"بومی " یا "غیربومی" بودن !!! مسئله این نیست .

گروه سیاسی،محمد قادرمرزی : "کردستان سرزمین مجاهدتهای خاموش "، جمله ای که رهبر معظم انقلاب در توصیف استان کردستان ابراز فرمودند، که  سالهای سال  طول خواهد کشید ، تا ادیبان و اندیشمندان به عمق و تفسیر این جمله برسند.و باید در این موضوع صدها جلد کتاب نوشته شود.
به گزارش بولتن نیوز،امنیت و آسایش دو بال پرنده ای هستند ،که بدون شک در هر جامعه ای  بر رفاه اجتماعی اولویت داشته ، زیرا که رفاه بدون داشتن چتر امنیتی چندان  ارزشی نخواهد داشت ، امروزه بزرگترین دست آورد  نظام مقدس جمهوری اسلامی ایجاد امنیت  پایدار میباشد، که استان کردستان باوصف آنهمه جنگ و ناامنی  اینک  بعنوان یکی از امن ترین استانهای کشور چون نگین سبزی در نقشه جمهوری اسلامی ایران میدرخشد..
نباید از این قضیه غافل شد، که  امنیت و آسایش امروزی کردستان  مرهون مجاهدتهای خاموش ،بزرگ مردانی هست که با "نبودن" خود" بودن "را به ما هدیه کردند ، همه به یاد دارند که در اوایل انقلاب و در بحبوحه غائله کردستان "امنیت و آسایش " در این استان مرزی و در لابلای توطئه دشمنان  اسلام و انقلاب در کردستان گم شده بود.
در آن بحبوحه  که  دشمنان ،  مردم کردستان را گریبانگیربحران ناجوانمردانه ای  کرده  بودند ، این  سرزمین بدون توجه به "بومی" و "غیربومی "  نیاز به" ایثار" و" خون " داشت ، و الفاظی  به نام " بومی "و "غیربومی " در آن روزگاران که بزرگان ایثار و شهادت با اشتیاق به کردستان میشتافتند ، مفهومی نداشت، آن هنگام مردان رشیدی  از سراسر ایران بدون توجه به "جغرافیایی شناسنامه ایی" در این استان لباس رزم پوشیدند، وبا  سرخی خونشان خاک این دیار را برای همیشه  عطرآگین  نمودند.
آنان برای رسیدن  به مناصب اداری   و گرفتن وامهای کلان بانکی  در سنگر مبارزه جان خود را نثار نکردند، آنان نیامدند تا نامی شوند، آنان آمدند تا بدون توجه به کرد و فارس و ترک بودن برای "بقای" ما خود را "فنا" کنند.
بدون شک  مردمان این دیار هرگز مجاهدت و رشادت  شهیدانی همچو شهید  صیاد شیرازی ، احمد متوسلیان ، ناصر کاظمی ، دستواره ، خرازی ،همت و...... فراموش نخواهد کرد و از حافظه تاریخی خود پاک نخواهد کرد ، قطعا اگر مجاهدت این سرداران رشید نبود، هرگز نمیتوانستیم تصور کنیم که امروز به چه سرنوشتی دچار خواهیم شد .
در آن برهه که خون سرخ این شهیدان ، سبزی زندگی ما شد ، داعیه داران امروزی مدیریتهای  "بومی " و "غیربومی " کجا بودند؟
در آن برهه که این سرداران ناجی کردستان، خالصانه ردای شهادت پوشیدند ،و از مرگ نهراسیدند، و بدون توجه به نژاد و قومیت برای برقراری امنیت در این خطه خونرنگ ، خونشان را هدیه کردند ، این مدعیان الفبای مدیریتی در قاموس "بومی" و "غیربومی" که  از صدای یک ترقه هم هراس داشتند ،و امروزه خود را داعیه دار و پرچمدار این شعار منسوخ و ازرده خارج شده میدانند، آنانی نه بوی از باروت و سنگر و ایثار به مشامشان رسیده است ، امروزه چنان فریاد " سهم خواهی قدرت " در لوای بومی و غیربومی بودن سر میدهند، که گویا اینان کردستان در دود و آتش سالهای اول انقلاب را فراموش کرده اند، آنروزها خبری از  "اختلاس" نبود ،بلکه هنر بزرگان  "اختلاط با خدا"بود، آنروزها "چپ" و "راست" نبود ، حزب فقط "حزب خدا" بود ، کسی برای فریب مردم با واژه ها بازی نمیکرد.
امروزه متاسفانه عده ای " بنام مردم" و" به کام خود "و برای " خودی نشان دادن" گاها چنان  فریاد "بومی" و "غیربومی" بودن را سرمیدهند ،که گویا قطار توسعه در مناصبی که "مدیران بومی " هستند به پایان خط رسیده و سوت "توسعه " زده شده است. چه بسا بسیار مدیران "غیربومی"  داشته و داریم که" دود سفید" پیشرفت از دودکش آنان بلند شده ، و دراین سوی قضیه مدیران بومی هم هستند که غیر از "دودسیاه" چیزی را از مدیریت چند ساله اشان مشاهده نکرده ایم.
گاهی سهم خواهان از قدرت متمسک به این واژه های "بومی" و "غیربومی " شده ، و در هر جریان قدرتی که در راس امور باشد ، بدون توجه به اینکه مردم کردستان برایشان در راس هرم قدرت بودن چه کسی باشد ، تفاوتی  نداشته ، بلکه مردم مدیران پاکدست و خدمتگزار صدیق را میخواهند ، از سپرد نشدن قدرت به خودشان گلایه دارند ، وزمانی که هم بر اریکه قدرت بنشینند،دیواری به طول دیوار چین را بین خود و مردم احداث میکنند.
میدان دادن در عرصه هایی مدیریتی  و سپردن پستهای کلیدی  به نیروهای بومی یکی از سیاستهای نظام مقدس جمهوری اسلامی  میباشد. و قطعا همه ما هم بر این اصل باور و اعتقاد داریم که وجود  نیروهای توانمند بومی در راس هرم مدیریتی میتواند نقش مثبتی را در روند توسعه استان داشته باشد. اما غرق شدن در این وادی ، هیچگاه  نمیتواند ، نفی کننده نقش کلیدی و مثبت بسیاری از مدیران غیربومی در عرصه هایی اجرایی استان باشد.
نباید از این اصل اساسی هم غافل شد ،که نقطه اوج و  شکوفایی بسیاری از سازمانهای کردستان که امروزه در عرصه ملی حرفی برای گفتن دارند ،بدون شک سرآغاز پیشرفت و توسعه آن  زمانی  بود، که در راس آن مدیری غیربومی دلسوز و کاردان قرار گرفت ،و چنان تحول شگرفی را در آن سازمان بوجود آورد، که امروزه  آن سازمان سرآمد و نمونه در  کشور میباشد ،بعنوان نمونه سازمان فنی و حرفه ای استان کردستان.
واقعیت این است که یکی از سیاستهای مدیران غیربومی دلسوز در سیستم اداری بر پرورش نیروهای توانمند برای عرصه هایی اجرایی  در آینده از میان کارکنان آن سازمان خواهد بود ،زیرادر او این بیم وجود ندارد، که روزی این مدیران  پرورش یافته  ،بر مسند مدیریتی او تکیه زنند ،اما متاسفانه تعدادی از مدیران بومی  با این توهم و اضطراب و استرس که مبادا روزی با سیاست مدیرپروری جایگاهشان را از دست بدهند ، همواره سعی اش این است که همه چیز را همگان ندانند و فرصت شکوفایی و پیشرفت را به کارکناشان  نخواهند داد.
باید بسیار متاسف بود ، که گاها  عده ای با مانوردادن روی واژه هایی "بومی " و "غیربومی " و بازی کردن با احساسات مردم در تفکرجمع آوری رای بیشتر و باصطلاح کسب محبویت در بین مردم میباشد ، غافل از اینکه مردم خدمتگزار واقعی و دلسوز را میخواهند ، و مردمان این دیار همواره قدرشناس خوبی برای خدمتگزاران صدیق میباشند ،و بدون شک  مردم کردستان فارغ از محل صدور شناسنامه مدیران  ،به دنبال مدیرانی  صادق و افرادی خدوم که درد آشنا باشند ،هستند .
عادتمان شده است که هر شخص یا جریانی در راس اجرایی کشور قرار میگیرد در سنگر بی انصافی با اسلحه تخریب و فشنگ "بومی" و "غیربومی" چنان دست بر ماشه آماده باش قرار میگیریم ، و آن جریان را هدف قرار میدهیم که گویا باید فقط سهم قدرت را باید در کوله ما سراریز کنند و دیگران  تماشاچی میدان باشند.
در جای جای این میهن اسلامی به افراد توانمند این دیار بدون توجه به گرایش سیاسی و شناسنامه ای مناصب مدیریتی  داده  شده ،تا در عرصه مدیریتی قرار گیرند ، قطعا این واژه منسوخ "بومی" و "غیربومی" آنچنان که در این استان نردبانی برای  رسیدن عده ای به مقاصد شوم خودشان  شده است که  در جاهای دیگری وجود ندارد ، امروزه در اکثر نقاط کشور افرادی توانمند از این استان ،در رده های بالایی مدیریتی قرارداشته  ،وحتی در سطح معاونتهای وزراء هم شاهد حضور جوانان و مدیرانی از این استان هستیم .
چرا باید منصفانه همه جوانب قضیه را نگاه نکنیم ، اگر در فکر توسعه استان هستیم ، بیاییم واقعیتها را ببینیم، هنوز هم در بسیاری از ساختارها ما دارای مشکلات اساسی هستیم ، آیا سپردن صددرصدی پستهای مدیریتی به افراد بومی همه این مشکلات ساختاری را حل خواهد کرد ؟ آیا غیر از این هست که در دولت تدبیر وامید هم همه فرمانداران و نمایندگان عالی دولت در شهرستانها از افراد بومی میباشد ؟ چرا باید برای جلب توجه بیشتر مردم و گاها فروش بیشتر رسانه نوشتاریمان چنان تیتر میزنیم که گویا دود سفید از دودکش همه مدیران بومی بلند شده است و همه مشکلات حل شده است .
گاها مدیران از جنس "بومی " را داشته و داریم که جز"صراط مستقیم "و رفتن به شهرستانهای که در این صراط هستند، به خود اجازه نداده اند که به جاهای در این استان که استان خودش هم میباشد ،و در پیچ و خم جادها هستند، سری بزنند.
نمایندگان ما باید واقعیتهای امر را در نظر بگیرند و بجای چیدن صفحه شطرنج مدیریتی استان از نیروی بومی ، به دنبال این باشند که بازیگردانان خوبی را بیابند ، زیرا که اگر همین مهره ها روزی مات شوند،باید جوابگوی افکار عمومی باشند،باید زیاد دنبال محل صدور شناسنامه مدیران نروند ،بلکه مدیرانی را بیابند که توانمند و دلسوز و از همه مهمتر بتوانند در رده هایی بالایی مدیریتی در مرکز قدرت رایزنی داشته باشند.
پس اصل بر خدمتگزاری صادقانه میباشد نه اینکه اهل فلان جا بودن یانبودن..........