«بولتن سینما»؛ مجلۀ خبری روزانۀ سینما (11 بهمن)

فیلم جدید مجید مجیدی که در تهران جلوی دوربین رفته است و داستان سال های اولیه زندگی حضرت محمد (ص) را نمایش می دهد، موضوع مقاله اخیر روزنامه گاردین قرار گرفته است.

نشریه انگلیسی گاردین دیروز در مقاله به فیلم «محمد رسول‌الله» ساخته مجید مجیدی پرداخته است. این مطلب بعضا دارای اطلاعات غلطی است که هم درباره بودجه و هزینه ساخت و هم خبرهای روز درباره زمان اکران آن نکاتی را به اشتباه مطرح کرده است.

این نشریه انگلیسی دیروز در مقاله ای مفصل بار دیگر به فیلم «محمد رسول الله» مجید مجیدی توجه کرده و درباره آن نوشته است:

این فیلم زندگینامه ای چندین میلیون دلاری که درباره روزهای کودکی حضرت محمد (ص) است و گران‌ترین و پرهزینه‌ترین فیلم ایرانی تاکنون محسوب می شود، برای نخستین بار روز یکشنبه در جشنواره فیلم فجر اکران می شود.

جشنواره فیلم فجر تهران که همزمان با سالگرد انقلاب اسلامی سال 1979 برگزار می شود، این فیلم را که زندگی مهمترین چهره اسلام است، برای اولین بار به نمایش می گذارد. برای حفظ شان پیامبر این فیلم در بخش خارج از مسابقه به نمایش در می آید.

ایران تا به حال به شدت از نحوه نمایش پیامبر در غرب انتقاد کرده است که آخرین نمونه آن کارتون روی جلد مجله شارلی ابدو بعد از حملات تروریستی علیه این مجله بود که در آن حضرت محمد (ص) در حال اشک ریختن و بالا نگه داشتن نشانی که رویش «من شارلی هستم» نوشته شده بود ظاهر شده بود.

این فیلم که با عنوان «محمد، پیامبر خدا» در مراسم افتتاحیه فستیوال فیلم فجر اکران خواهد شد، توسط مجید مجیدی ساخته شده که به مدت پنج سال روی آن کار کرده است. این پروژه دومین فیلم با بودجه بزرگ ساخته شده درباره پیامبر است. اولین فیلم «پیغام» محصول سال 1976 با نقش آفرینی آنتونی کویین و ساخته مصطفی عقاد بود که حتی با وجود اینکه تصمیم گرفته بود برای اهانت نکردن به مسلمانان پیامبر را روی صفحه نشان ندهد، بحث های بسیاری را به وجود آورده بود.

مجیدی هم مشکلاتش با فیلم عقاد را بیان کرده و گفته بود که این فیلم تنها جهاد و جنگ را نشان می دهد و تمام زندگی حضرت محمد (ص) را به نمایش نمی کشد و در نتیجه تصویر اسلام در آن تصویر شمشیر است. فیلم حمایت شده دولتی مجیدی که اولین بخش از یک سه گانه بزرگ درباره زندگی پیامبر است، داستان را از زمان تولد حضرت محمد (ص) تا سن 12 سالگی و اولین بازدید او از شهر شام تعریف می کند که در آنجا بحیرا، یک راهب مسیحی، پیش بینی می کند که روزی او پیامبر خواهد شد.

بولتن سینما

ایران آماده اکران بزرگ ماه مارس این فیلم در کشورهای انگلیسی و عرب زبان است. صورت پیامبر در این فیلم به نمایش درنخواهد آمد و ویتوریو استورارو فیلمبردار ایتالیایی و برنده سه جایزه اسکار برای شاهکارهایی از جمله «آخرین تانگو در پاریس» برناردو برتولوچی و «آخرالزمان» فرانسیس فورد کاپولا روی ترکیب نور و تاریکی این فیلم کار کرده تا بتواند تصویرگرایی های مذهبی آن را امکان پذیر کند.

اما احتمالا بزرگترین مشکل این خواهد بود که فیلم توسط ایران شیعه ساخته شده است که ممکن است مسایلی را با بینندگان سنی این فیلم به وجود بیاورد. خود مجیدی هم همین ماه کنفرانس خبری را برگزار کرده و از نگرانی هایش درباره واکنش های منفی صحبت کرده بود. او به این نکته اشاره کرد که قبل از ساخت فیلم با محققان و صاحب نظران شیعه و سنی مشورت کرده است. او گفت: ما دوره ای از زندگی او را انتخاب کردیم که در آن اختلاف نظری میان صاحب نظران شیعه و سنی وجود ندارد. این فیلم را با بینش متحد کردن دنیای اسلام ساختیم.

با این حال این فیلم نتوانسته از انتقادات به کلی دور بماند؛ دانشگاه الاظهر مصر یکی از مهم ترین مراجع سنی جهان، از ایران درخواست کرده تا این فیلم را به نمایش نگذارد و کشور قطر هم نقشه های ساخت فیلمی دیگر درباره پیامبر با بودجه یک میلیارد دلاری که تحت حمایت بری آزبورن تهیه کننده «ارباب حلقه ها» قرار دارد، اعلام کرده است.

وقتی اخبار ساخت فیلم ایران در سال 2012 منتشر شد، الاظهر در بیانیه ای گفت: ما از ایران درخواست می کنیم که از پخش این فیلم خودداری کند تا تصویری دست نخورده از پیامبر بتواند در ذهن مسلمانان باقی بماند. ما از تمام فیلمسازان درخواست می کنیم تا به مذاهب و پیامبران احترام بگذارند.

مجیدی هم در پاسخ گفت: من از نگرانی‌های آن ها مطلع هستم، ما هم حساسیت های خودمان نسبت به چهره های مذهبی را داریم و می خواهم بدانم چرا آن ها قبل از دیدن فیلم از آن انتقاد می کنند.

این کارگردان ایرانی اضافه کرد: در حالیکه 250 فیلم درباره مسیح، 120 درباره موسی، 80 فیلم درباره پیامبران دیگر و 40 فیلم درباره بودا وجود دارد، تنها فیلمی که به زندگی حضرت محمد (ص) می پردازد «پیغام» است. مسلما ما نتوانسته ایم پیامبرمان را به دنیای غرب معرفی کنیم. در این زمینه، دشمنان دشمن باقی خواهند ماند.

گفته می‌شود پروژه مجیدی با بودجه 30 میلیون دلاری بنیاد مستضعفان ساخته شده است.

«لویاتان» فیلمی به کارگردانی آندری زویاگینتسف که برای ارایه تصویری ناخوشایند از امروز روسیه موضوع نقد مقامات رسمی این کشور شده، اکرانی وسیع در روسیه به دست آورده است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گاردین، «لویاتان» که نامزد روسیه برای اسکار است و جوایز متعددی در جشنواره های سینمایی برده تا کنون با شک و شبهه زیادی برای نمایش در روسیه روبه رو بود.

در کنار یک هفته نمایش این فیلم در یک سینمای سن پترزبورگ در ماه سپتامبر که برای شرکت فیلم در اسکار ضروری بود، تاکنون زمانی برای اکران این فیلم مطرح نشده بود و این گمان وجود داشت که فیلم ممنوع شده است.

با این حال اکنون اعلام شده که این فیلم منتقدانه تیره از فضای امروز روسیه از پنجم فوریه حداقل در 638 سالن سینما به نمایش درمی آید.

آلکساندر رودنیانسکی تهیه کننده این فیلم گفت: وقتی تلویزیون دولتی از اعلام خبرهای موفقیت آمیز این فیلم خودداری می کند و حتی حاضر نمی شود بیان کند که این فیلم برنده گلدن گلوب فیلم خارجی شده، اما مردم به آن اقبال نشان می دهند و تاکنون بیش از 1.5 میلیون نسخه دانلود غیرقانونی از اینترنت از فیلم شده است.

اکنون تهیه کننده فیلم نمایش آن را در این تعداد سینما غیرمنتظره می خواند و می گوید همه این جنجال ها موجب شده تا سینماداران اکنون به ما نزدیک شوند و درخواست نمایش فیلم را داشته باشند.

این تهیه کننده که مشهورترین تولیدکننده فیلم روسیه است می گوید اقبال از این فیلم نشان می دهد که مردم مشتاق توجه به مسایلی هستند که سعی می شود در پرده بماند. وی افزود: از هر 10 فیلم روسی 9 فیلم با حمایت مالی دولتی ساخته می شوند و نتیجه آن این می شود که بزرگترین فیلم های پرفروش داخلی روایت های ملی و فیلمی چون «استالینگراد» است که درباره جنگ جهانی دوم ساخته شده است.

وی گفت: اما من معتقدم باید چیزهایی را به چالش بکشیم. فکر نمی کنم بتوانیم فیلم هایی چون «لویاتان» را با حمایت دولتی بسازیم. آنها معتقدند فقط باید از فیلم های مهم حمایت کنند، فیلم های وطن پرستانه، گرچه فیلم ما را هم کارگردانی ساخته که عاشق روسیه است... اما برای مردم روسیه مهم نیست که فیلم چگونه ساخته شود.

به گفته وی این فیلم در مردم دو نگاه متفاوت ایجاد کرده است: خیلی ها آن را به عنوان اقدامی علیه روسیه تفسیر می کنند و به ویژه پس از این که روسیه سال پیش کریمه را به خاک کشور منضم کرد، جنگ سرد لفظی روبه گسترش گذاشته و حتی برخی این فیلم را دستوری از سوی غرب برای ساخت مانیفستی علیه پوتین خوانده اند.

او گفت اما تفسیر ما برای خیلی ها که معتقدند روسیه دارد با جهان مقابله می کنند این است که قصد داشتیم فیلمی بسازیم که مخاطبان داخلی اش را بخنداند و به گریه بیندازد.

«لویاتان» درباره فساد داخلی در روسیه است و شهرداری را تصویر می کند که از قدرت خود سوءاستفاده می کند. در این میان کلیسای ارتدکس نیز بسیار بحث برانگیز ترسیم شده است.

«لویاتان» که از 240 میلیون روبلی (2.3 میلیون پوند) که صرف ساختش شده 37 میلیون روبل از کمک دولتی برخوردار شده، در جوایز سینمای داخلی روسیه جایگاهی به دست نیاورد و نادیده گرفته شد.

آل پاچينو بازيگر مطرح جهانی اعلام كرد در شغلش به دنبال تنوع است، اما هرگز به بازنشستگی فكر نمی‌كند گرچه مساله کهولت سن را درک می‌کند.

آل پاچینو گفت می‌توان احساس سیمون آكسلر شخصیت اصلی فیلم جدیدش «تحقیر» را كه او در نقشش ظاهر شده به خوبی بیان كند چون این شخصیت بازیگری را ترسیم می كند كه از این نگران است که قدرتش را از دست داده باشد و نتواند از فرصت هایی كه برای بازی ایجاد می‌شود، استفاده كند.

او گفت اصلا این همان دلیلی بود كه او پذیرفت تا در این فیلم بازی كند. آل پاچینو گفت: فكر می كنم در این نقش شانس بیشتری داشتم تا بتوانم آن را موثر ارایه كنم، چون این جهانی است كه من دركش كرده‌ام.

این بازیگر برنده اسكار در مصاحبه‌ای كه در هنگام اكران اولیه این فیلم و در فرش قرمز آن ترتیب داده شده بود با گفتن این حرف افزود: بازیگری، مخصوصا وقتی به طول همه مدتی باشد كه من به آن مشغول بوده‌ام، دیگر بخشی از طبیعت خودت می‌شود و دیگر حتی به ندرت به مسایل دیگر فكر می كنی.

این فیلم كه با اقتباس از رمانی به همین نام نوشته فیلیپ راث در سال 2009 ساخته شده به كارگردانی بری لوینسون كارگردان برنده اسكار برای «مرد بارانی» ساخته شده و گرتا گرویگ نامزد گلدن گلوب بازیگر دیگر آن است.

آل پاچینیو 74 ساله گفت در این زمان دیگر مساله سن را درك می‌كند. او گفت: تفاوت را حس می كنی. دیگر نمی توانی به راحتی از روی این میز بلند شوی و روی آن یكی بنشینی. او افزود: شاید بخواهم اما نمی توانم.

بازیگر مشهور فیلم‌های به یاد ماندنی چون «پدر خوانده» و «بوی زن» كه برایش اسكار 1992 را به همراه داشت، گفت می‌داند هنوز نقش‌های بزرگی برای او وجود دارد، اما افزود نمی‌داند كه آنها فیلم بشوند یا نه. .. وی گفت: بازیگری می‌تواند به شكل‌های مختلفی ادامه پیدا كند.

پاچینو قرار است در تعطیلات آخر همین هفته (یكشنبه) با اركستر فیلادلفیا نمایشی از روخوانی شكسپیر را به صحنه ببرد. او گفت این هم یك نوع بازیگری و در شكل متفاوتی از آن است.

پاچینو قرار است پاییز 2015 با جدیدترین نمایشنامه دیوید ممت با عنوان «عروسك چینی» در برادوی به صحنه برود. با این حال او قرار نیست اجرای استاندارد هشت برنامه در یك هفته را در برنامه كاری‌اش داشته باشد. در این باره او گفت: هشت اجرا در هفته برای من خیلی زیاد است. خیلی وقت است این همه كار نمی‌كنم.

آل پاچینو قرار است در تلویزیون نیز به زودی ظاهر شود. وی كه برنده دو جایزه امی برای «تو نمی‌دانی جك» و «فرشتگان در آمریكا» است، می‌گوید در جستجوی سریال‌های اپیزودیك است كه در شبكه‌هایی چون نت فیكس یا آمازون پخش می‌شوند و روزهای پایانی زندگی ناپلئون در جزیره سنت هلن یكی از این سریال هاست كه او در آن بازی خواهد كرد.

او گفت: همیشه به نظرم روزهای پایانی زندگی او جالب بودند. حتی ماه پایانی زندگی ناپلئون. او گفت البته هنوز در حال گفتگو درباره این پروژه است اما كارگردانی مایكل رادفورد كه پاچینو پیش از این با او در فیلم «تاجر ونیزی» كار كرده بود، برایش جالب است.

پاچینو همچنین گفت پا به سن گذاشتن به او كمك كرده تا به شیوه‌ای دیگر به روابط خانوادگی نگاه كند. به ویژه وقتی او بزرگ شدن دوقلوهای 14 ساله‌اش – آنتون و اولیویا- را می بیند. او یك دختر 25 ساله نیز دارد.

او با اشاره به رابطه خودش با بچه‌هایی كه خیلی با او فاصله سنی دارند گفت زندگی تنوع زیادی دارد و بازیگر نیز دقیقا همین طور است. او گفت: دوست دارم جزئی از این تنوع باشم.

او گفت كار كردن با كامپیوتر و اینترنت موجب خلاقیت بیشتر در بچه‌هایش شده است. او در این باره چنین گفت: دختر من یك چیزهایی به من نشان داد و و گفت بابا ببین چی درست كردم. و او در واقع یك ویدیو درست كرده بود كه واقعا مرا به خنده انداخت و فیلمبرداری او هم خیلی جالب بود. او خودش آن را تدوین كرده بود و كنار هم گذاشته بود. این خیلی كار بزرگی است.

او با خنده درباره این كه آیا نسل دیگری از پاچینوها روی صحنه ظاهر می‌شوند؟ گفت استعداد زیادی در بچه‌هایش می‌بیند و عاشق این است. او با خنده اضافه كرد: چه كس دیگری می‌تواند میراث‌دار من باشد وقتی حسابی پیر شدم؟

نشست خبری فیلم مستند «بختک» که در سی و سومین جشنواره فیلم فجر شرکت دارد، با حضور تهیه‌کننده و کارگردان این فیلم برگزار شد.

نشست خبری فیلم مستند «بختک» که در بخش مسابقه فیلم‌های مستند سینمایی سی و سومین جشنواره فیلم فجر شرکت دارد، با حضور رامبدجوان تهیه‌کننده و محمد کارت کارگردان این فیلم در خانه هنر تهران برگزار شد.

محمد کارت در ابتدا با اشاره به اینکه حضور رامبد جوان در این فیلم غنیمت است، گفت: از آنجا که رامبد جوان همواره دغدغه مسائل اجتماعی داشته و در موقعیت های مختلف در حرکتهای فرهنگی - اجتماعی پیش قدم بوده، نباید حضورش به عنوان تهیه‌کننده یک مستند اجتماعی دور از ذهن باشد. همانطور که من از این همکاری خرسندم به نظرم سینمای مستند هم از حضور او حض خود را می برد. چرا که همواره سینمای مستند از این شکل حمایت‌ها بی بهره و چشمش اغلب به حمایت‌های دولتی و نهادهای متولی بوده است.

وی افزود: ما دنبال این نبودیم که صرفا یک فیلم گزارشی جنوب شهری ساخته باشیم، بلکه هر دو به دنبال اثرگذاری بودیم و مهم، عمیق بودن فیلم بود تا هر کسی بعد از دیدنش بتواند در حد توان و مسئولیتش قدمی بردارد. تلاشمان بر این بوده تا «بختک» فیلمی شود که خواب را از چشم فرد مسئول بگیرد و او را نگران پیرامونش کند. وظیفه ما تولید این فیلم بود، وظیفه نهادهای مسئول هم این است که ببینند و رسیدگی کنند.

فیلمی که به ساخت آن افتخار می‌کنیم

در ادامه این نشست رامبد جوان تهیه‌کننده فیلم گفت: من از این همکاری بسیار خوشحالم و بیشتر به این دلیل حالم خوب است که اثری تولید شده که می‌توانیم به آن افتخار کنیم. اصولا همیشه به این فکر می‌کنم که چه اتفاقی می‌افتد که یک کار هنری اثرگذار می‌شود. شکل مستند آنقدر تاثیرگذار است که ما باور می‌کنیم چیزی ساختگی نیست و در حال تماشای واقعیت و استراق سمع هستیم. چنین مستندهایی برای من به عنوان کسی که عاشق سینمای رویاپرداز جادویی و قصه‌گو هستم، گاها جذابتر است و آنها را بیشتر از سینمای داستانی می پسندم.

وی اضافه کرد: حقیقتا برای من اثرگذاری «بختک» مهم‌تر از حضور صرف در جشنواره‌هاست. اثرگذاری اجتماعی و فرهنگی این فیلم برایم در اولویت قرار دارد. این فیلم بخشی از جامعه‌ای را روایت می‌کند که بخاطر محرومیت در معرض همه نوع آسیبی قرار دارد که این آسیب بسیار جدی است. وقتی با آن مواجه می‌شویم می‌بینیم که واقعا در پیرامون ما زندگی‌هایی هولناک در جریان است. کسی که در چنین محیط‌هایی به دنیا می‌آید و زندگی می‌کند محکوم به شکست و ناکامی است. واقعا جای تحلیل و بررسی دارد چگونه والدینی که از آینده گره خورده به بزهکاری فرزندانشان مطلع اند می‌توانند با خیال راحت، با امیدواری و بدون ایجاد هیچگونه تغییری به زندگی خود ادامه دهند؟ دلیل این انفعال را باید جست و جو کرد.

بولتن سینما

جوان افزود: پذیرفتن این جنس از زندگی شبیه بخت آزمایی است. فرد معتقد است که ما به زندگی‌مان به همین طریق ادامه می‌دهیم اگر خدا خواست یا ماورا کمک کرد، وضعیتمان خودش متحول شود. مخاطب این فیلم باید دولتمردان، مجلسیون، نهادها، سرمایه‌دار، سرمایه‌گذار و خیرین باشند. چون این قشر مسیر خودش را می‌رود، این دیگران هستند که باید به روند زندگی آنها تلنگر وارد کنند و در جهت بهبود شرایطشان قدم بردارند. مسائل و ناهنجاری‌هایی که برآیند این شرایط است شبیه یک بیماری موروثی‌ است که گسترده می‌شود. نمی ‌توانیم بگوییم به ما و بخش‌های دیگر اجتماع تسری پیدا نمی‌کند و ربطی ندارد. در فیلم قبلی محمد کارت «خونمردگی» هم می‌بینیم چقدر موقعیت‌ و روزگار آدم ها دردناک و ترسناک است.

این بازیگر و کارگردان سینما یادآور شد: اصلا قصدم این نیست که آدم‌های این بخش از جامعه را خیلی جدا از اجتماع بدانم، فقط می‌خواهم بگویم که برادران و خواهرانی در بخشی از جامعه و در کنارگوش ما زندگی می‌کنند و ما آنها را نمی‌بینیم ولی اثر شرایط سخت زندگی آنها می‌تواند برای کل جامعه خطرناک باشد.

جوان ادامه داد: لازم است که یک مستند، فیلمی آمیخته به شعور و ذوق و دارای ابعاد هنری باشد، تا بتواند بر مخاطبش تاثیری عمیق بگذارد. به خاطر دارم آقای صدرعاملی در جلسه رونمایی «بختک» خانه هنرمندان گفت چقدر این جنس فیلم‌ها می‌توانند تاثیرگذار باشند. حتی از یک اثر سینمایی پرکشش‌ترند. دیدن چنین مستندهایی برای تماشاگر یک تجربه عجیب و شگفت انگیز به بار می‌آورد.

جوان با اشاره به اینکه باید محل ارائه این فیلم ها مشخص شود، گفت: باید معبر ارائه این آثار مشخص شود. تا افرادی که باید فیلم را ببینند و به بهبود شرایط و اوضاع کمک کنند. متاسفانه ما یاد گرفته‌ایم که مشکلات را نادیده بگیریم و بهانه جویی کنیم و این تبدیل به یک خصلت بد میان ما ایرانی‌ها شده که با بهانه‌جویی‌های مختلف حل مشکلات اساسی‌مان را به تعویق می‌اندازیم. این‌ها تنبلی‌ها و بیماری‌های روحی ماست تا خودمان را توجیه کنیم و مسائل را نادیده بگیریم.

«خونمردگی» و «بختک» یک فریاد است

محمد کارت در ادامه گفت: «بختک» و «خونمردگی» یک فریاد است از محمد کارت و قشری که در آن بزرگ شده است. کاراکترهای این دو فیلم همگی مردمانی شریف اما قربانی شرایط هستند، آنها با توجه به استعدادی که محیط در به بارآوردن نابه سامانی و تخریب دارد می‌توانستند موقعیت بدتری را برای خود رقم بزنند اما به واسطه همان شرافت وا نمی‌دهند و سختی‌ها را تحمل می‌کنند.

کارت بیان کرد: «بختک» و «خونمردگی» تحلیلی است از مسائلی که من می‌شناسم و درکشان کرده‌ام. کمبودهایی که همیشه در طبقه جنوب شهری احساس کرده‌ام را در رسانه‌ای مثل سینمای مستند به تصویر کشیده‌ام. ما تلاشمان را کرده‌ایم تا با ابزار و زبان سینما روایتی پرکشش از تلاطم زندگی کاراکترهایمان بسازیم. از این رو قواعد درام و کاراکترپردازی در ساختار رعایت شده است. معتقدم حتی یک گفتگوی ساده نیز باید روایت داشته باشد چراکه در غیر این صورت ارتباط گوینده و شنونده منفک می‌شود. پس در تولید هر اثر هنری نیز باید به ساختار روایی دقت شود تا بتواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند.

کارگردان مستند «بختک» در پایان گفت: امیدوارم با ساخت این فیلم‌ها قدمی در جهت بهبود شرایط برداشته باشیم. این تلاش هنوز به پایان نرسیده چراکه برنامه‌هایی برای جذب حمایت مالی و معنوی برای سوژه‌های فیلم از طرق مختلف داریم که بتوانیم به واسطه آنها شرایطشان را بهتر کنیم.

رامبد جوان نیز صحبت هایش را چنین خاتمه داد: من هم امیدوارم بتوانیم اتفاقات خوبی را برای سوژه‌های فیلم و آن طبقه از مردم رقم بزنیم تا احساس بهتری داشته باشیم.

بولتن سینما

مستند سینمایی «بختک»، زندگی خصوصی تعدادی از زنان جنوب شهر شیراز را به تصویر می‌کشد. از دیگر عوامل این فیلم می‌توان به سعید کشاورزی به عنوان تصویربردار، مهدی کارت صدابردار، اسماعیل علیزاده تدوینگر، فرهاد قدسی اصلاح نور و رنگ، اشکان فتحی دستیار تولید و رضا میرمحرابی مدیرروابط عمومی، اشاره کرد.

این فیلم سه‌شنبه 14 بهمن ماه ساعت 13 در سالن اصلی برج میلاد در کاخ جشنواره فیلم فجر به نمایش درخواهد آمد.

اکبر عبدی: بعد از «ای ایران» معنای بازی در سینما را فهمیدم/ شاه‌حاتمی: اگر اطلاعات درستی می‌دادند فیلم را اکران نمی‌کردیم