رسوايی سازشكاران و پيروزی مقاومت؛ نابودی ادعای اتحاد اعراب و آمریکا به دلیل دوگانگی مواضع آمریکا

گروه بین الملل، درحالی که پیش نویس قطعنامۀ فلسطین در شورای امنیت با یک رای مخالف آمریکا و استرالیا، پنج رای ممتنع و هشت رای موافق تصویب نشد و ایالات متحده برخلاف مدعیات بشردوستانۀ واهی خود، در آخرین لحظه با استفاده از حق وتوی خود، مانع از تصویب این قطعنامه گردید، بسیاری از کارشناسان این اقدام را سندی دیگر بر رسوایی سیاسی و بین المللی امریکا تحلیل کردند.

به گزارش بولتن نیوز نشست فوق العاده شورای امنیت برای بررسی پیش نویس قطعنامه فلسطین بامداد چهارشنبه، آغاز شد و در پایان پیش نویس این قطعنامه که توسط اردن برای تشکیل یک کشور فلسطینی تقدیم شورای امنیت سازمان ملل گردیده بود، در نشست فوق العادۀ این شورا با یک رای مخالف آمریکا (وتو) و استرالیا، پنج رای ممتنع و هشت رای موافق رد شد.

بنابر گزارش شبکه الجزیره، درحالی که هشت عضو شورای امنیت از پیش نویس قطعنامه فلسطین حمایت کردند و ایالات متحده آمریکا به تنهایی و با استفاده از حق وتوی خود، مانع تصویب پیش نویس قطعنامه پیشنهادی فلسطین در شورای امنیت شد.

باوجود این که آمریکا به صورت رسمی تنها مخالف تصویب این قطعنامه بود، بریتانیا، دیگر عضو دائم شورای امنیت که در رای گیری به این پیش نویس رای ممتنع داد، ضمن هم صدایی با آمریکا، اعلام کرده بود که نمی‌تواند پیش نویس فلسطینی را تایید کند. با این همه کشورهای دیگر عضو دائم شورای امنیت همچون روسیه، چین و حتی فرانسه به تصویب پیش نویس این قطعنامه رای مثبت داده بودند که درپایان رای وتوی امریکا، رای دیگر اعضا را خنثی کرد.

جالب اینجاست که پس از آن که «آویگدور لیبرمن» وزیرخارجه اسرائیل ارائه پیش نویس قطعنامه فلسطین به شورای امنیت را نقض توافقات سابق فلسطینی اسرائیلی دانست، «سامانتا پاور» نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد با بی شرمی و وقاحت تمام نسبت به این مسئله واکنش نشان داد و گفت: «پیش نویس ارائه شده برای بحث ارائه نشد و می‌تواند به تنش بیشتر میان دو طرف اسرائیلی و فلسطینی منتهی شود. مخالفت ما به این معنی نیست که ما خواهان رنج‌های فلسطینی‌ها هستیم، اما ما می‌دانیم که این اوضاع تنها از راه مذاکرات پایان می‌یابد.» وی افزود: «در پیش نویس قطعنامه بندهایی هست که مانع از ادامه مذاکرات می‌شود.»

تشکیلات خودگردان فلسطین به ریاست محمود عباس روز چهارشنبه گذشته پیش نویس قطعنامه تازه ای را که با مشارکت کشور های عربی تنظیم شده از طریق نماینده دولت اردن برای طرح در شورای امنیت به اعضای این شورا ارائه کرد.

این قطعنامه عقد پیمان صلح میان دولت خودگردان فلسطینی و رژیم صهیونیستی تا پایان سال 2016 و خروج نیروهای اسرائیلی از کرانه غربی تا پایان سال 2017 را خواستار شده است. در این پیش نویس قطعنامه همچنین بر تعیین سقف زمانی برای پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و تشکیل دولت فلسطین تا پایان سال 2017 تاکید شده است.

این قطعنامه پس از بررسی، در میان 15 عضو شورای امنیت سازمان ملل به رای گذاشته شده است و اگر حداقل 9 رای موافق را به دست می آورد، به تصویب می رسید.

روز گذشته «صائب عریقات» عضو کمیته اجرایی سازمان آزادی بخش فلسطین(ساف) تاکیدکرد که تلاش های فلسطین برای موفقیت رأی گیری درباره پیش نویس قطعنامه فلسطینی تا لحظه اخیر ادامه خواهد داشت و پس از آن نیز درصورت شکست درتصویب این قطعنامه، تصمیمات جایگزین ازجمله پیوستن به سازمان های بین المللی اتخاذ خواهدشد.


«دینا قعورا» نمایندۀ اردن در سازمان ملل متحد که پیش نویس قطعنامه را برای تصویب در اختیار اعضای شورای امنیت قرار داده بود، نیز گفت: «پیش‌نویس عربی ارائه شده یک تصمیم یک جانبه نبود.» وی تصریح کرد: «با وجود رای نیاوردن قطعنامه، به تلاش‌های خود برای حل و فصل تنش ادامه خواهیم داد.»

رسوايی سازشكاران و پيروزی مقاومت

به هر تفسیر به نظر می رسد، وتوی پيش نويس قطعنامۀ فلسطين در شورای امنيت توسط آمريكا، رسوايی دیگری برای سازشكاران و پيروزی بزرگی برای مقاومت است؛ چراکه این اقدام آمریکا که برآمده از رویکرد ضداسلامی و صهیونیستی مقامات کاخ سفید و نشان دهندۀ عدم وجود عظمی راسخ برای تحقق صلح در خاورمیانه است، به روشنی مدعیات بی پشتوانۀ سازشکاران را که همکاری با غرب و آمریکا را تنها راه برون رفت از مشکلات خاورمیانه می دانند، برملا ساخته و ازسوی دیگر مُهر تاییدی است بر این که یگانه راه ممکن و موفق برای مظلومان منطقه در برابر ظلم و جور آشکار صهیونیست ها و استعمارگران، مقاومت است؛ نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر!

این درحالی است که باوجود آن كه اين طرح چندان تحقق بخش حقوق مردم فلسطين نبود و گروه های مقاومت با آن مخالف بودند اما آمريكا همين طرح ناقص را نيز برنتابيد و آن را وتو كرد و اين اقدام دشمنی آمريكا با فلسطين و جهان اسلام را نشان می دهد.

از دیگرسو، كشورهای عربی به عنوان حامی این قطعنامۀ نصفه و نیمه و باوجود آن که همواره خود را دوست آمریکا و آمریکا را برادر بزرگتر و پشتوانۀ سیاسی خود می دانند، بار دیگر در ازای خدمات فراوان شان به آمریکا چیزی جز حقارت و سرافکندگی عایدشان نشد و در چنین شرایطی به نظر می رسد، باتوجه به در اختیار داشتن منابع نفتی و اولیۀ فراوان، بهترین راه حل برای برخورد با این برادر بزرگتر نادان و خودخواه تنبیه مستقیم از راه تحریم باشد که البته گویا بحث درخصوص آن، حتی به عنوان صرفاً یک انتخاب سیاسی بیشتر به شوخی شباهت دارد تا حقیقت. با این همه، آمریکا بهتر از هر کسی می داند که چنین اتفاقی چه پیامدهای ناگواری برایش به همراه خواهد داشت.

به نظر می رسد، دیگر وقت آن رسیده که این کشورهای عربی برای یک بار هم که شده با حقیقت روبرو شده و از خود بپرسند، آمريكايی كه به متحدان عرب خود خيانت و طرح آنها را وتو می كند، چگونه ادعای رويكرد تعاملی با دیگر کشورها را دارند و در این راستا، این کشورهای عربی چگونه از چنین طرح هایی که گاه و بیگاه ازسوی آمریکاییان با تبلیغات فراوان ارائه می شود، حمایت می کنند؟!

در این میان و باتوجه به آن که آمریکاییان با وتو کردن این قطعنامه به معنی دقیق کلمه شمشیرها را علیه مردم بی دفاع فلسطین از رو بسته اند، حق ملت فلسطين برای رويكرد به مقاومت مسلحانه به عنوان آخرين راهكار در رسیدن به حقوق اولیه شان که در اختیار داشتن وطن و کشوری مستقل است، نیز مورد توجه است.


گفتنی است، خواه ناخواه تصمیم انتحاری آمریکا برای وتوی پیش نویس حداقلی قطعنامۀ فلسطین موجب سرعت گرفتن تسليح كرانۀ باختری و قيام ملت‌های اسلامی برای آزادی فلسطين خواهد شد و با این تفاسیر، آمریکائیان در آینده ای نه چندان دور، از این کردۀ خود به شدت پشیمان خواهند شد.

دوگانگی مواضع آمریکا و نابودی ادعای اتحاد اعراب و آمریکا

با این همه، دو نکتۀ حائز اهمیت دیگری که فارغ از موارد و نکات بالا باید بدان توجه نمود، اولاً دوگانگی مواضع آمریکاست و درثانی شکنندگی ادعای اتحاد اعراب و غرب.

بر این اساس، یک بار دیگر مواضع متناقض و دوگانۀ آمریکاییان به اثبات رسید و درحالی که دولت آمریکا که تا همین دیروز این ژست رسانه ای را می گرفت که تلاش زیادی برای به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح انجام داده و با تمام وجود خواستار برقراری صلح و آرامش در منطقه است، یک بار دیگر به دلیل مخالفت اسرائیل از دست یابی به موفقیت بازماند و مجبور شد برخلاف مدعیات توخالی و پوپولیستی اش، روی نزدیک به حقیقت خود را نشان داده و به دست پاچگی از تنها گزینۀ باقی مانده برای ایجاد اختلال در روند صلح و آرامش منطقه استفاده نموده پیش نویس قطعنامۀ شورای امنیت را وتو کند.

به روشنی پیداست که رای وتو به قطعنامه مذکور نشان داد ادعاهای قبلی درباره مخالفت اسرائیل با ابتکارات آمریکا و سایر کشورها، مدعیاتی توخالی و فریبکارانه بوده و آمریکا عملاً و درحقیقت هیچ اراده ای برای صلح در خاورمیانه ندارد.

از سوی دیگر، عدم تصویب این پیش نویس قطعنامه در نشست فوق العادۀ شورای امنیت به دلیل وتوی آمریکا، سندی است بر نابودی ادعای اتحاد اعراب و آمریکا.

بر این اساس، آمریکا با این وتو نشان داد که تا زمانی که منافع آمریکا و اسرائیل مطرح است، اعراب هیچ جایگاهی به عنوان متحد در سیاست خاورمیانه ای آمریکا ندارند و ایجاد حس اتحاد بین آمریکا و اعراب یا بدتر از آن اسرائیل و اعراب یک حس دروغین با هدف تامین منافع دیگری نظیر سوءاستفاده از اعراب در راستای پیشبرد اهداف سیاست خارجی دیگر آمریکاست و لاغیر.

و در پایان می توان این گونه نتیجه گرفت که تنها نکتۀ آموزندۀ این ماجرا برای اعراب و کشورهای منطقه این است که نمی توان و نباید بر روی اتحاد با آمریکا یا حتی حمایت آن کشور در مواقع حساس حساب باز کرد و تاریخ نشان داده که هرگاه این هر کشوری با چنین خوش بینی با آمریکا و غرب روبرو شده، خسارات فراوانی متحمل گردیده است.