی را به عنوان پرستار انتخاب می کند؟ جواب اینجاست : هر رتیلی که در طی این دوران فعال و در دسترس باشد.

با این حال زنبور مادر خود نیز باید مراقب باشد چرا که رتیل به مراتب بزرگتر از وی است و اینکه اگرچه رتیل هیچ خطری برای انسان ها ندارند، اما نیش آنها برای زنبورها کارساز خواهد بود. وی با نزدیک شدن به رتیل به زیر آن رفته، با ضربه زدن به آن در نهایت وی را نیش میزند. در روی بدن سفت و مقاوم وی، به دنبال شکاف یا روزنی برای نیش زدن می گردد و سرانجام به مفصل پاهای رتیل که بهترین نقطه برای حمله است می رسد.

در یک مطالعه معلوم شد که در ۴۰۰ مبارزه، تنها یک زنبور جان خود را از دست داد اما این بدین معنی نیست که رتیل ها عملکرد قابل قبولی در مبارزه نداشتند. رتیل ها هرگز نمی توانند فرار کنند؛ چرا که نیش زنبور بلافاصله منجر به فلج شدن آن می شود، به دنبال این مسئله زنبور وی را با خود به سوراخی که از قبل آماده شده است، می برد یا اینکه لانه قبلی رتیل را انتخاب می کند. در لانه جدید، قربانی را مستقر می کند، بعد از تخم گذاری آنجا را ترک کرده و لانه را پشت سر خود می پوشاند. تخم ها به لارو تبدیل شده و شروع به تغذیه از رتیل فلج می کنند اما بافت های اصلی آن را دست نخورده باقی می گذارند تا وی همچنان تا بیشترین حد ممکن ( احتمالا هفته ها ) زنده بماند.

این روند کاملا مخالف با رویه زنبورهایی است که به صورت اجتماعی زندگی می کنند و نیازی به فلج کردن رتیل ها ندارند. در واقع آنها متکی بر زهر موجود در نیش خود هستند. در اصل سم حاصل از نیش زنبورهای اجتماعی دردناک بوده و به بافت ها آسیب می رساند، در حالیکه نیش تارانتولا صرفا دردناک و بدون آسیب است. دلیل این پدیده این است که زنبورهای اجتماعی دارای ملکه هستند و سربازهای جوان از وی در برابر دشمنان محافظت می کنند، بنابراین درد ناشی از نیش، فقط منجر به بروز درد در عامل مزاحم می شود اما هیچ آسیبی به وی وارد نمی شود. در مقابل، تارانتولا همانند یک گرگِ تنها فقط به فکر خود است. تنها کاری که باید بکند این است که مزاحم خود را بی حس کرده و خود فرار کند.

گاهی ممکن است انسان بی خبر از همه جا، نیش وی را تجربه کند، اما تارانتولا موجودی آرام و باحوصله تر از حد معمول است.  به اعتقاد هاتچین، ” آنها اگرچه دارای نیش به غایت دردناک هستند، اما به نظر من یکی از جالب ترین موجودات این اقلیم هستند.”

” مردم نباید از آنها بترسند، در واقع به نظر من آنها به قدری جالب هستند که فقط باید بنشینید و آنها را تماشا کنید”.

اما اگر شما را نیش زدند، تنها کاری که باید انجام دهید این است که بشینید، دراز بکشید و فریاد بزنید.