هنگ کنگ رهبران اعتراضی موسوم به جنبش چتر (اشغال مرکز) را که در برپایی اعتراضات ضد دولت چین در این منطقه طی یک سال گذشته نقش مستقیم داشتند، دستگیر کرد.
به گزارش بولتن نیوز، دولت هنگ کنگ نام این دو نفر را «جو شی چی
فونگ« رئیس این گروه و «ناتان کوانگ چونگ» رئیس فدراسیون دانشجویان هنگ
کنگ اعلام کرده است.
این دو نفر متهم هستند که در راه اندازی اعتراضات گسترده ضد چینی در منطقه هنگ کنگ در یک سال گذشته اصلی ترین نقش را داشته اند.
اعتراضات
هنگ کنگ که باعث درگیری میان معترضین و نیروهای پلیس شده بود، از مهر ماه
سال گذشته آغاز شد و این منطقه را به مدت سه ماه در شرایط کاملا بحرانی
قرار داد.
معترضان هنگ کنگی خواستار آن هستند که پکن دست از اصلاح
قوانین انتخاباتی این منطقه که در نهایت فقط به نامزدهای نزدیک به حکومت
چین اجازه شرکت می دهد، بکشد. آنها می خواهند تا در انتخابات بعدی در سال
2017، به رئیس دولت اجرایی این منطقه خودمختار، آزادانه از فهرستی باز از
نامزدها رای دهند.
در همین رابطه قرار بود مجلس هنگ کنگ 27 خرداد
ماه سالجاری لایحه ای را تصویب کند که نامزدهایی را که پکن تایید کرده است
در این انتخابات شرکت کرده و مردم یکی از آنها را برگزینند که این لایحه
نیز به دلیل مخالفت شمار زیادی نماینده رد شد و عصبانیت چین را به دنبال
داشت.
روزنامه گلوبال تایمز چین روز دوشنبه با بیان اینکه این اولین
بار است سران این جنبش توسط پلیس هنگ کنگ دستگیر می شوند، از مجازات آنان
بر اساس قانون خبر داد.
بنابر این گزارش، این افراد متهم هستند که اصل «یک چین و دو نظام» و «خودمختاری عالی» هنگ کنگ را مراعات نکرده اند.
در
حالی که این اولین بار است چین دستگیری این افراد را تایید می کند، اعلام
شده که آ نها به دلیل آنکه با انگیزه های سیاسی نظم اجتماعی را بر هم زده و
زندگی شهروندان را به خطر انداخته اند، باید مجازات شوند.
با این
حساب به نظر می رسد که اتهامات سنگینی متوجه رهبران جنبش اعتراضی اشغال
مرکز است که بخشی از آن براندازی و نقض حق حاکمیت چین و هنگ کنگ محسوب می
شود.
آمارها نشان می دهد که شمار بازدیدکنندگان چینی از هنگ کنگ پس از آن اعتراضات تاکنون نزدیک به 2 درصد کاهش یافته است.
منطقه
هنگ کنگ که بیش از هفت میلیون نفر جمعیت دارد، از مهم ترین بازارهای مالی و
تجاری آسیا و جهان به شمار می رود. از سال 1997 کنترل آن با وعده ضمانت
دولت چین به حفظ خودمختاری منطقه، تحت سیاستی که به «یک کشور دو سیستم»
مشهور است، از بریتانیا به پکن منتقل شد.