مظلومان سردشت، سند خباثت شیطان بزرگی که این روزها غسل تعمید داده می‌شود

گروه دفاع مقدس - هفت روز از اولين ماه تابستان 1366 مي‌گذرد. لحظاتي قبل از آن‌كه عقربه‌هاي ساعت 30/4 دقيقه بعدازظهر را نشان دهد، نقطه‌هاي سياهي در آسمان سردشت ظاهر مي‌شود. هواپيماها غرش مي‌كنند و سپس‌ 4 بمب در شهر و 3 بمب ديگر در روستاهاي اطراف فرود مي‌آيد. اين يكي از فجيع‌ترين و وحشتناك‌ترين تهاجم شيميايي بود كه سبب كشته و مجروح شدن عده زيادي از هموطنان شد. پس از اين حادثه ايران سردشت را نخستين شهر قرباني جنگ‌افزارهاي شيميايي در جهان ناميد. اما سردشت نخستين مورد استفاده از بمب‌هاي شيميايي توسط عراق در طول جنگ تحميلي نبود، همان‌طور كه آخرين آنها هم نبود.

به گزارش بولتن، هزاران نفر بلافاصله بعد از حملات وحشيانه شيميايي عراق جان سپردند. كساني هم نجات پيدا كردند و ماندند تا با پوست‌ها و چشم‌هاي سوخته و تاول زده، خاطره سوختن همنوعانشان را به نسل‌ها منتقل كنند، آناني كه ماندند هنوز از دردهاي طولاني و وخيم در عذابند. استفاده از سلاح‌هاي شيميايي در طول جنگ تحميلي توسط عراق بيش از يكصد هزار مجروح و شهيد در بين نظاميان و مردم بي‌دفاع كشورمان به‌جاي گذاشته است. گازهاي ارگانوفسفره (عوامل اعصاب، تاول‌زا و گاز خردل) در طول جنگ مكرراً‌ توسط نيروهاي رژيم بعثي مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهاني اول اين نخستين باري بود كه از سلاح‌هاي شيميايي به صورت وسيع در جنگ استفاده مي‌شود. اين موضوع آشكارا مغاير با پروتكل 1925 ژنو بود.

پيش‌قراولان جنگ شيميايي

آمريكايي‌ها اولين كساني بودند كه قبل از جنگ جهاني، سلاح‌هاي شيميايي را عليه سرخپوستان به‌كار گرفتند. در جنگ جهاني اول در سال 1915 سلاح شيميايي از سوي آلمان‌ها به‌كار گرفته شد و سپس ديگر كشورها استفاده از آن را در برنامه جنگي خود گنجاندند. انگليس پس از جنگ جهاني دوم، از ماده فيتوتوكسين عليه استقلال‌طلبان مالايا استفاده كرد. آمريكا در جنگ ويتنام، كامبوج و لائوس مواد شيميايي و ميكروبي را به‌كار برد. سال 1975 ويتنامي‌ها بمب‌هاي شيميايي را در كامبوج عليه خمرهاي سرخ به‌كار بردند. سال 1979 ارتش شوروي سابق براي اشغال افغانستان از سلاح‌هاي شيميايي بهره برد تا اين‌كه بالاخره از سال 1980 تا 1988 (60-1356) و در طول جنگ تحميلي، رژيم صدام هر جا كه در جنگ به بن‌بست خورد، از بمب‌هاي شيميايي استفاده كرد.

شراكت،‌ تنها براي توليد حشره‌كش!

عراق در سال 1980 با انتقال مقاديري از عوامل شيميايي و مواد اوليه مربوط از ذخاير شوروي سابق و همچنين خريد تجهيزات ويژه از كشورهاي اروپايي و ايالات متحده به توليد مستقل جنگ‌افزارهاي شيميايي، اقدام كرد. در سال 1982 با كمپاني «‌ دراي رايخ» آلمان كه تأمين‌كننده وسايل فني شيميايي است قراردادي منعقد كرد و جهت توليد عوامل اعصاب به خريد مواد شيميايي از منابع غربي اقدام كرد.

در واقع كشورهايي كه امروز داعيه طرفداري از حقوق بشر و حمايت از نوع انسان در اقصي نقاط عالم را دارند از پيش‌قراولان فروش كارخانجات و مواد اوليه‌ شيميايي به عراق هستند. رسوايي انگلستان و كشف محموله مواد شيميايي در بندر نرماندي فرانسه يكي از دلايل محكم ايرانيان براي اثبات كمك‌هاي نامشروع غرب در خلال جنگ به دولت بعث عراق است. ماجرا از آنجا شروع مي‌شود كه يك كشتي عراقي در بندر نرماندي فرانسه توقيف مي‌شود، پس از توقيف، 35000 تن دي‌متيل تسنوتات كه از بندر ليورپول انگليس به مقصد كويت براي تحويل به عراق توسط اين كشتي حمل مي‌شده، توقيف و ضبط شد.

پس از آن دولت انگليس در ادعايي مضحك اعلام كرد كه اين مواد شيميايي تنها براي توليد حشره‌كش! به عراق ارسال شده است. نمونه ديگر شراكت اروپا در جنايات شيميايي عراق، نقش شركت پتروشيمي فيليپين در بلژيك است كه در سال 1983 ميلادي، 500 تن ماده اوليه گاز خردل را به عراق فروخت. در همان دوره دادستاني در آلمان غربي سابق، دفاتر 12 شركت اين كشور را كه متهم به فروش تسليحات شيميايي به عراق بودند بازرسي كرد كه در جريان اين بازرسي‌ها مدارك و شواهد فراواني به‌دست آمد كه اين شواهد و مدارك در هزار پرونده مجزا ثبت شده اما كمتر پرونده‌اي از اين ميان به نتيجه مطلوب رسيد.

فجايع وحشتناك رقم خورد

عراق بر استفاده از عوامل شيميايي در جبهه‌هاي جنگ اكتفا نكرد و بارها در مناطق مسكوني، به‌ويژه در روستاها بمب‌هاي شيميايي خود را فرود آورد. بر اساس گزارش‌هاي رسمي حملات شيميايي عراق عليه ايران و برخي مناطق كردنشين عراق به بيش از سي بار مي‌رسد كه مهم‌ترين آنها عبارتند از:

- استفاده از گاز موستارد يا خردل در سردشت در هفتم تير ماه سال 1366. اين يكي از فجيع‌ترين و وحشيانه‌ترين حملات از نوع شيميايي بود.

- بمباران شيميايي بسياري از روستاهاي اطراف ايران در اسفند 1367

- شيميايي ساكنان شهر شلمچه و روستاهاي اطراف آن در اسفند 1367.

اين وحشيانه‌ترين مورد استفاده از عوامل شيميايي بود. بمباران شيميايي شلمچه وسيع‌ترين مورد استفاده از جنگ‌افزارهاي شيميايي از زمان جنگ جهاني اول تاكنون به‌شمار مي‌آيد كه حداقل 5 هزار نفر از مردم كرد و مسلمان اين شهر كشته و 7 هزار تن زخمي شدند و بالاخره بمباران شيميايي روستاهاي اطراف شهرهاي سرپل ذهاب، گيلانغرب و اشنويه در خرداد ماه 1367.

اين چهار مورد مهم‌ترين موارد استفاده از عوامل شيميايي در طول جنگ تحميلي عليه غيرنظاميان توسط عراق بود.اما در واقع شروع استفاده از بمب‌هاي شيميايي توسط عراق در جنگ تحميلي در اوايل جنگ تحميلي در منطقه شلمچه بود كه از اين بمب‌ها به‌طور محدود استفاده شد و براي دومين بار در منطقه ميمك تكرار شد.

عراقي‌ها از آغاز سال 1361 به‌طور پراكنده و علني از عوامل شيميايي كشنده استفاده كردند. در سال 1362، عراق به كاربرد جنگ‌افزارهاي شيميايي در پيرانشهر و حوالي پنجوين مبادرت ورزيد. ايران حادثه پنجوين را جنايت جنگي ناميد و مجروحين جنگ شيميايي به بيمارستان‌هاي تهران اعزام شدند. از اين پس عراق به‌طور مكرر در عمليات‌هايي چون والفجر 2، والفجر 4، خيبر، بدر و بعدها در والفجر 8 و كربلاي 5 از شيميايي استفاده كرد. 27 اسفند 1362 عراق براي اولين بار در تاريخ جنگ‌هاي دنيا از گاز اعصاب استفاده كرد. در اواخر سال 1362 عراق به علت علني شدن ابعاد گسترده كاربرد اين جنگ‌افزارها در جنگ با ايران در مجامع بين‌المللي مجبور به توقف موقتي استفاده از آنها شد. اما استفاده از جنگ‌افزارهاي شيميايي در بعد وسيع توسط عراق از اوايل زمستان 1364 كه رزمندگان ايران توانستند شهر فاو را تصرف نمايند، مجدداً آغاز شد. در اوايل سال 1366 عراق بار ديگر از جنگ‌افزارهاي شيميايي به‌طور انبوه در جبهه مركزي سومار استفاده كرد.

پس از عمليات والفجر 8 ، نيروهاي عراقي به طرز بي‌سابقه‌اي از مواد سمي شيميايي استفاده كردند. حدود هفت هزار گلوله توپ و خمپاره حاوي مواد سمي عليه مواضع ايران شليك شد. در طول 20 روز هواپيماهاي عراق بيش از هزار بمب شيميايي در صحنه عمليات فرو ريختند و متجاوز از 30 تهاجم شيميايي عليه هدف‌هاي غيرنظامي در ايران انجام شد و اين به معناي رقم خوردن فجايعي در سردشت و حلبچه بود كه با فجايعي همچون بمباران اتمي شهرهاي هيروشيما و ناكازاكي ژاپن به‌ دست آمريكا قابل مقايسه است.