قوی ترین تحریم ضد ایران، صادرات نفت خام آمریکا است

گروه بین الملل، تام دانیلون، مشاور سابق امنیت ملی اوباما که پیشتر نیز مسوولیت هایی در دولت کلینتون داشته است معتقد است که عدم صادرات نفت آمریکا، به دلایل مختلفی که مهم ترین آنها تحریم ایران است به ضرر آمریکا است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از پایگاه خبری «Platts.com»، با بررسی دور جدید تحریم های ضد ایرانی در سنای آمریکا، دو مشاور سابق اوباما در مورد گزینه ای قدرتمند صحبت می کنند که حتی روی میز هم نیست، صادرات نفت خام آمریکا.

استدلال های اقتصادی در مورد صادرات نفت خام آمریکا تقریبا شناخته شده هستند و توسط دست اندرکاران صنایع نفتی تشریح شده اند. اما مزایای صادرات نفت خام از دید سیاست خارجی تا کنون مورد توجه دقیق قرار نگرفته است.

مشاور سابق امنیت ملی، توماس دانیلون هفته گذشته دلایلی را مطرح کرد که براساس آنها، محدودیت هایی که گاهی به غلط  ممنوعیت کلی پنداشته می شوند باید فورا برداشته شوند.

نخستین دلیل از همه جالب تر است.

روایت ها در مورد «ممنوعیت» صادرات تقریبا همیشه می گویند که این محدودیت ها در  نتیجه تحریم نفتی اعراب در دهه 1970 به وجود آمدند. نفت داخلی با کمبود مواجه بود، بنابراین باید ذخیره می شد تا اگر در آینده شرکای تجاری خواستند صادرات آن به آمریکا را قطع کنند مشکلی به وجود نیاید.

تحریم نفتی اعراب در سال 1973 موجب کمبود شدید بنزین در آمریکا شد

اما این روایت لزوما درست نیست.

گزارش جدید مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا تاریخچه سیاست آمریکا در مورد صادرات نفت را به روشنی شرح می دهد.  این گزارش که توسط جیسون بوردوف از کلمبیا با همکاری ترور هوزر از گروه رادیوم نوشته شده است، اشاره می کند که محدودیت های صادراتی نخست توسط ریچارد نیکسون به عنوان راهی برای کنترل بیشتر قیمت نفت مطرح شدند.

زمانی که نیکسون برای نخستین بار طرح کنترل قیمتها را اجرا کرد، نفت خام آمریکا با تخفیف نسبت به قیمت های جهانی فروخته می شد.  در سال 1974، قیمت های جهانی افزایش یافتند، و این تولید کنندگان آمریکایی را تشویق کرد که نفت شان را در خارج از کشور به فروش برسانند.  محدودیت های صادراتی، اقدامی بود که بعدها توسط کنگره دائمی شد، و راهی برای جلوگیری از تحلیل رفتن این کنترل های قیمتی بود.

دانیلون هفته گذشته در دانشگاه کلمبیا گفت: «البته ما از زمان صدور فرمان اجرایی رونالد ریگان در ژانویه سال 1989 کنترل قیمتی بر نفت خام نداشته ایم». وی افزود: «منطق این ممنوعیت دیگر معتبر به نظر نمی رسد.»

تعهد آمریکا به تجارت آزاد جهانی یک دلیل مهم دیگر برای پایان دادن به ممنوعیت صادراتی است.

به نظر می رسد که آمریکا با در پیش گرفتن سیاستی که نباید آن را اتخاذ کند، اهرم خود را تسلیم دیگر کشورها کرده است.

دانیلون گفت: «آمریکا همواره با تلاش بعضی کشورها برای دستکاری صادرات نفت خام خود مخالف بوده است.» «حفظ این ممنوعیت به طور روزافزون، اعتبار ما در صحنه جهانی را کاهش می دهد».

در گزارش دانشگاه کلمبیا آمده است که پایان دادن به محدودیت های صادراتی همچنین امنیت انرژی آمریکا را افزایش خواهد داد.

دانیلون می گوید: «با دادن اجازه صادرات، ما می توانیم تصمیم در مورد تولید در آمریکا را کاملا بر اساس نیروهای بازار تنظیم کنیم، نه اینکه تحت تاثیر محدودیت های مصنوعی ایجاد شده توسط رگولاتوری قرار بگیریم.» «این اقدام موجب افزایش تنوع عرضه نفت، افزایش رقابت، کاهش تغییرات شدید قیمتی و قیمت کمتر در بازارهای جهانی می شود.»

تام دانیلون، مشاور سابق امنیت ملی اوباما

و مساله بعدی ایران است.

کاهش درآمدهای نفتی ایران علت اصلی موفقیت تحریم های جهانی بوده است.  این امر با ترغیب یزرگترین مشتریان ایران به کاهش حجم خرید خود صورت گرفت.

آمریکا این اقدام را از طریق تهدید قطع دسترسی نهادهای مالی خارجی به سیستم بانکداری آمریکا در صورت همکاری نکردن کشورها انجام داده است.  اما دیپلمات های آمریکایی همچنین تضمین داده اند که نفت خام کافی برای پر کردن جای نفت ایران وجود دارد.

البته، آمریکا سهمی در تامین این نفت جایگزین نداشته است.  نفت ما به اشتراک گذاشته نخواهد شد.

دانیلون معتقد است: «با ادامه اعمال تحریم ها از سوی ما، اگر توافق هسته ای حاصل نشود و تحریم ها تقویت شوند، خودداری ما از صادرات نفت موجب می شود که ما در جایگاه غیرقابل دفاعی باشیم، زمانی که از کشورهای دیگر می خواهیم که واردات شان را کاهش دهند.»

کارلوس پاسکوال، مدیر سابق بخش امور بین المللی انرژی وزارت خارجه آمریکا که نقش زیادی در تلاش های دیپلماتیک پیرامون اجرای تحریم های ایران داشته است نیز این دیدگاه را تکرار می کند.           

پاسکوال در این مراسم در دانشگاه کلمبیا گفت: «از دید کشورهای دیگر انگار آمریکا می گوید ما نگرانی های داخلی داریم، بنابراین می خواهیم قوانین و سیاست هایشمان را طوری تنظیم کنیم که نخست به این نگرانی های داخلی پاسخ داده شود و سپس فکر کنیم که چه چیزی برای جامعه بین المللی خوب است.»

وی افزود: «به این صورت، شما از همان اول اعتبار خود را از دست داده اید.»