رابطه غرور و جنایات

به گزارش بولتن به نقل از ایران، یکی از رذایل اخلاقی که باعث بروز مشکلات فراوان رفتاری می‌شود خودخواهی و غرور است. منیت و خود برتربینی باعث بروز رفتارهای ناخوشایندی می‌شود که زمینه شکل‌گیری جرم را می‌تواند فراهم کند. این اخلاق ناپسند به مرور زمان آثار نامطلوبی را بر روح و روان انسان می‌‌گذارد و منجر به یکی از شاخص‌های اخلاق فرد می‌شود و مجموعه رفتارهای انسان در افکار عمومی با این شاخص مورد شناسایی و تحلیل قرار می‌گیرد.

ادامه این رفتار به عنوان یک اخلاق ثابت و پایدار شخصیت آدمی را تحت تأثیر خود قرار داده و باعث بروز رفتارهای بزهکارانه در روابط عادی اجتماعی می‌شود. خود برتربینی سطح نامطلوبی است که در همه جا آدمی را به رفتار خودخواهانه می‌کشاند و انتظار بی‌موردی را در دیگران نسبت به خود در تعاملات اجتماعی پدید می‌آورد؛ انتظاراتی که فرد احساس می‌کند باید یک سر و گردن در همه جا نسبت به همگان مورد توجه قرار گیرد. گاهی رفتار دیگران با این نگرش که مرا مورد بی‌اعتنایی قرار داده تفسیر و تحلیل می‌شود و باعث بروز تنش‌ها و چالش‌هایی می‌شود که زمینه نزاع و درگیری را فراهم می‌سازد و فرد را نسبت به همه اطرافیان طلبکار بار می‌آورد.

انتظار بیجایی که پدیده خشونت و رفتارهای غیرطبیعی و انتظارات بی‌مورد را در ارتباطات بین فردی با دیگران رقم زده و می‌توان ریشه بسیاری از کج‌رفتاری‌های بزهکارانه را در این‌گونه افکار پریشان مشاهده کرد. رفتاری که مملو از غرور و تکبر است باعث می‌شود فرد در همه موارد در ارتباطات اجتماعی خویش با دیگران رفتار طلبکارانه‌ای داشته باشد بدون اینکه بیندیشد او نیز در مقابل دیگران تکالیفی دارد پیوسته حقوق افزون‌تر از دیگران طلب می‌کند. این‌گونه افراد تصور می‌کنند که هیچ وظیفه‌ای در مقابل دیگران ندارند و همیشه دیگران هستند که باید در خدمت آنها بوده و وظایف نانوشته فراوانی را که هیچگاه تمامی ندارد انجام بدهند.

قطعاً ادامه این رفتارهای مخرب باعث می‌شود که فرد منفور دیگران شده و از دایره توجه مردم حذف شود. سرنوشت این‌گونه افراد انزوای اجتماعی است؛ رفتاری که باعث می‌شود مردم او را طرد کنند و حتی نسبت به خواسته‌های عادی و معمولی‌اش نیز اعتنایی نکنند.