کاهش وزن با افشانه بینی!

محققان دانشکده پزشکی هاروارد بر این باورند که در آینده با یک افشانه بینی می‌توان وزن را کاهش داد.

به گزارش بولتن نیوز، نتایج تحقیقات محققان نشان داده که یک افشانه حاوی هورمون اوکسی‌توسین می‌تواند با چاقی مبارزه کرده و حتی از بروز دیابت جلوگیری کند.

محققان دریافتند افزادی که ماده اوکسی‌توسین را دریافت کرده بودند، از اشتهای کمتری برای غذاهای چرب برخوردار بوده و از این رو کالری کمتری مصرف می‌کردند.

مطالعات پیشین در انگلیس و کره نشان داده بود که این هورمون همچنین می‌تواند با کاهش تمرکز بیماران بر غذا و تصویر بدن به عنوان درمانی برای اختلال تغذیه بی‌اشتهایی عصبی مورد استفاده قرار بگیرد.

تحقیقات جدید نشان داد که یک دوز درمانی توانست میزان غذای مصرفی شرکت‌کنندگان را در وعده غذایی بعدی آن‌ها – بدون توجه به وزن عادی یا بالای افراد – کاهش دهد.

علاوه بر این، اوکسی‌توسین اقدامات متابولیکی مانند حساسیت به انسولین که گلوکز خون را کاهش داده و از بروز دیابت جلوگیری می‌کند را ارتقا می‌بخشد.

آزمایشات حیوانی نشان داده که اکسی‌توسین می‌تواند مصرف غذایی آنها را کاهش بدهد اما این نخستین بار است که چنین نتایجی در انسان نیز مشاهده شده است.

این افشانه بینی در اروپا تائید شده اما در آمریکا تنها در کارآزمایی‌های بالینی مورد استفاده قرار گرفته است.

این هورمون در آمریکا به شکل داروی تزریقی برای القای زایمان مورد استفاده است.

در این بررسی، 25 مرد جوان سالم که نیمی از آن‌ها دارای وزن مناسب و نیمی دیگر چاق بودند مورد بررسی قرار گرفته و به آن‌ها یک دوز دارو به شکل افشانه بینی یا دارونما بطور ناشتا داده شد. این شرکت‌کنندگان از اصلی یا تقلبی بودن داروی خود آگاه نبودند.

یک ساعت پس از ارائه دارو، به آن‌ها منوی صبحانه داده شد که که دوبرابر غذای عادی بود. پس از آن، میزان کالری دریافتی هر فرد سنحیده شد.

بطور میانگین، افرادی که افشانه بینی اکسی‌توسین را دریافت کرده بودند، 122 کالری کمتر و 9 گرم چربی کمتر مصرف کرده بودند.

این هورمون همچنین استفاده از چربی بدن به عنوان سوختی برای انرژی را افزایش می‌دهد.

هیچ عوارض جانبی برای این دارو گزارش نشد. اکسی‌توسین همچنین تاثیری بر اشتهای خودگزارشی یا هورمون‌های تنظیم‌کننده اشتها در خون فرد ندارد.

هنوز مشخص نیست که این دارو چگونه بر میزان کالری دریافتی توسط شرکت‌کنندگان تاثیر می‌گذارد.

در تحقیقات قبلی، این هورمون در مسیرهای کاهش‌دهنده اشتها در مغز دخیل بودند.

همچنین دانشمندان دریافتند که این هورمون از تاثیرات خاص جنسیتی برخوردار بوده، از این رو باید آن را بر روی زنان نیز آزمایش کرد.

نتایج این تحقیق در نود و هفتمین نشست سالانه انجمن غدد درون‌ریز در سان‌دیگو ارائه خواهد شد.