در نشست اندیشکده آمریکایی بررسی شد:
اگر ایران و ۱+۵ به توافق نرسند چه اتفاقی خواهد افتاد؟
در صورتی که کنگره آمریکا مسبب عدم دستیابی به توافق با ایران شناخته شود، «فرسایش» نظام تحریم‌ها علیه ایران حتمی خواهد بود.
گروه بین الملل، در صورتی که کنگره آمریکا مسبب عدم دستیابی به توافق با ایران شناخته شود، «فرسایش» نظام تحریم‌ها علیه ایران حتمی خواهد بود.
به گزارش بولتن نیوز، دو دیپلمات اروپایی معتقدند عدم تضمین توافقی که برنامه هسته‌ای ایران را در ازای لغو تدریجی تحریم‌ها محدود نماید، می‌تواند نظام سست و شکننده تحریم‌های جمهوری اسلامی ایران را در صورتی برچیند که نتیجه این عدم موفقیت تقصیر و کوتاهی غرب شناخته شود. سر پیتر وست ماکوت، سفیر انگلیس در آمریکا، در نشستی که در اندیشکده شورای آتلانتیک به منظور ارزیابی و بررسی نقش کشورهای اروپایی گروه ۵+۱ در مذاکرات هسته‌ای برگزار شد گفت: «اگر بخواهیم که از این موضوع بگذریم، یا اگر کنگره [آمریکا] بخواهد تا اجرای توافق با ایران را غیرممکن نماید، بنابراین جامعه بین‌الملل کاملاً به تحریم‌های بیشتر علیه ایران تمایلی نخواهد داشت.
■ خرید نفت ایران توسط چند کشور در شرایط تحریم ■
وست ماکوت خاطرنشان نمود که تعدادی از کشورها، شامل چین، هند و ترکیه، پیش از این نفت ایران را پس از دریافت معافیت از تحریم‌ها خریداری نموده‌اند. او افزود: «گمان میکنم که احتمالاً حذف تحریم‌های بیشتری را ببینیم تا کمتر، مگر این که توافق از طرف ایران شکست بخورد. پیتر ویتیگ، سفیر آلمان در آمریکا، با وست‌ماکوت هم‌نظر بود. وی در این خصوص اظهار داشت: «ما نباید درباره نظام تحریم‌ها توهم داشته باشیم».
■شکست مذاکرات به معنای شکست تحریم‌هاست■
او در این باره اظهار داشته است: بسیاری از کشورهای نوظهور، اقدام کنگره برای مانع‌تراشی بر سر توافق را عامل محرکی حداقل برای به چالش کشیدن نظام تحریم‌ها خواهند دانست. در صورتی که بازی سرزنش در جامعه بین‌الملل به این نتیجه برسد که ایران مقصر شکست مذاکرات نیست، این مسئله از نظر من خطرناک خواهد بود و انسجام بین‌المللی که در سال‌های اخیر کاملاً مستحکم بوده است، به احتمال بسیار زیاد سست و شکننده خواهد شد».
■ رفع تحریم‌ها قبل از پایان سال صورت نخواهد گرفت ■
باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، تحت فشار جمهوری‌خواهان و همچنین قانون‌گذاران دموکرات، در ۲۲ مه لایحه‌ای را امضا کرد که به کنگره این حق را می‌دهد تا توافق هسته‌ای با ایران را بررسی یا احتمالاً رد نماید.
ایران خواهان رفع یکباره تحریم‌ها شده است، اما ویتیگ گفته است که حتی در بهترین سناریوی ممکن-اگر ایران با شرایط توافق موافقت کند و سازمان بین‌المللی انرژی اتمی همکاری ایران را تأیید نماید- رفع تحریم‌ها قبل از پایان سال صورت نخواهد گرفت.
■ نظام تحریم‌ها در چه صورت برجای خود باقی خواهد ماند ■
مذاکرات گروه موسوم به ۵+۱، متشکل از آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان- و ایران در حال کار و حرکت به سمت ضرب‌الاجل سی‌ام ژوئن است تا جزییات فنی چارچوب توافق حاصله در دوم آوریل در لوزان سوئیس را نهایی نماید. وست‌ماکوت اظهار داشت: نظام تحریم‌ها در صورتی برجای خود باقی خواهد ماند که ایران تعهدات متقبل شده در لوزان سوئیس، را نتواند به درستی و کامل انجام دهد. او افزود: «در چنین شرایطی می‌توانیم تحریم‌هایی را اعمال نماییم و در برخی از زمینه‌ها ممکن است که بالا بردن سطح تحریم‌ها کار صحیحی باشد».
■سرنوشت مذاکرات در گرو اتفاقات آینده■
او گفت: «حس من این است که احتمالاً ما چندان با تحریم‌های بین‌المللی حداکثری علیه اقتصاد ایران قرار نداریم، اما آنچه دقیقاً در آینده اتفاق می‌افتد به آنچه در سی‌ام ژوئن پیش می‌آید بستگی دارد».
تحریم‌های اعمال‌شده توسط شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا در واکنش به برنامه هسته‌ای ایران نیز به شرکت‌های غربی به ویژه اروپایی خساراتی وارد کرده است، شرکت‌هایی که پیش از انقلاب اسلامی، سقوط شاه و به دست گرفتن قدرت توسط آیت‌الله خمینی در سال ۱۹۷۹ روابط اقتصادی محکمی با ایران داشته‌اند.
■نقش کلیدی انگلیس، فرانسه و آلمان در مذاکرات ■
– نقش اروپا
تمامی سفرا به اتحاد منسجم میان کشورهای فرا آتلانتیک برای پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای با ایران تأکید داشتند. انگلیس، فرانسه و آلمان گفتگوهای هسته‌ای با ایران را در سال ۲۰۰۳، و در زمانی آغاز کردند که دولت جورج دبلیو بوش از سیاست هیچ‌گونه تماس دیپلماتیک ضمنی با ایران برخوردار بود. اسلاوین گفت: «بدون [انگلیس، فرانسه و آلمان]، هیچ‌گونه فرآیندی با ایران به وجود نمی‌آمد و مطمئناً پیشرفتی که امروزه به آن دست یافته‌ایم هم حاصل نمی‌شد».
مذاکرات اروپایی در طول دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در ایران، بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ متوقف شد. این فرآیند در سال ۲۰۱۳ به صورت علنی و پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور از سر گرفته شد. ماه‌ها مذاکره سخت و طاقت‌فرسا، در ماه آوریل برای توافق چارچوبی را حاصل نمود. اما تمامی سفرای کشورهای اروپایی درباره چشم‌اندازهایی برای توافق نهایی شفاف و صادق بودند.
■امکان عدم دستیابی به توافق در ماه جاری■
آرو پیشنهاد کرد که شاید دستیابی به توافق تا ۳۰ ژوئن نامحتمل باشد چرا که باید روی جزییات فنی کار شود. سفیر فرانسه گفت: بسیار محتمل است که ما پیش از پایان ژوئن یا حتی پس از ژوئن به توافق نرسیم. می‌توانیم پایانی مبهم در مذاکرات داشته باشیم. وست‌ماکوت نیز در این باره گفت که توافق در دسترس و سهل‌الوصول نیست و همه ما می‌دانیم که اگر نتوانیم به توافق درست و خوبی برسیم، توافقی در کار نخواهد بود. اما هر سه سفیر همچنین هم‌نظر بودند که چارچوب حاصله از توافق در لوزان بسیار گزینه بهتری برای جلوگیری از ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای است.
■ شعار ما عدم اطمینان حتی در صورت توافق■
– اشتباهات در جزییات
ویتیگ پرسید: «آیا فکر می‌کنیم که باید به ایران با یک توافق اعتماد کنیم؟ «جواب نه است. شعار ما عدم اطمینان همراه با توافق است «این اعتماد در گذشته در هم شکسته است…می‌توانیم فقط نظامی با مکانیسم نظارت بلند مدت را بپذیریم». ویتیگ در بخش دیگری از سخنان خود با ذکر این نکته که شاید دشوارترین مقطع در مذاکرات دوره پیش رو باشد، گفت: تبدیل بیانیه‌های سیاسی به «تمهیدات قابل اعتماد و تخطی‌ناپذیر» چالشی و دشوار است که هیچ شکی را درباره وظایف تمامی طرفین باقی نمی‌گذارد. او افزود: «البته در این نوع از کار، جزییات بسیار مهم است».
■پیشرفت کند مذاکرات پس از دوم آوریل■
از دوم آوریل، مذاکرات با سرعت کندی پیش رفته است، گویا مذاکرات در چارچوب توافق، روی جزییات کار می‌کند که به شکلی قابل اهمیت:
– به مدت ده سال زمان گریز ایران برای تولید بمب هسته‌ای از دو یا سه ماه به حداقل یک سال افزایش دهد.
– چهار راه محتمل ایران -یک مرکز غنی‌سازی اورانیوم زیرزمینی در فردو، مرکز غنی‌سازی نطنز، رآکتور آب‌سنگین پلوتونیوم در اراک و راهی معین – جهت ساخت بمب هسته‌ای را مسدود کند.
– ایران را ملزم کند تا به مدت ۱۵ سال ۹۷ درصد از ذخیره هسته‌ای خود را نابود کند، سانتریفیوژهای نصب‌شده خود را تا دو سوم کاهش دهد و موافقت کند تا تجهیزات جدیدی با هدف غنی‌سازی اورانیوم تأسیس نکند.
– اجازه بازرسی‌هایی توسط ناظران سازمان ملل، آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای بدهد تا به صورت مستمر تمامی تجهیزات هسته‌ای شناسایی‌شده در ایران و همچنین سایت‌های مشکوک را بازرسی کنند.
اگر ایران تعهدات خود را بشکند، امکان بازگشت خودکار تحریم‌ها وجود دارد.
■نگرانی اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس پیرامون توافق■
– نگرانی‌ها پیرامون توافق
اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس-به ویژه عربستان سعودی- پیرامون نتایج آتی توافق هسته‌ای با تهران نگران هستند، آنها نگران‌اند که کاهش تحریم‌ها سبب شود که ایران منابع خود را به سمت جاه‌طلبی‌های هژمونیک خود هدایت نماید. اما مذاکرات درباره برنامه هسته‌ای ایران از مباحث درباره سیاست‌های منطقه‌ای، شامل حمایت از حزب‌الله لبنان و شورشیان حوثی در یمن جدا شده است. سفرای کشورهای اروپایی اظهار داشته‌اند که ارتباط دادن این مسائل، مطمئناً سبب شکست مذاکرات خواهد شد.
■مشروط کردن توافق به سایر مسائل خارجی یعنی شکست در حصول توافق■
ویتیگ در این باره گفته است: «اگر که توافق را به سایر مسائل خارجی ارتباط دهید، توافق را به شکست خواهید کشید». اما، اگر توافقی حاصل شود، این توافق فرصتی برای تقویت ایران جهت بدل شدن به یک بازیگر مسئول‌تر را فراهم می‌نماید». «امکانی که می‌خواهیم پس از توافق درباره آن بیشتر بدانیم». وست‌ماکوت گفت که باید به همسایگان ایران تضمینی داده شود که «اختیار نامحدودی برای ایران جهت ادامه ایجاد بی‌ثباتی در منطقه از طریق استفاده از نیروهای شبه‌نظامی یا از طریق سایر زمینه‌های فعالیتی وجود ندارد». اوباما در آغاز ماه مه، زمانی که میزبان سران و مقامات شش کشور شورای همکاری خلیج فارس در کمپ دیوید بود در پی کاهش نگرانی‌ها در بین آمریکا، متحدان خلیج و سایر شرکا بود.
■درخواست عربستان سعودی برای دریافت امتیازات مشابه■
عربستان سعودی گفته است که این کشور خواستار شرایط مشابه مورد توافق با ایران در هرگونه توافق هسته‌ای محتمل است. آرو، که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ مسئول مذاکرات هسته‌ای فرانسه با ایران بوده است، گفته است که نگران‌کننده‌ترین جنبه توافق، سنت ایجاد «کشورهایی با قابلیت گریز هسته‌ای یکساله» است.
«یکی از نگرانی‌هایی که ما می‌خواهیم پس از توافق بدان بپردازیم این است که نه تنها عربستان سعودی بلکه دیگر کشورها نیز برای تبدیل شدن به کشوری با قابلیت گریز هسته‌ای یکساله تلاش خواهند کرد.
به گزارش بولتن نیوز، دو دیپلمات اروپایی معتقدند عدم تضمین توافقی که برنامه هسته‌ای ایران را در ازای لغو تدریجی تحریم‌ها محدود نماید، می‌تواند نظام سست و شکننده تحریم‌های جمهوری اسلامی ایران را در صورتی برچیند که نتیجه این عدم موفقیت تقصیر و کوتاهی غرب شناخته شود. سر پیتر وست ماکوت، سفیر انگلیس در آمریکا، در نشستی که در اندیشکده شورای آتلانتیک به منظور ارزیابی و بررسی نقش کشورهای اروپایی گروه ۵+۱ در مذاکرات هسته‌ای برگزار شد گفت: «اگر بخواهیم که از این موضوع بگذریم، یا اگر کنگره [آمریکا] بخواهد تا اجرای توافق با ایران را غیرممکن نماید، بنابراین جامعه بین‌الملل کاملاً به تحریم‌های بیشتر علیه ایران تمایلی نخواهد داشت.
■ خرید نفت ایران توسط چند کشور در شرایط تحریم ■
وست ماکوت خاطرنشان نمود که تعدادی از کشورها، شامل چین، هند و ترکیه، پیش از این نفت ایران را پس از دریافت معافیت از تحریم‌ها خریداری نموده‌اند. او افزود: «گمان میکنم که احتمالاً حذف تحریم‌های بیشتری را ببینیم تا کمتر، مگر این که توافق از طرف ایران شکست بخورد. پیتر ویتیگ، سفیر آلمان در آمریکا، با وست‌ماکوت هم‌نظر بود. وی در این خصوص اظهار داشت: «ما نباید درباره نظام تحریم‌ها توهم داشته باشیم».
■شکست مذاکرات به معنای شکست تحریم‌هاست■
او در این باره اظهار داشته است: بسیاری از کشورهای نوظهور، اقدام کنگره برای مانع‌تراشی بر سر توافق را عامل محرکی حداقل برای به چالش کشیدن نظام تحریم‌ها خواهند دانست. در صورتی که بازی سرزنش در جامعه بین‌الملل به این نتیجه برسد که ایران مقصر شکست مذاکرات نیست، این مسئله از نظر من خطرناک خواهد بود و انسجام بین‌المللی که در سال‌های اخیر کاملاً مستحکم بوده است، به احتمال بسیار زیاد سست و شکننده خواهد شد».
■ رفع تحریم‌ها قبل از پایان سال صورت نخواهد گرفت ■
باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، تحت فشار جمهوری‌خواهان و همچنین قانون‌گذاران دموکرات، در ۲۲ مه لایحه‌ای را امضا کرد که به کنگره این حق را می‌دهد تا توافق هسته‌ای با ایران را بررسی یا احتمالاً رد نماید.
ایران خواهان رفع یکباره تحریم‌ها شده است، اما ویتیگ گفته است که حتی در بهترین سناریوی ممکن-اگر ایران با شرایط توافق موافقت کند و سازمان بین‌المللی انرژی اتمی همکاری ایران را تأیید نماید- رفع تحریم‌ها قبل از پایان سال صورت نخواهد گرفت.
■ نظام تحریم‌ها در چه صورت برجای خود باقی خواهد ماند ■
مذاکرات گروه موسوم به ۵+۱، متشکل از آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان- و ایران در حال کار و حرکت به سمت ضرب‌الاجل سی‌ام ژوئن است تا جزییات فنی چارچوب توافق حاصله در دوم آوریل در لوزان سوئیس را نهایی نماید. وست‌ماکوت اظهار داشت: نظام تحریم‌ها در صورتی برجای خود باقی خواهد ماند که ایران تعهدات متقبل شده در لوزان سوئیس، را نتواند به درستی و کامل انجام دهد. او افزود: «در چنین شرایطی می‌توانیم تحریم‌هایی را اعمال نماییم و در برخی از زمینه‌ها ممکن است که بالا بردن سطح تحریم‌ها کار صحیحی باشد».
■سرنوشت مذاکرات در گرو اتفاقات آینده■
او گفت: «حس من این است که احتمالاً ما چندان با تحریم‌های بین‌المللی حداکثری علیه اقتصاد ایران قرار نداریم، اما آنچه دقیقاً در آینده اتفاق می‌افتد به آنچه در سی‌ام ژوئن پیش می‌آید بستگی دارد».
تحریم‌های اعمال‌شده توسط شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا در واکنش به برنامه هسته‌ای ایران نیز به شرکت‌های غربی به ویژه اروپایی خساراتی وارد کرده است، شرکت‌هایی که پیش از انقلاب اسلامی، سقوط شاه و به دست گرفتن قدرت توسط آیت‌الله خمینی در سال ۱۹۷۹ روابط اقتصادی محکمی با ایران داشته‌اند.
■نقش کلیدی انگلیس، فرانسه و آلمان در مذاکرات ■
– نقش اروپا
تمامی سفرا به اتحاد منسجم میان کشورهای فرا آتلانتیک برای پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای با ایران تأکید داشتند. انگلیس، فرانسه و آلمان گفتگوهای هسته‌ای با ایران را در سال ۲۰۰۳، و در زمانی آغاز کردند که دولت جورج دبلیو بوش از سیاست هیچ‌گونه تماس دیپلماتیک ضمنی با ایران برخوردار بود. اسلاوین گفت: «بدون [انگلیس، فرانسه و آلمان]، هیچ‌گونه فرآیندی با ایران به وجود نمی‌آمد و مطمئناً پیشرفتی که امروزه به آن دست یافته‌ایم هم حاصل نمی‌شد».
مذاکرات اروپایی در طول دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد در ایران، بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ متوقف شد. این فرآیند در سال ۲۰۱۳ به صورت علنی و پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور از سر گرفته شد. ماه‌ها مذاکره سخت و طاقت‌فرسا، در ماه آوریل برای توافق چارچوبی را حاصل نمود. اما تمامی سفرای کشورهای اروپایی درباره چشم‌اندازهایی برای توافق نهایی شفاف و صادق بودند.
■امکان عدم دستیابی به توافق در ماه جاری■
آرو پیشنهاد کرد که شاید دستیابی به توافق تا ۳۰ ژوئن نامحتمل باشد چرا که باید روی جزییات فنی کار شود. سفیر فرانسه گفت: بسیار محتمل است که ما پیش از پایان ژوئن یا حتی پس از ژوئن به توافق نرسیم. می‌توانیم پایانی مبهم در مذاکرات داشته باشیم. وست‌ماکوت نیز در این باره گفت که توافق در دسترس و سهل‌الوصول نیست و همه ما می‌دانیم که اگر نتوانیم به توافق درست و خوبی برسیم، توافقی در کار نخواهد بود. اما هر سه سفیر همچنین هم‌نظر بودند که چارچوب حاصله از توافق در لوزان بسیار گزینه بهتری برای جلوگیری از ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای است.
■ شعار ما عدم اطمینان حتی در صورت توافق■
– اشتباهات در جزییات
ویتیگ پرسید: «آیا فکر می‌کنیم که باید به ایران با یک توافق اعتماد کنیم؟ «جواب نه است. شعار ما عدم اطمینان همراه با توافق است «این اعتماد در گذشته در هم شکسته است…می‌توانیم فقط نظامی با مکانیسم نظارت بلند مدت را بپذیریم». ویتیگ در بخش دیگری از سخنان خود با ذکر این نکته که شاید دشوارترین مقطع در مذاکرات دوره پیش رو باشد، گفت: تبدیل بیانیه‌های سیاسی به «تمهیدات قابل اعتماد و تخطی‌ناپذیر» چالشی و دشوار است که هیچ شکی را درباره وظایف تمامی طرفین باقی نمی‌گذارد. او افزود: «البته در این نوع از کار، جزییات بسیار مهم است».
■پیشرفت کند مذاکرات پس از دوم آوریل■
از دوم آوریل، مذاکرات با سرعت کندی پیش رفته است، گویا مذاکرات در چارچوب توافق، روی جزییات کار می‌کند که به شکلی قابل اهمیت:
– به مدت ده سال زمان گریز ایران برای تولید بمب هسته‌ای از دو یا سه ماه به حداقل یک سال افزایش دهد.
– چهار راه محتمل ایران -یک مرکز غنی‌سازی اورانیوم زیرزمینی در فردو، مرکز غنی‌سازی نطنز، رآکتور آب‌سنگین پلوتونیوم در اراک و راهی معین – جهت ساخت بمب هسته‌ای را مسدود کند.
– ایران را ملزم کند تا به مدت ۱۵ سال ۹۷ درصد از ذخیره هسته‌ای خود را نابود کند، سانتریفیوژهای نصب‌شده خود را تا دو سوم کاهش دهد و موافقت کند تا تجهیزات جدیدی با هدف غنی‌سازی اورانیوم تأسیس نکند.
– اجازه بازرسی‌هایی توسط ناظران سازمان ملل، آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای بدهد تا به صورت مستمر تمامی تجهیزات هسته‌ای شناسایی‌شده در ایران و همچنین سایت‌های مشکوک را بازرسی کنند.
اگر ایران تعهدات خود را بشکند، امکان بازگشت خودکار تحریم‌ها وجود دارد.
■نگرانی اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس پیرامون توافق■
– نگرانی‌ها پیرامون توافق
اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس-به ویژه عربستان سعودی- پیرامون نتایج آتی توافق هسته‌ای با تهران نگران هستند، آنها نگران‌اند که کاهش تحریم‌ها سبب شود که ایران منابع خود را به سمت جاه‌طلبی‌های هژمونیک خود هدایت نماید. اما مذاکرات درباره برنامه هسته‌ای ایران از مباحث درباره سیاست‌های منطقه‌ای، شامل حمایت از حزب‌الله لبنان و شورشیان حوثی در یمن جدا شده است. سفرای کشورهای اروپایی اظهار داشته‌اند که ارتباط دادن این مسائل، مطمئناً سبب شکست مذاکرات خواهد شد.
■مشروط کردن توافق به سایر مسائل خارجی یعنی شکست در حصول توافق■
ویتیگ در این باره گفته است: «اگر که توافق را به سایر مسائل خارجی ارتباط دهید، توافق را به شکست خواهید کشید». اما، اگر توافقی حاصل شود، این توافق فرصتی برای تقویت ایران جهت بدل شدن به یک بازیگر مسئول‌تر را فراهم می‌نماید». «امکانی که می‌خواهیم پس از توافق درباره آن بیشتر بدانیم». وست‌ماکوت گفت که باید به همسایگان ایران تضمینی داده شود که «اختیار نامحدودی برای ایران جهت ادامه ایجاد بی‌ثباتی در منطقه از طریق استفاده از نیروهای شبه‌نظامی یا از طریق سایر زمینه‌های فعالیتی وجود ندارد». اوباما در آغاز ماه مه، زمانی که میزبان سران و مقامات شش کشور شورای همکاری خلیج فارس در کمپ دیوید بود در پی کاهش نگرانی‌ها در بین آمریکا، متحدان خلیج و سایر شرکا بود.
■درخواست عربستان سعودی برای دریافت امتیازات مشابه■
عربستان سعودی گفته است که این کشور خواستار شرایط مشابه مورد توافق با ایران در هرگونه توافق هسته‌ای محتمل است. آرو، که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ مسئول مذاکرات هسته‌ای فرانسه با ایران بوده است، گفته است که نگران‌کننده‌ترین جنبه توافق، سنت ایجاد «کشورهایی با قابلیت گریز هسته‌ای یکساله» است.
«یکی از نگرانی‌هایی که ما می‌خواهیم پس از توافق بدان بپردازیم این است که نه تنها عربستان سعودی بلکه دیگر کشورها نیز برای تبدیل شدن به کشوری با قابلیت گریز هسته‌ای یکساله تلاش خواهند کرد.
منبع: اشراف
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
اتفاقات آن غیر قابل جبران و غیر قابل تصور و بسیار سحت خواهد بود .اگر به توافق نرسند دولت ایران مجبور خواهد شد از امریکا قطع امید کند و اقتصاد مقاومتی را شروع کرده و بند... قانون اساسی ایران از کجا آورده ای را استارت بزند و جلوی اسراف و تبذیر را گرفته و میهمانیها و جشنها و ماموریتها و ومخارج شاهانه را قطع نموده و بسیاری از کارمندان علاف و بیعرضه را از بدنه دولت بزداید و به نیروها و موقعیتها و استعدادهای درونی اتکا کند که پیامدهای زیادی برای ایران داشته و ممکن است خدائی ناکرده صدها هزار شغل بوجود آید و دومرتبه اقتصاد ایران رونق پیدا کرده و کشور به پرتگاه خودکفائی در بسیاری از مسائل برسد.
...جدا خطرناکه ....بهتر است توافق کنیم ....
اما با مردم خودمان.