15 خرداد، سرآغاز انقلاب شکوهمند اسلامي

به گزارش بولتن به نقل از واحد مرکزی خبر، سال 1341 در تاریخ معاصر ایران سالی حساس و پر فراز و نشیب است که در واقع وقایع آن سال منجر به شروع مخالفت مراجع عظام تقلید و در راس آنها امام خمینی (ره) با سیاست های غلط رژیم پهلوی شد.

دکتر عظیمی استاد تاریخ دانشکده شهید محلاتی قم می گوید: محمدرضا پهلوی بعد از کودتای 28 مرداد تحت تاثیر روسای جمهور آمریکا فضای کشور را به سمت غربی کردن پیش برد تا از یک طرف دربرابر تفکر چپ مارکسیستی و از طرف دیگر دربرابر تفکر اسلامی بایستد.

وی با اشاره به اتفاقات دهه 40 ، اوج مخالفت شاه را با روحانیت در طرح بیانیه ای می داند که محمدرضا پهلوی آن را انقلاب سفید شاه و ملت می نامید.

دکتر حبیبیان رئیس دانشگاه علمی کاربردی قم و استاد تاریخ معاصر هم در توضیح این بیانیه می گوید: در نوزدهم دیماه 1341 شاه در یک سخنرانی به توضیح بندهای 6 گانه انقلاب سفیدش پرداخت و چون پیش بینی می کرد که روحانیت و در راس آنها مراجع عظام تقلید با آن مخالفت خواهند کرد، در سخنرانی خود با حمله به حوزه های علمیه روحانیون را ارتجاع سیاه خواند.

وی می افزاید: شاه که متوجه کمرنگ شدن جایگاه اجتماعی اش در میان توده مردم به ویژه روحانیت شده بود برای دلجویی از علما، چهارم بهمن 1341 به قم سفر کرد اما مردم و روحانیون به توصیه امام خمینی(ره) به استقبال شاه نرفتند.

جوادی از شاهدان عینی این جریان می گوید: در آن سال من در میدان آستانه مغازه خواروبار فروشی داشتم و دیدم که شاه در میدان آستانه با استقرار بر روی یک میز برای جمع بسیار اندکی از مردم که تعدادشان از 70 نفر تجاوز نمی کرد، طی یک سخنرانی کوتاه به روحانیت توهین و به سرعت قم را ترک کرد.

حجت الاسلام ملانوری از استادان حوزه علمیه قم در خصوص تبعات بی توجهی مردم و علمای قم به شاه می گوید: پس از این اقدام شاه درصدد انتقام از روحانیت برآمد لذا در دوم فرودین 42 مصادف با روز شهادت امام صادق علیه السلام با حمله به مدرسه فیضیه جمع زیادی از طلاب علوم دینی را به شهادت رساند.

وی می افزاید: این فاجعه تاسف بار با واکنش امام خمینی (ره) مواجه شد که اوج آن سخنرانی معروف ایشان در سیزدهم خرداد 42 مصادف با روز عاشورا در مدرسه فیضیه بود که در آن با جملاتی تند خطاب به شاه چهره واقعی رژیم پهلوی را آشکار کردند.

حجت الاسلام فیض از شاگردان و همسایگان امام راحل با بیان اینکه 24 ساعت بعد از این سخنرانی، امام خمینی (ره) شبانه دستگیر و به تهران منتقل شدند، می گوید: خبر دستگیری امام (ره) به سرعت در شهر پیچید و مردم به صورت خودجوش از آغازین ساعات روز 15 خرداد از خیابان های چهارمردان و شهدا به سمت حرم مطهر حرکت کردند اما بعد از خروج از حرم با سربازان رژیم پهلوی مواجه شدند.

کریمی دیگر شاهد عینی این ماجرا که برادر خود را در این قیام خونین از دست داد، می گوید: من به اتفاق برادرم و جمع زیادی از مردم به سمت پل آهنچی و کوچه آبشار فرار کردیم که متاسفانه سربازان شاه با رگبار بستن به درون کوچه غیر از چند نفری از جمله من که توانستیم از معرکه فرار کنیم همه را به شهادت رساندند.

یکی از شهروندان قمی می گوید: در آن زمان من سرباز و شاهد بسیاری از جنایات رژیم پهلوی در روز 15 خرداد بودم .

وی می افزاید: ساواک با استقرار در بیمارستان ها از رسیدگی جدی به مجروحان حادثه جلوگیری می کرد و اوج ستم سفاکان رژیم پهلوی این بود که همه جنازه ها بجز تعداد اندکی را به صورت دسته جمعی در دریاچه حوض سلطان مدفون کردند.

دکتر حبیبی از استادان تاریخ می گوید: پافشاری مردم و علما، شاه را در نهایت مجبور به آزادی امام (ره) کرد و حضرت امام (ره) در شانزدهم فرودین 43 به قم برگشتند و پس از اطلاع از جریان 15 خرداد ضمن حضور در منازل شهدای 15 خرداد و دلجویی از خانواده های آنان در پیامی گفتند: « در جریان 15 خرداد بنده مطلع نبودم تا اینکه حبس به حصر تبدیل شد و اخبار خارج به من رسید، خدا می داند که اوضاع 15 خرداد مرا کوبید. تا ملت عمر دارد غمگین در مصیبت 15 خرداد است.»