«امیرعباس تقیپور» در یادداشت پیش رو، تحت عنوان «خوشحال باشیم؛ شهر روابطعمومی شلوغ شده است!» به طرح مسائلی در این خصوص پرداخت.
گروه رسانه، چندی پیش و درحاشیه
هفته روابط عمومی «امیرعباس تقیپور» نایب رئیس انجمن روابطعمومی ایران، در گفت و گویی صریح با برنامه زنده
«حرف حساب» شبکه اول با موضوع «روابط عمومی و ذینفعان» به نکاتی پیرامون
اهمیت و نقش روابط عمومی ها در سیستم مدیریتی کشور پرداخت.
به گزارش
بولتن نیوز،
با این حال، تقیپور که سابقه فعالیت های گسترده ای در حوزه روابط عمومی و
همچنین مطبوعات را در کارنامه دارد و هم اکنون نیز به عنوان مدیرمسئول و
صاحب امیتاز ماهنامه «مدیریت ارتباطات» به عنوان یکی از فعالان مطرح این
حوزه شناخته می شود، در یادداشتی تحت عنوان «خوشحال باشیم؛ شهر روابطعمومی
شلوغ شده است!» به طرح مسائلی در این خصوص پرداخت.
در متن این یادداشت آمده: هرچه پیش میرویم، شهر روابطعمومی شلوغتر میشود. کافیست قدری بیشتر روی
تاریخ روابطعمومی در ایران تمرکز کنیم. شاید شما هم موافق باشید شهری که
اولین بنایش در سال ۱۳۳۲ توسط مرحوم دکتر حمید نطقی در شرکت ملی نفت پیریزی شد، تا قبل از فراگیر شدن فناوریهای نو (دهه ۱۳۷۰) و برقراری پیوند میان روابطعمومی و فناوری اطلاعات و ارتباطات(دهه ۱۳۸۰)، رونق جدی نداشت و تنها و تنها به مدد عشق، ایمان و تلاش علاقمندانش آهسته و آرام ساخته میشد.
به گزارش بولتن نیوز، خواهش
میکنم رونق نداشتن را بیرمق بودن معنا نکنید که به هیچ وجه منظورم نیست.
اتفاقی که با فراگیر شدن کامپیوترهای شخصی و بعد ورود تلفن همراه،
اینترنت، رسانههای دیجیتال، ابزار هوشمند و... افتاد، آنقدر مهم و
تأثیرگذار بود که تمام حوزههای علمی و کاربردی از جمله روابطعمومی را
متأثر و مسیر توسعه و پیشرفتشان را هموارتر کرد. استعدادهای جوان، خلاق و
مبتکر بیش از گذشته جذب روابطعمومی شدند و ورود و فعالیت بخش خصوصی به این
حوزه در کنار برگزاری کنفرانسها، همایشها و سمپوزیومهای روابطعمومی،
ترجمه و تألیف بیشتر کتاب، انتشار نشریات تخصصی و فعالیت رسانههای مجازی
با موضوع روابطعمومی، تأسیس دانشگاههای علمی و کاربردی و پذیرش دانشجو در
این رشته و رشته روابطعمومی الکترونیک و... باعث شد شهر روابطعمومی رونق
بگیرد؛ رونقی که ادامه دارد و امیدواریم بیشتر شود. منظورم از رونق،
ایدهآل نیست اما معتقدم در دهه ۱۳۸۰ زمینه جهش روابطعمومی فراهم شد.
تکلیف شهری که رونق میگیرد، مشخص است؛ هجوم میآورند تا زمینهایش را بخرند! قیمتها بالا میرود! سروصدا میشود و ... از سال ۱۳۹۰ ورودیهای شهر روابطعمومی متراکم شد و به نظر میرسد این شهر شلوغ شده است.
حالا
صداها و فریادهای متفاوتی که بلندشده نشان از رمق و رونق شهر، با هم دارد.
یکی گندم کاشت میکند و دیگری فقط نان میخورد! برخی از نان به نرخ
روزخوران، تغییر موضع صد درصدی میدهند! برخی هم که هیچ نسبتی با
روابطعمومی ندارند، برای خودشان فامیلتراشی می کنند و ... .
در
همین سالهای اخیر شاهد نگرانی شدید برخی از منتقدان دلسوز و پیشروان
روابطعمومی بودهام. بالاخره شلوغی میتواند با بینظمی، بیاخلاقی،
فتنهگری، بیعدالتی و خیلی از راست و دروغها همراه شود اما به نظرم
حواسجمعی همان آدمهای عاشقی که در ابتدا عرض کردم و جوانان خلاقی که در
ادامه اشاره شد، نتیجه این شلوغی را به نفع شهر روابطعمومی تمام خواهد
کرد.
منتقدان و پیشروان به وظیفه ذاتی خود عمل کرده و نخواهند گذاشت شلوغی
شهر روابطعمومی به هرج و مرج تبدیل شود. سودجویان همیشه ثابت کردهاند
ناتوانتر از آن هستند که صبر کنند. آنان پا به فرار خواهند گذاشت.
روابطعمومی ایران دوران گذار را طی میکند. خوشحال باشیم.
امیرعباس تقیپور؛ نایب رئیس انجمن روابطعمومی ایران