سودهای بالای بانکی، دست و پای صنعت را گره زده است

گروه بورس، هر کشوری متناسب با شرایط اقتصادی خود سیاستهای اقتصادی اش را دنبال می کند بنابراین تلاش ما باید به این سمت باشد که شاخص صنعت و کشاورزی که از جمله مهمترین شاخصه های پیشرفت هر کشوری است، رونق پیدا کند.

به گزارش بولتن نیوز، محمدقلی یوسفی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی با بیان مطلب فوق گفت: هر سیاستی اعم از پولی، مالی و تجاری که اتخاذ می شود باید به سمت شکوفایی تولید باشد اما متأسفانه افزایش سود بانکی به بخشهای تولیدی و حتی بازار سرمایه که بازار اصلی تأمین مالی بخش تولید است، لطمه زده است.
وی با بیان اینکه کاملاً طبیعی است، وقتی بانکها سود بانکی بالایی را پیشنهاد می کنند مردم پول را از جایی که ریسک دارد خارج و وارد بازار بدون ریسک کنند، اظهار داشت: بالا رفتن سود بانکی عملاً افزایش هزینه و افزایش تورم را رقم می زند، به عبارتی وقتی سود بانکی به 25 درصد افزایش پیدا می کند به همین نسبت به جامعه تورم وارد می شود پس در این شرایط نه تنها کسی به سمت بازار سرمایه و تولید حرکت نمی کند بلکه حرکت از سمت تولید به سمت واردات تغییر مسیر می دهد.
این اقتصاددان با اشاره به واردات بی رویه طی سالهای گذشته خاطر نشان کرد: برای حمایت از وارد کننده با هدف کسب درآمد برای دولت یا حتی پایین نگه داشتن قیمت ها به دلیل بهای تمام شده بالاتر محصولات داخلی طی این سالها به صنعت و تولید صدمه جدی زده است.
وی با مقایسه نسبت انبار به تولید بنگاه های تولیدی گفت: نسبت موجودی انبارها در مقایسه با تولید به دلیل عدم فروش بابت رکود و واردات بیش از حد افزایش پیدا کرده که مسوولان باید برای خروج از این شرایط سیاستهای درستی اتخاذ کنند.
یوسفی با بیان اینکه کاهش مجدد سود سپرده بانکی کار ارزشمندی است و بایستی از اینگونه سیاستها حمایت شود، گفت: مسوولان بانک مرکزی با نگاه توسعه ای به کشور و نه نگاه بخشی و تجاری لازم است سیاستهایی را دنبال کنند که کل کشور از آن نفع ببرد.
وی درباره نقش کاهش سود سپرده بانکی و تأثیر آن بر صنایع گفت: کاهش سود سپرده بانکی باید در حمایت از بخش صنعت و کشاورزی قرار بگیرد بنابراین لازم است که دولت استراتژی تدوین کند که صنایع بر اساس مقتضیات و مشکلات به بخشهای مختلف تقسیم بندی شودند.
این استاد دانشگاه در این باره توضیح داد: مشکلاتی از جمله عدم نقدینگی، تأمین منابع اولیه و مواد خام و بی ثباتی در نظام پولی و مالی می تواند بر روند صنایع اثر بگذارد اما برخی مشکلات عمومی و مشترک و برخی مشکلات مختص برخی صنایع است بنابراین دولت با تقسیم بندی مشکلات صنایع می تواند بخش های اولویت دار را شناسایی و در تأمین مالی به آنها کمک کند.
وی با ابراز تأسف از عملکرد سیستم پولی کشور گفت: عملکرد نظام مالی کشور طی این سالها نادرست بود یعنی از یک طرف بانکها به خصوص بانک مرکزی به فروختن اوراق مشترک با نرخ های بالا دست زد که همین کار ضربه بزرگی به بازار سرمایه زد و از طرف دیگر باعث رقابت بازار پول با بازار سرمایه برای جذب سرمایه های مردم شد.
یوسفی اظهار داشت: وقتی سپرده های مردم در حجم بالایی در بانکها جمع شدند، تقاضای مردم برای گرفتن وام و اعتبار به خصوص در بخش تولید کاهش پیدا کرد. بدین ترتیب بانکها پارکینگ پول شدند یعنی پولها در بانکها ماندند اما دریافت تسهیلات و اعتبار و باز پرداخت آن با سودهای بالا برای بنگاه های تولیدی مقدور نبود.
این اقتصاد دان با بیان اینکه در صنعت و کشاورزی بازدهی که از پس سودهای بانکی برآید، وجود ندارد، تأکید کرد: طی این سالها در چرخه تولید چه سود و منفعتی وجود داشت که علاوه بر گردش چرخ تولید و سود منطقی برای صنعتگر، تولید کننده توان بازپرداختهای 25 درصد به بالا را داشته باشد؟!
وی در ادامه به نکته ای اشاره کرد و گفت: البته این میزان سود در بخش مسکن وجود داشت و با لابی هایی که در این بخش انجام شد برخی موسسات و شرکتها اقدام به تأسیس بانک کردند و در ساختمانهای گران قیمت و لوکس مستقر شدند و انتظارشان افزایش 25 تا 30 درصدی در حوزه مسکن بود اما افزایش بی رویه و حبابی قیمت در حوزه مسکن بدون بالا رفتن قدرت خرید اکثریت مردم این صنعت بسیار مهم و اثر گذار در تولید صنایع بزرگ را به فاز رکودی انداخت.
یوسفی با بیان اینکه بانکها پولها را از مردم گرفتند و در مسکن سرمایه گذاری کردند، گفت: بانکها به امید افزایش قیمت در مسکن سودهای بالا تقسیم کردند اما مسکن در رکود قرار گرفت در حالیکه بانکها تعهدات سنگینی برای پرداخت سود به مردم دادند در نتیجه تعهدات بانکها بدون درآمدزایی مولد روز به روز افزایش پیدا می کند و این روند  سیستم بانکی را دچار بحران کرده است.
این اقتصاددان درباره علت ادامه یافتن این روند، گفت: گروهای ذینفعی هستند که نفعشان در افزایش سود بانکی نهفته است و هر چقدر هم این سود افزایش پیدا کند منفعت آنها بیشتر تأمین می شود چون یا منابعی را به طرقی از بخشهای دیگر گرفتند و در بانک سپرده کردند و سود سرشاری از این کار می برند، یا واسطه گری های مالی را رواج دادند.
وی با اشاره به اینکه آوازه سود سرشار بانکی به خارج از مرزهای ایران رسیده، اظهار داشت: کشورهایی که بعد از توافق هسته ای وارد ایران شدند نخستین پیشنهادشان ایجاد بانک و مؤسسات پولی و مالی است چون سوددهی در آن برای کشورهای خارجی بیش از حد تصورشان است.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه نهادهایی مالی به دنبال سود کلان بدون دردسر هستند، اظهار داشت: کسب سود بالا و بی دردسر برای بخش خصوصی مشکلی ندارد چون این موسسات بر کسب سود با ریسک و هزینه حداقلی بنا شدند  اما اگر بخواهیم نگاه کلان و ملی به این موضوع داشته باشیم پرداخت سود زیاد بدون انجام هیچ کار تولیدی و واقعی بسیار خطرناک و مخرب و زیانبار است.
وی در پایان گفتگو با سنا خاطر نشان کرد: تمامی بانک های دولتی و خصوصی با حمایت دولت تشکیل شدند و اینطوری نبوده که شخص یا گروهی از پول شخصی شان بانک زده باشند بلکه همه بانکها با حمایت دولتها راه اندازی شدند و ریشه نفتی دارند پس لازم است این منابع در جهت منافع ملی هزینه شوند و اگر این اندیشه ملاک سیاست گذاری ها قرار بگیرد باید این منابع به سمت صنایع و کشاورزی هدایت شوند.