روایت گلزن ناشناس تیم ملی از اولین گل ملی اش

آقای ترابی از خودت بگو.
من فصل قبل در بیشتر بازی های سایپا حضور داشتم و تنها 7،8 مسابقه را به دلیل مصدومیت از دست دادم.

چند گل برای تیمت زدی؟
فقط یک گل.

در تیم ملی شروع خوبی داشتی.
راستش را بخواهید وقتی دفعه اول به تیم ملی دعوت شدم، اصلا فکر نمی کردم در لیست نهایی تیم ملی قرار بگیرم ولی خدا را شکر تلاشم را کردم. خوشحالم آقای کروش هم تلاش من را دید و این فرصت را داد.

البته خیلی ها می گفتند کروش بازی های لیگ را نمی بیند.
اتفاقا مربیان تیم ملی بازی های لیگ را می بینند.

بعد از بازی اتفاق جالبی برایت افتاد؟
پدر و مادرم به من زنگ زدند و خیلی خوشحال بودند از اینکه در اولین بازی ملی ام، اولین گلم را به ثمر رساندم.

بین دو نیمه وقتی مربی گفت باید به زمین بروی، چه حسی داشتی؟
حس خوبی بود ولی باور کنید اصلا استرس نداشتم. تجربه بازی در تیم امید به من کمک کرد. وقتی به این تیم دعوت شدم و بعد به سایپا برگشتم دیدم عملکردم بهتر شده است. یک جورهایی به خود باوری رسیده بودم.

فکر می کردی کروش تو را بازی بدهد؟
راستش را بخواهید اصلا. حتی فکر نمی کردم در لیست نهایی تیم ملی باشم. می دانم رسیدن به تیم ملی سخت است. بازیکنان با تجربه و خوبی در تیم ملی هستند ولی کروش به من هم فرصت داد. بازیکنان با تجربه ای مثل تیموریان و شجاعی و دیگر بچه ها کمک کردند تا بتوانیم شرایط را بهتر هضم کنم و راحت تر در تیم جا بیفتم. از اول اردو بچه های با تجربه خیلی برخورد خوبی داشتند و رابطه شان با ما جوان ها خوب بود. انگار که ما سال هاست همدیگر را می شناسیم.

کار با کارلوس کروش چطور است؟
او مربی بزرگی است. می دانم که بازیکنان زیادی فرصت کار با او را پیدا نمی کنند. افتخار می کنم که زیر نظر کروش کار می کنم. همانطور که کروش می گوید پیراهن تیم ملی ایران واقعا سنگین است. وظیفه سنگینی نسبت به این پیراهن داریم. من تلاش می کنم تا بتوانم جواب اعتماد این مربی بزرگ را بدهم.

هم درس می خوانی و هم فوتبال بازی می کنی، درست است؟
بله، من متولد سال 74 هستم. در دانشگاه پیام نور اشتهارد مدیریت بازرگانی می خوانم و بچه همان جا هستم.