چرا در یمن خبری از آتش‌بس انسانی نیست؟

همین شبکه‌های تلویزیونی از ابتدا و همچنان تصاویر اجساد غیرنظامیان را که در اثر حملات موشکی در سوریه کشته می‌شدند یا قربانیان داعش در عراق و کوه سنجار را به طور گسترده منتشر می‌کردند. این شبکه‌ها به دلایلی که ما قطعا می‌دانیم تاکنون یک تصویر از کودکان یمنی کشته و زخمی شده را منتشر نکرده‌اند و مدعی رعایت اخلاق حرفه‌ای و تحلیلی هستند و همواره برخی شعار "نظر من و نظر دیگری" را سر می‌دهند. این شبکه‌ها به گونه‌ای اخبار یمن را منعکس می‌کنند که گویی در جنگ کنونی یمن که از حدود چهار هفته قبل آغاز شده از گلوله‌های گل و ریحان استفاده می‌شود و نه موشک‌های ساخت آمریکا که کلاهک‌هایی با قدرت تخریب و کشتار بالا حمل می‌کنند.

وضعیت اسفناک انسانی در یمن به اوج خود رسیده است این تنها سخن ما نیست. بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل نیز آتش بس فوری برای ارسال کمک‌های انسانی و مواد غذایی برای چندین میلیون یمنی تحت محاصره را خواستار شد اما فریادهای او تاکنون گوش شنوایی نیافته است.

بیشتر شهرهای یمن از جمله دو پایتخت شمالی و جنوبی موقت و دائمی‌اش از قطع نیمه کامل برق، آب و سوخت، نبود مواد اولیه، غذا و دارو، تعطیلی بنادر و فرودگاه‌های تخریب شده رنج می‌برند و یمن در وضعیت انزوای کامل به سر می‌برند و با دنیای خارج ارتباطی ندارند. شهروندان یمنی با صرف نظر از مذهبشان برای نجات جان خود اجازه ندارند به کشورهای همسایه مهاجرت کنند آنچنان که در همه جنگ ها به جز جنگ غزه شاهد این مهاجرت‌ها بوده‌ایم و عجیب آنکه کشورهای همسایه یمن مدعی هستند برای دفاع از خود وارد این جنگ شده‌اند.

درک نمی‌کنم چرا ما تا الآن نتوانستیم آتش بس انسانی در یمن برقرار کنیم تا انجمن‌های خیریه کمک‌های خود را به دست شهروندان یمنی برسانند و پزشکان فرصت مداوای هزاران مجروح این جنگ را به دست آورند؟ پس ارزش‌های انسانی کجا هستند و چرا این ارزش‌ها از قلب‌های طرف‌های جنگ دور شده‌ است؟ آنچه این روزها می‌شنویم خبرهای تخریب اهداف و انبارهای اسلحه در نقاط مختلف یمن و رزمایش‌های نظامی، هوایی، زمینی و دریایی و شرکت جنگنده‌های این کشورها در این حملات هوایی در مسابقه‌ای است که ساکنان غزه هم از آن رنج برده‌اند.

گویی صنعای یمن وضعیت برلین، پایتخت "رایش آلمان" در جنگ جهانی دوم و عدن وضعیت شهر تاریخی لنینگراد یا شهر سن‌پترزبورگ روسیه را یافته است.

سه هفته کامل از آغاز بمباران شهرهای یمن و اهداف مورد نظر گذشته است ولی هنوز هیچ گونه تلاش واقعی از سوی طرف‌های درگیر در یمن برای آغاز گفت‌وگوها با هدف دستیابی به راه حل "سیاسی" که مانع خونریزی‌ها شود، صورت نگرفته است گویی مردم یمن که در این جنگ کشته می‌شوند اصلا انسان نیستند. ما اینجا از جانب همه قربانیان این جنگ سخن می‌گوییم و در جبهه ائتلاف حوثی‌ها و یا جبهه هادی، رئیس جمهور و حامیان وی در کشورهای حوزه خلیج فارس نایستاده‌ایم. همه آنها خانواده، برادران، فرزندان، خواهران مادران و کودکان ما هستند.

سلسله آدم‌ کشی‌ها در سوریه از ده‌ها کشته شروع شد و به صد و هزار و صدها هزار رسید از خداوند عاجزانه می‌خواهیم که شمار مرگ بی‌گناهان یمن در عدد هزار اول متوقف کند چرا که برای مردم این کشور طعم گرسنگی، محرومیت و فقر کافی است و این کشور در لیست بیست کشور فقیر جهان قرار دارد در حالی که در همسایگی خود کشورهای عربی هستند که حساب پول‌های صدها میلیاردی خود را ندارند و نمی‌دانند چگونه آن را خرج کنند و با آنها چه کنند.

بله ... احتمال درگیری منطقه‌ای وجود دارد. در تنگه باب المندب، رزم ناوهای مصری، عربستانی و ایرانی حضور دارند که تاکنون ما خبری از مشارکت این رزم ناوها در جنگ‌هایی که اسرائیل به راه انداخته، نشنیده‌ایم. من باز هم باید بگویم تاکنون منطقه شاهد حضور این تعداد جنگنده در جنگی در خاورمیانه نبوده و رقابت کشورها برای ارسال جنگنده برای حضور در جنگ یمن بی‌سابقه بوده است.

احتمال درگیری وجود دارد یک طرف (عربستان) ایران را به بازرسی کشتی‌هایی تهدید می‌کند آنهم با این ادعا که به انتقال سلاح برای حوثی‌ها و هم‌پیمان‌هایش مشکوک است و هرگونه زیاده روی در این بازرسی و یا "تجاوز" عامدانه و یا غیرعامدانه احتمال دارد که جرقه جنگی منطقه‌ای را روشن کند که میزان کشته‌ها و تخریب آن می‌تواند فاجعه بار باشد و سال‌ها بدون هیچ نتیجه‌ای مانند هشت سال جنگ ایران و عراق ادامه یابد.

به همین دلیل و دلایلی دیگر امیدواریم که طرح الجزایر برای اجرای آتش بس و جمع کردن و آوردن طرف‌های درگیر به پشت میز مذاکره بدون هیچ پیش شرطی به جز حفظ تمامیت ارضی و مشخصات جمعیتی یمن، بازسازی زیرساخت‌های دولتی براساس دموکراسی، عدالت و مساوات، برقراری زندگی مسالمت آمیز میان تمامی گروه‌های مردمی و تشکیل کشور متحد به نتیجه برسد.

مردم یمن که نماد کرامت، جوانمردی و خویشتنداری هستند هرگز از سوی برادران خود مهربانی ندیده‌اند؛ برادرانی که یمن را فقیر و در حاشیه نگه داشتند و درهای زندگی را به روی آنان بستند. مردم یمن در صورتی این برادران خود را براساس اصالت و کرامت اخلاقی ببخشند و از خشم خود که در طول تاریخ هر متجاوزی را شکست داده و چون کوه ایستاده است، صرف نظر کنند. هرگز این بی‌مهری‌ را فراموش نخواهند کرد.