تفاهم هسته‌اى و چالش هاى جديد

محمدتقى فرجى: تفاهم هسته اى ايران با كشورهاى عضو گروه ١+٥، تا كنون و حتى پيش از توافق نهايى، به گمان من حائز اهميت و قابل ستايش است، زيرا تيم ديپلماسى كشورمان در مقابل تيم منتخب جهان، يعنى قدرت هاى بزرگ جهانى به ميدان رفت و در اين مصاف نابرابر به يك تفاهم سياسى با نتيجه برد، برد دست يافت. از منظر رئيس جمهورى و وزير امور خارجه، از جمله دست آوردهاى مهم مذاكرات هسته اى مواردى از اين قبيل است:

١- شفاف سازى برنامه صلح آميز هسته اى ايران

٢- پيوستن ايران به باشگاه هسته اى جهان

٣- جلب اعتماد جامعه جهانى

٤- كسب اطمينان سازمان هاى بين المللى

٥- تبديل تهديد ها به تكريم ها

٥- تغيير گزينه نظامى به تفاهم سياسى

٦- آزاد سازى پول هاى بلوكه شده و برگرداندن آن به ايران

٧- وعده رفع تحريم هاى شوراى امنيت سازمان ملل متحد

٨- پايان تحريم هاى دولت و كنگره ايالات متحده

٩- فراهم آمدن امكان تعامل سياسى با كشورهاى جهان

١٠- ايجاد رونق در روابط اقتصادى و توسعه تجارت جهانى

گرچه قرائت دولت مردان ايالات متحده، با قرائت مردان دولت ايران پيرامون متن و مفاد تفاهم اخير، متفاوت و متضاد نشان مى دهد، اما كسانى كه با سياست و روش ديالوگ سياسى آشنايى دارند، نيك مى دانند كه مقامات و ديپلمات هاى طرف هاى مورد مناقشه، هر يك ديپلماسى خاص خود را دنبال مى كنند، يعنى همانگونه كه در ايران، دولت مخالفين و منتقدين خاص خود را دارد، در امريكا هم، دولت بايد پاسخ گوى كنگره و نمايندگان سناى تحت تأثير لابى صهيونيستى باشد، از اين رو، هريك مى كوشند به گونه اى در پى رضايت و خشنودى شخصيت ها و محافل داخلى كشور خود باشند. اما امسال و در سال هم دلى و هم زبانى دولت و ملت، پيرامون مسائل مهمى از قبيل تفاهم سياسى، حق آن است كه دولت و دولت مردان، نسبت به مصالح ملى و نگرانى ملت، احساس مسئوليت نمايند و با اطلاع رسانى بهنگام و شفاف سازى مطمئن، اعتماد عمومى را جلب نمايند و مردم نيز از دولت و تصميمات دولت مردان خود در عرصه هاى مهم سياسى و چالش هاى پيش رو حمايت كنند. همه مى دانيم كه اهميت پيامدها و چالش هاى مذاكرات هسته اى، كمتر از اصل مذاكرات نيست، زيرا در همه مباحث مهم، مهمتر انسجام و هم افزايى ملى است، مسئولين و نخبگان جامعه بايد تفاهم سياسى و چالش هاى جديد را به دقت زير نظر داشته باشند و همه مراقب باشيم كه دشمن از دامن زدن به اختلافات داخلى و ايجاد دوئيت بين دولت و ملت، به نفع خود استفاده نكند. كوتاه سخن اين كه تفاهم ژنو هر چه كه باشد، الزامأ به معنى توافق نخواهد بود و همچنان بايد منتظر تنظيم متن نهايى توافق و صدور قطعنامه شوراى امنيت ملل متحد باشيم، اما در اين ميان آنچه مهم و حائز اهميت بيشتر است، ترجيح قول ديپلمات هاى كشورمان بر اقوال ديپلمات هاى خارجى است، زيرا جنگ تبليغاتى دشمن نيزخود هماورد ديگرى است.

انتهای پیام/