2 میلیون جمعیت غیر یهود اراضی اشغالی به سیاست های رژیم صهیونیستی اعتراض دارند

گروه بین الملل، علاوه بر  استقبال جمعیت یهودیان اسرائیل که از فراخوان مهاجرت معکوس اسرائیل استقبال کرده اند، جمعیت عرب زبان و مسلمانان و مسیحیان مقیم اراضی اشغالی نیز نسبت به ادامه وضعیت اسرائیل و عدم تعهد دولت رژیم صهیونیستی نسبت به رفاه وامنیت مردم، معترض هستند و برخی از آنها به دنبال وضعیت و زندگی بهتر، خواستار بهبود شرایط خود بوده اند.

به گزارش بولتن نیوز،  مردم یهودی و عرب زبان و... همواره در 67 سال اخیر با بحران های هویت، ناامنی، عدم احساس تعلق به یک کشور و دولت با تدبیر و.. مواجه هستند، جمعیت عرب و سایر اقوام حاضر در منطقه اشغالی نیز با مشکلات مختلفی مواجهند. 

هویت فلسطینی‌های ساکن مناطق اشغالی نیز با مشکل مواجه است.  یعنی آن دسته از اعرابی که در سال‌های اولیه‌ی تشکیل دولت صهیونیستی در مناطق اشغالی باقی ماندند و این سرزمین را ترک نکردند. 

این مردم به ناچار در زیر سیطره و رفتار آپارتایدگونه‌ی اسرائیل به زندگی خود ادامه داده‌اند. 

 یکی از دغدغه‌های اصلیِ تل‌آویو، افزایش جمعیت اعراب فلسطینیِ ساکن در مناطق اشغالی است و سعی دارد که با جایگزین کردن یهودیان و شهرک سازی، به کم رنگ کردن حضور اعراب بپردازد. 

 کاملا هویداست که بنیان نگرانی و دلواپسی سران رژیم جعلی اسرائیل، همانا عدم تعادل در میزان جمعیت بین اعراب مسلمان و یهودیان است که مبادا جمعیت یهود در این سرزمین در اقلیت قرار گیرد.

 

طبق آمار دولت اسرائيل، در حدود يك و نيم ميليون نفر از جمعيت کشور جعلی اسرائيل را اعراب تشكيل می‌دهند که حدود بیست‌درصد شهروندان آن می‌باشند. این شهروندان دارای ماهیت هویتی خود می‌باشند و به زبان عربی صحبت می‌ کنند. در اینجا نکته‌ی‌ مهم این است که شکاف بین جامعه‌ی اعراب و یهودیان اسرائیلی از نظر توسعه و پیشرفت اقتصادی بسیار زیاد است اما اعراب از نرخ بالای زاد و ولد میان ساکنان این رژیم در مقام مقایسه با یهودیان برخوردار هستند که این امر دلیل اضطراب و نگرانی دولت اسرائیل می‌باشد. 

به این ترتیب تل‌آویو به اعمال سیاست‌های مختلف از جمله عرب‌زدایی در مناطق شمالی اسرائیل می‌پردازد و در همین راستا، زنان یهودی در این رژیم به نوزادآوری بیشتر تشویق می‌شوند تا نسل یهودیان بیشتر شود. 

با این حال باید دقت کرد که سیاست‌های آپارتایدگونه‌ی تل‌آویو در مقابل اعراب ساکن مناطق اشغالی، بستر بسیار مناسبی را برای خلق، نگهداشت و ارتقای هویت واحد ضد یهودی به وجود آورده است و به این ترتیب چالش هویتی اعراب با اسرائیل، از موارد عمده‌ی تنازع و کشمکش میان عرب‌ها و یهودیان قلمداد می‌شود.

 

موضوع جمعیت یهودی، همواره موضوعی حیاتی و بنیادین برای اسرائیل تلقی می‌ شود، زیرا بدون جمعیت یهودی، اسرائیل بی معناست. فرآیند شکل‌گیری و تقویت صهیونیسم در اسرائیل، اولا مبتنی بر تصرف اراضی فلسطینیان و ثانیا مهاجرت‌دادن یهودیان از اقصی نقاط جهان به فلسطین می‌باشد. 

برای تحقق این هدف، مسئولان رژیم صهیونیستی طی سال‌های گذشته با مهاجرت‌دادن یک میلیون یهودی به سرزمین‌های اشغالی با وعده‌‌ی بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی و دستیابی به زندگی آرمانی، سعی کردند که اهداف راهبردی خود را محقق نمایند. اکنون پس از رخدادهای غزه، همه چیز بر خلاف برنامه‌ها و اهداف مقامات این رژیم حرکت می‌کند.

 

مردم مهاجری که با وعده‌های رویایی به سرزمین اشغالی آمده‌اند، با افزایش مشکلات مربوط به امنیت و اقتصاد در حال فرار از این کشور هستند و مهاجرت به شکل معکوسی از سرزمین‌های اشغالی به کشورهای دیگر، به ویژه آلمان و آمریکا در جریان است. گفته می‌شود که در سه دهه‌ی گذشته، یک میلیون نفر خاک فلسطین اشغالی را ترک کرده‌اند؛ اگرچه خود دولت اسرائیل در این خصوص آمار روشنی را ارایه نمی‌کند و علی‌الاصول، پدیده‌ی مهاجرت معکوس را انکار می‌نماید. درصد بالایی از اسرائیلی‌ها که اکثر جوانان لائیک و تحصیل کرده هستند، به طور جدی پروژه‌ی مهاجرت از اسرائیل را دنبال می‌کنند. بر این اساس آنچه نگرانی روزافزون صهیونیست‌ها را افزایش می‌دهد مهاجرت معکوس است.

 

پدیده‌ی مهاجرت معکوس در اسرائیل، ترجمانی از شکست سیاست‌های راهبردی این رژیم در جذب مهاجرین یهودی خارجی است. ‌مهاجران در کنار وعده‌های رفاه و زندگی بهتر، همیشه به دنبال تامین امنیت هستند. آن‌ها نمی‌خواهند که درگیر جنگ و تنازع باشند، اما سیاست‌های تنش‌برانگیز و جنگ‌طلبانه‌ی رژیم صهیونیستی، توان مهاجران را گرفته است و آنان نمی‌توانند که به فردای بهتری امیدوار باشند. آن‌ها در اولین شرط یک زندگی خوب؛ یعنی امنیت مانده‌اند.

 

تل آویو زمانی می‌توانست از توان دفاعی مهاجران مطمئن باشد که موضوع هویت‌سازی را در این کشور حل می‌کرد، اما عملا اسرائیل در پروژه‌ی امنیت‌سازی نیز به موفقیت دست نیافت. 

در هویت‌سازی زمانی موفقیت حاصل می‌شود که در کنار عناصر مادی و معنوی، مردم یک کشور احساس کنند که یک ملت هستند و سرنوشت آن‌ها به هم گره خورده است، چرا که صرف جمع‌شدن جمعیت در کنار هم، پدیده‌ی ملت را به وجود نمی‌آورد. ملت، زمانی ملت است که این احساس مشترک شکل گرفته باشد، اما عوامل گوناگونی به‌ویژه رشد فزاینده‌ی مهاجرت معکوس به اثبات می‌رساند که رژیم صهیونیستی در پروژه‌ی ملت‌سازی، موفقیت و کامیابی چندانی نداشته است.

 

در آستانه 67 امین سالگرد شکل گیری اسرائیل جمعیت این کشور به بیش از 8 میلیون نفر رسیده است و این در حالی است که جمعیت اسرائیل به هنگام استقلال تنها 806 هزار نفر بود.

به موجب آمار انتشار یافته، شمار شهروندان یهودی در اسرائیل 6 میلیون و 42 هزار نفر است که 75 درصد از کل جمعیت کشور را تشکیل می دهد.

شمار شهروندان عرب نیز 1میلیون و 658 هزار نفر اعلام شده است که 20 درصد از کل جمعیت کشور را تشکیل می دهد. شمار شهروندان دیگر شامل مسیحیان و ادیان مختلف 318 هزار نفر است.

با آنکه در سال 1948 تنها یک شهر اسرائیل (تل آویو) بیش از یکصد هزار نفر جمعیت داشت ولی اکنون 6 شهر شامل اورشلیم، تل آویو، یافا، هایفا، ریشون لتصیون، اشدود و پتح تیکواهر هر کدام بیش از 200هزار نفر جمعیت دارند. جمعیت امروز شهر اورشلیم از 700هزار نفر فراتر می رود.