قوانین سخت گیرانه برای رانندگان اتوبوس در اروپا

زمان رانندگی، ساعت کار و استراحت

وضعیت فعلی قوانین

رانندگان باید از قوانین گسترده ای پیروی کنند تا از اینکه آنها به میزان کافی استراحت می کنند، و همچنین از رعایت محدودیت های اعمال شده بر ساعت کاری روزانه و هفتگی اطمینان حاصل شود.

قانون شماره 561/2006/EC در رابطه با ساعات رانندگی و استراحت در اتحادیه اروپایی (الزامی از می سال 2007)

ساعت استراحت هفتگی منظم 45 ساعت (حداقل یک هفته در میان)

ساعت استراحت کم به میزان24 ساعت در هفته (حداکثر یک هفته در میان) و هر میزان کاهش ساعت استراحت کمتر از 45 ساعت باید طی سه هفته با استراحت اضافی جبران شود.

استراحت منظم روزانه 11 ساعت در هر 24 ساعت الزامی است. می تواند به 9 ساعت در روز فقط سه بار در یک هفته کاهش یابد.

حداقل 45 دقیقه استراحت در هر 4.5 ساعت رانندگی

حداکثر 56 ساعت رانندگی در یک هفته

میزان زمان رفت و آمد راننده به و از محل کار و یا مأموریت نمی تواند شامل ساعات استراحت تلقی گردد.

قوانین سخت گیرانه برای استراحت رانندگانی که با اتوبوس تورهای گردشگری بین 6 و 12 روزه می برند.

کنترل روی رانندگان

وضعیت فعلی

رانندگان اتوبوس به درستی حرفه ای هستند، اما قوانین باید به گونه ای وضع و اجرا شوند تا مشتریان و مسافران را از تناسب راننده به شغل خود مطمئن تر سازد.

قانون تاخوگراف شماره 3821/85/EC (در حال اجرا از سال 1985)

تمام خودروهایی که شامل قوانین اتحادیه اروپایی در رابطه با ساعات رانندگی و استراحت می شوند، باید مجهز به تاخوگراف باشند.
از ماه می سال 2006، تمام خودروهای نو باید مجهز به تاخوگراف دیجیتال باشند تا این اطمینان حاصل شود که رانندگان قادر به دستکاری ساعات رانندگی و استراحت خود نخواهند بود.
تاخوگراف ممکن است در آینده به سیستم مکان یابی جی پی اس متصل شود تا ایمنی را هر چه بیشتر بهبود دهد و همچنین امکان اتصال خودرو به سیستم های هوشمند حمل و نقل (ITS) شامل امکان تماس خودکار «eCall» و یا سایر اقدامات ایمنی راهها، فراهم شود.

در این رابطه، اتحادیه بین المللی حمل و نقل جاده ای و اعضای آن  از اعمال کنترل های قوی بر رانندگان توسط مراجع ذی صلاح و همچنین اعمال مجازات سخت بر رای کسانی که از این قانون تخلف کنند حمایت می کنند. این اتحادیه از استفاده از فن آوریهای نوین و هوشمند حمایت می کند که توجه را بر روی کسانی (رانندگان و یا متخلفان) متمرکز می کند که یک خطر شناخته شده اند و یا به طور واضح آن را ایجاد می کنند. این اتحادیه همچنین از اقدامات جدیدی که در حال حاضر در اتحادیه اروپایی در حال مذاکره است که طبق آنها دستکاری تاخوگرافهای دیجیتال سخت از گذشته می شود و انجام آموزشهای سخت را برای مراجع کنترل کننده و آژانس های که بر قانون نظارت می کنند الزامی می کند.

آموزش راننده

وضعیت فعلی

از منظر تمام مسئولیت ها و الزاماتی که بر شانه رانندگان اتوبوس های شهری و بین شهری گذاشته شده است، فقط انتظار می رود که اولویت بسیار بالایی به بحث آموزش داده شود.

دستورالعمل آموزش راننده شماره 2003/59/EC (الزامی از سپتامبر 2008)

برای مشغول بکار شدن بعنوان راننده اتوبوس، صرفا داشتن گواهینامه رانندگی مربوطه دیگر کافی نخواهد بود. تمام رانندگان جدید باید مدرک جدید گواهینامه صلاحیت حرفه ای اتحادیه اروپایی را نیز اخذ نمایند. (EU Certificate of Professional Competence) (CPC)

گواهینامه CPC پس از طی دوره اجباری آموزش بمدت 280 ساعت ارائه می شود که در انتهای آن یک آزمون و یا انجام مراحل 1 تا 4 شامل آزمون های عملی و تئوری برگزار می گردد. این آموزشها و آزمونها توسط مراجع ذیربط در تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپایی انجام می گیرد.

تمامی رانندگان باید تحت آموزش دوره ای به مدت 35 ساعت در هر 5 سال قرار گیرند تا گواهینامه CPC آنها تمدید گردد.
آموزش ها و اثبات صلاحیت حرفه ای به شدت معطوف به بحث ایمنی راهها می شود. در میان تمام نکات، این قانون موارد زیر را بعنوان مهارتهای پایه مشخص می کند:

آموزشهای پیشرفته بوسیله تکنیک های رانندگی بر مبنای رانندگی ایمن و کارآمداز لحاظ صرف جویی سوخت، شامل دانستن ویژگی های فنی و عملکردی کنترلهای ایمنی روی خودرو، محدودیت های استفاده از ترمز، استفاده بهتر از دور موتور و سرعت، روشهای کاهش سرعت و ترمز گیری در سرازیریها و اقدامات لازم در زمان خرابی وسیله نقلیه است.

توانایی اطمینان یافتن از راحتی و ایمنی مسافران، شامل استفاده از زیرساخت های مشخص شده (فضاهای عمومی و خطوط ویژه)، مدیریت تعارض بین رانندگی ایمن و سایر نقشهای یک راننده،

تعامل با مسافران، ویژگی های خاص گروههای مشخصی از مشتران (افراد معلول، کودکان)؛

دانستن حداکثر ساعات کاری؛ اصول، کاربردها و تبعات ناشی از قوانین اتحادیه اروپایی در مورد رانندگی و ساعات استراحت و استفاده از تاخوگراف؛

دانستن قوانینی که بر حمل و نقل مسافران، گروههای خاص، تجهیزات ایمنی، کمربند ایمنی و بارهای روی وسیله نقلیه حاکم هستند.

آگاهی از خطرات ترافیک جاده ای، انواع تصادفات در هنگام کار در بخش حمل و نقل، آمار تصادفات و بررسی علل تصادفات شامل اتوبوس بین شهری، انسانها، مواد و پیامدهای مالی؛

توانایی نشان دادن واکنش در تمامی موارد اضطراری برای اطمینان یافتن از ایمنی تمام مسافران و سایر کاربران راههای جاده ای، بوسیله آموزشهایی که شامل کمکهای اولیه، تخلیه مسافران در مواقع آتش سوزی، و وضعیت های بالقوه تعارض بین راننده و مسافر است؛

اهمیت سلامت جسمی و ذهنی برای ایمنی جاده ای: غذای سالم، اثرات مصرف الکل، مواد مخدر یا سایر موادی که بر رفتار، خستگی و دوره کار/استراحت تأثیر می گذارند.