انگیزه های شوم «سحرخیز» از تخریب راهپیمایی میلیونی «اربعین حسینی»

گروه سیاسی، در روزهای گذشته درحاشیۀ مطلبی تحت عنوان «ضعف قوای فاهمه»؛ مشکل همیشگی استدلال های «اکبر گنجی» که به یادداشت گنجی در «راه دیگر» می پرداخت، به یادداشت دیگری به قلم عیسی سحرخیز در سایت «جرس» که همچون نوشتۀ گنجی سعی در تخریب و خدشه وارد کردن به راهپیمایی بی نظیر اربعین داشت، به طور ضمنی اشاره کردیم و بررسی کامل آن را به آینده واگذار کردیم و اکنون قصد داریم با اشاره به نکاتی پیرامون یادداشت «زائران سیاست باز!» به قلم عیسی سحرخیز بحث را پی بگیریم.

به گزارش بولتن نیوز، نکتۀ حائز اهمیتی که در اربعین امسال که در آستانۀ برگزاری حماسۀ دیگری (9 دی) نیز به وقوع پیوست، جوانب سیاسی بسیاری است که به ویژه درحالی که حتی رسانه های بین المللی و امپریالیستی نیز دربرابر سیل خروشان و بی نظیر شیعیان و عاشقان حسین (ع) که به روشنی نمودی از وجهۀ رحمانی اسلام را نمایش می دهند، سر تسلیم فرود آورده و علناً و عملاً به ستایش این رویداد بزرگ تاریخی پرداختند، عده ای از فعالان سیاسی ایرانی داخل و خارج کشور، بار دیگر اسیر منافع و انگیزه های سیاسی شان گردیده و به جای پیوستن به خیل عظیم هموطنان مسلمانشان، به بهانه جویی های واهی و بی اساس روی آورده و یکی به بیان ایرادات و انتقادات اقتصادی پرداخت و دیگری نیز از حوزۀ سیاست وارد شد و سعی در مخدوش کردن این رویداد بی نظیر تاریخ معاصر جهان پرداخت.

عیسی سحرخیز و اکبرگنجی در دفتر آیت الله منتظری

بر این اساس، درحالی که «اکبر گنجی» فعال سیاسی اپوزیسیون و روزنامه نگار ساکن امریکا که سابقۀ خصومت ها و کژاندیشی های او آرای و عقاید سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مردم ایران و نیز انگاره های سیاسی و اجرایی و مدیریتی نظام جمهوری اسلامی ایران بر همگان آشکار و مبرهن است، به نقد اقتصادی این حرکت بی بدیل و خودجوش فرهنگی پرداخته با ژست دلسوزانه و نیز آکادمیک و اقتصادی آن را مخالف با اصول اساسی «اقتصاد مقاومتی» دانسته و استدلال می کند از آنجایی که بنابر اصول «اقتصاد مقاومتی»، صرفه جویی یکی از مهمترین راهکارهای مدیریتی و اقتصادی کشور است، این اقدام هزینه های بسیاری بر گردۀ نظام گذارده و مشکلاتی به همراه می آورد، «عیسی سحرخیز»، دیگر فعال سیاسی و اپوزیسیون ساکن ایران، به جنبۀ دیگری از ماجرا پرداخته و با اشاره به مسائل سیاسی مربوط به این رویداد عظیم و بی سابقۀ مردمی و با نادیده گرفتن اثرات مثبت فراوانی که این رویداد در مناسبات سیاسی، امنیتی و نظامی کشور داشت و طرح این مسئله که برخی از سیاسیون با پیوستن به کاروان میلیونی زائران ایرانی، سعی در بازسازی چهرۀ مخدوش سیاسی خود نزد حاکمیت داشتند و با تاکید بر حضور محمد احمدی نژاد، رئیس جمهور پیشین کشورمان در این سفر زیارتی، در راستای ضربه زدن به این رویداد عظیم فرهنگی و ملّی و مذهبی، به خیال خود اقدام نموده است.

سحرخیز در این یادداشت که «جرس» آن را "لزوماً دیدگاه" خود نمی داند، با لحنی شورانگیز و در مواقعی حتی شرارت بار، سعی دارد با تحلیل عملکرد محمود احمدی نژاد، اسفندیار رحیم مشایی، کامران دانشجو، کامران باقری لنکرانی و محمدعلی رامین در روزهای پیش و پس از اربعین امسال، قصد دارد حضور احمدی نژاد و برخی از اطرافیان او در این راهپیمایی را نوعی خودشیرینی توام با توبه برای فریب دستگاه های حاکمیتی کشور در راستای بازگشت به صحنۀ سیاسی کشور جلوه داده و معتقد است، رئیس جمهور اصولگرای پیشین کشورمان، پس از آن که از ائتلاف با اصلاح طلبان برای بازگشت به عرصۀ سیاست در انتخابات مجلس پیش رو ناامید شد، با مجموعه ای از اقدامات که حضور در این راهپیمایی نیز بخشی از آن است، سعی در این دارد که جبهۀ پایداری را متقاعد کند که تنها گزینۀ باقی مانده برای آن ها، در شرایطی که دکتر سعید جلیلی نیز به نظر همچون گذشته چندان علاقه ای به ادامۀ ارتباط با آنان ندارد، همان محمود احمدی نژاد است و لاغیر.

با این تحلیل است که سحرخیز مدعی می شود، اظهار ندامت روزهای اخیر رحیم مشایی از سرباز زدن از خواستۀ رهبری برای دوری از سیاست و نامۀ سرگشاده و انتقادی رامین از دولت از یکسو، و مصاحبۀ دانشجو و باقری لنکرانی پیرامون مسائل مربوط به انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و فتنه از دیگرسو به عنوان اقدامات مکمّل حضور احمدی نژاد در جمع زائران میلیونی اربعین حسینی است.

با این همه شاید، یکی از مهمترین نکاتی که در نقد یادداشت عیسی سحرخیز باید بدان توجه داشت، ادبیات سخیف و افراطی او به عنوان فردی که فارغ از گرایشات بعضاً منحرف سیاسی اش، به عنوان یکی از پیشکسوتان روزنامه نگاری در میان فعالان این عرصه مطرح است، استفاده از کلمات و تعابیر موهن که در جای جای یادداشت سحرخیز قابل مشاهده است، با هیچ ملاک و معیاری، قابل قبول نیست.

سحرخیر که در یکی دو جای این یادداشت از تعبیر"خودبزرگ بین متوهم" برای رئیس جمهوری پیشین کشورمان استفاده می کند و این درحالی است که فارغ از انتقادات فراوانی که به عملکرد او و دولتش وارد است، قرار نیست به شخص ایشان و اساساً هیچ شخصیت حقیقی و حقوقی دیگری توهین شود. این درحالی است که سحرخیز هنگام صحبت دربارۀ یار سیاسی احمدی نژاد یعنی اسفندیار رحیم مشایی، علناً از واژۀ "گوسفند آماده به ذبح" برای توصیف رفتار و شخصیت او استفاده کرده و می نویسد: درچارچوب تقسیم کار انجام شده اسفندیار رحیم مشایی روز چهارشنبه تعدادی از حامیان احمدی نژاد را دور خود جمع می کند و سخنانی پشت پرده می گوید، اما این سیگنال را نیز به بالا می فرستد که "در یکسال اخیر برای ایجاد انسجام میان احمدی نژادی‌ها برای همیشه از سیاست کنار کشیدم. متاسفانه تفرق و سرخوردگی‌های ایجادشده در اردوگاه حامیان آقای احمدی نژاد به نفع جریان هاشمی تمام شد و ما باید مانع ادامه این وضع شویم" وی در اجرای نقش یک فدایی پاک باخته و گوسفند آماده به ذبح، در مسلخ سیاست اضافه می کند که "اگر جبهه پایداری و حزب اللهی‌ها به دلیل نزدیکی من با آقای احمدی نژاد از ایشان حمایت نمی کنند من از همین امروز اعلام کناره گیری از ایشان می کنم. نباید سرنوشت جریان عدالتخواه به زلف یک نفر گره زده شود."

البته این ها تنها موارد بی ادبی و بی نزاکتی سحرخیز نیست و با این همه فارغ از آن که پرداختن بیش از این نیز در حوصلۀ این مقال نیست، شان و جایگاه این یادداشت و ارجح بر آن، شان و مقام پایگاه خبری تحلیلی «بولتن نیوز» به هیچ عنوان این اجازه را که بیش از این به جزئیات ورود کنیم، از ما می گیرد. با این همه، آنچه بیش از هرچیز اهمیت دارد، این است که به نظر می رسد گذر زمان درخصوص استاد سحرخیز به گونه ای تاثیر گذارده، که از قضا فرم و محتوا را یکجا به سمت اضمحلال برده و گویا علاوه بر آن که نظرات سیاسی و رویکرد و گرایشات این فعال سیاسی کهنه کار، هر روز بیش از گذشته رو به ضعف و کودکی گذاره و به انحراف می رود، شعور و دانسته های حرفه ای ایشان به عنوان یک روزنامه نگار باسابقه نیز به شدت تحلیل رفته و کار به این جا کشیده که امروز ایشان علناً و عملاً (در فرم و محتوا) به چرند نویسی روی آورده اند!

با این همه، نکتۀ حائز اهمیت دیگری که در خصوص این یادداشت باید به آن پرداخت بی شک اصل تحلیل و ادعای نویسنده، مبنی بر استفادۀ سیاسی احمدی نژاد و اطرافیان او از راهپیمایی اربعین حسینی(ع) است. این درحالی است که با نگاهی به نام کسانی که در این راهپیمایی میلیونی و عظیم همراه مردم عادی و با پای پیاده رهسپار منزل دوست گردیدند، آنچنان متنوع و گسترده است که در صورتی که بخواهیم چنین تحلیلی را بپذیریم، انتقاده وارده ازسوی عیسی سحرخیز به بسیاری از نزدیکانش (به لحاظ ایده و گرایش سیاسی) نیز وارد خواهد بود و این درحالی است که سفر محمود احمدی نژاد به کربلا همچون بسیاری دیگر از چهره های سرشناس سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... با کمترین پوشش رسانه ای خاص همراه بود و به نظر می رسد، درصورتی که ایشان قصد چنین سوءاستفاده ای را داشتند، احتمالاً با برنامه ریزی رسانه ای بهتر نسبت به آن اقدام می کردند.

این درحالی است که حضور سیاسیون از طیف ها و جریان های مختلف سیاسی در این راهپیمایی از اساس، پنبۀ تحلیل های سطحی استاد بزرگ سیاست و روزنامه نگاری مان را زده و نشان می دهد، عطف توجه ایشان به حضور احمدی نژاد در این راهپیمایی که توام است با بی توجهی نسبت به حضور بسیاری از شخصیت های سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا، نشان از عداوت و دشمنی سحرخیز با شخص احمدی نژاد دارد ولاغیر!

با این همه، به نظر می رسد، مهمترین انگیزۀ تحریر چنین یادداشت هایی که به صورت هدفمند و گسترده از سوی جریانات مختلف معاند نظام در روزهای اخیر انجام گرفته، خدشه وارد کردن به اصل این حرکت بزرگ مردمی است که به اعتراف همگان یکی از مهمترین نمادهای بروز و ظهور مردمسالاری دینی بوده که مهر تاییدی دیگر بوده بر اقتدار بلاشبهۀ جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان که توانسته بدون کمترین آسیبی این راهپیمایی بی بدیل و میلیونی را مدیریت نموده و کار به آن جا رسیده که همین دیروز حتی شاهد بودیم، باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا نیز علناً بر این اقتدار صحه گذارده و اعتراف کرده "ایران می‌تواند تبدیل به یک قدرت بسیار موفق منطقه‌ای تبدیل شود"!

برگزاری راهپیمایی پُرشور شیعیان در «اربعین حسینی» در اوج امنیت و آرامش

به هر تفسیر به نظر می رسد، باوجود تلاش های فراوانی که ازسوی رسانه های معاند و شخصیت های سیاسی کوچک و بزرگ معارض نظام جمهوری اسلامی، برای خدشه وارد کردن و تخریب آنچه در اربعین حسینی توسط میلیون ها شیعۀ عاشق ایرانی و انیزانی به وقوع پیوست، این اتفاق به عنوان نقطۀ عطفی در اثبات عظمت اسلام شیعی و رحمانی و نمونه ای از مردمسالاری دینی در تاریخ ماندگار شد.