هیچ اشکالی ندارد تا در حوزه ای که وقوف ندارید، ورود هم نداشته باشید!

گروه سیاسی - داریوش سجادی  روزنامه نگار، در صفحه شخصي خود در شبكه اجتماعي  فیس بوک مطلب جالبي در مورد 'گرین کارت نوشته و به نکات جالبی پرداخته که انتشار آن برای مخاطبان بولتن نیوز خالی ازلطف نیست.اخیرا در محافل سیاسی ایران بحث و اعتراضاتی بابت برخورداری برخی از مسئولین در دولت از «گرین کارت آمریکا» مطرح شده و معترضین اعتراض خود را مدلول به دو تابعیته بودن برخورداران از گرین کارت کرده و می کنند!
اعتراضی که حاکی از قلت سواد سیاسی و حقوقی معترضین است تا جائی که یکی از سایت ها در کمال بی دانشی مرقوم فرموده:

به گزارش بولتن نیوز، برای دریافت گرین کارت باید برخی قوانین رعایت شود. یکی از این قوانین قسم خوردن زیر پرچم آمریکا است. با این قسم، فرد متعهد می شود که زیر پرچم آمریکا با کشوری که برابر ایالات متحده می جنگد، در صورت نیاز جنگ کند(!) قانون دیگر نیز زانو زدن مقابل پرچم آمریکا و بوسیدن آن است. این زانو زدن به شکلی است که فرد یک زانوی خود را روی زمین قرار داده و کف پای دیگر را روی زمین می گذارد و پرچم آمریکا را بدست می گیرد(!)

در همین راستا «ابراهیم آقامحمدی» عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز در افاضاتی مشابه فرموده اند:
«گرین کارت از نظر ما همان تابعیت آمریکاست»!

مستدعی است یک نفر به این «آی کیو ها» بفرمایند:
عزیزان! دلبندان! اون سیتی زن شیپی آمریکاست که برای اخذ آن متقاضیان موظفند مراسم قسامه بجا آورده و به قانون اساسی و پرچم ایالات متحده سوگند وفا داری یاد کنند!


دلبندان!
گرین کارت آمریکا اولاً برخلاف اسمش اصلا «سبز نیست» (به عکس ضمیمه رجوع فرمائید) و سبز تلقی شدن آن ناظر بر قانونی بودن برخوردارآن از حق اقامت در آمریکاست. چیزی شبیه کارت اقامت قانونی خواهران و برادران افغانستانی که توسط دولت جمهوری اسلامی و بمنظور اقامت ذیل قانون مصوب ایران برای ایشان صادر می شود و ثانیاً برای اخذ گرین کارت هیچ مراسم سوگند و قسامه ای وجود ندارد که از خود فضائل اضافه صادر می فرمائید!


دلبندان!
گرین کارت برخلاف سیتی زن شیپی، متضمن هیچ تعهد ملی برای صاحبانش نیست و تنها به اعتبار آن می توانند در ایالات متحده از حق اشتغال و اقامت برخوردار شد و در صورت 6 ماه اقامت بیشتر در خارج از آمریکا از درجه اعتبار قانونی می افتد. آن سیتی زن شیپی ایالات متحده است که متقاضی بعد از طی مراحل قانونی و ادای سوگند وفاداری به قانون اساسی و ادای احترام به پرچم این کشور، ایشان را از حق رای و حق شهروندی رسمی ایالات متحده برخوردار می کند.
همان چیزی که بالغ بر 95 درصد ایرانیان مقیم ایالات متحده از آن برخوردارند و همان چیزی که باعث شد اینجانب در مقام یک ایرانی برخوردار از «گرین کارت» و مقیم ایالات متحده 13سال پیش مقاله «شرمندگان بی شرم» را بنویسم و ذیل آن صراحت بورزم:
چنین ایرانیانی بمثابه آن شرمندگان بی شرمی اند که با شرمندگی از مليت خود! ضمن خلع تابعيت ايرانی شان بی شرمانه به تابعيت ملی «آمريکائی» در می آیند که دوسیه اش انباشته از ظلم و جنایت در حق ایرانیان بوده و می باشد.
شوریدگانی که ضمن حس حقارت ملی ـ فرهنگی در مقابل مليت آمريکائی می کوشند تا با تشبث به گريم مليت آمريکائی برای خود جعل تشخص کنند! تراژدی که اوج اش آنجاست که مرتکبین را با دو خيانت توامان محشور می کند:
نخست برائت از مليت و فرهنگ و تمدن واخلاق و آئين قابل افتخار و پر قدمت مدنیت ايرانی و دوم کسب مليت کشوری که پيشينه اش آکنده از دشمنی و خيانت و جنايت و بهیمیت در حق ملت ايران و ایرانیان طی یکصد سال گذشته است.

دلبندان!
هیچ اشکالی ندارد تا در حوزه ای که وقوف ندارید، ورود هم نداشته باشید!