به گزارش بولتن نیوز،
روز گذشته هیئت ایرانی با هیئتهای چین، آمریکا و روسیه مذاکراتی را
برگزار کرد و نشستی سه جانبه نیز میان هیئت ایرانی با هیئت آمریکایی با
حضور کاترین اشتون برگزار شد.
این درحالی است که محمدجواد ظریف وزیر
امور خارجۀ کشورمان و کاترین اشتون هماهنگ کننده 1+5، دیشب در پایان دهمین
دور مذاکرات جامع هستهای در وین بیانیۀ مشترک این دور از مذاکرات را
قرائت کردند.
در این بیانیه آمده است:
از یکسال پیش که در
ژنو در مورد برنامه اقدام مشترک توافق کردیم، ما و وزرای خارجه و مدیران
سیاسی گروه 1+5، برای رسیدن به توافق جامع مذاکرات فشردهای داشتیم.
ما بار دیگر قدردانی خود را از دولت اتریش برای میزبانی سخاوتمندانه این مذاکرات در وین اعلام میداریم.
بر
مبنای تعهد محکم تمام طرفها برای نیل به یک راهحل جامع دراز مدت مورد
توافق، طی ماههای گذشته، ده دور مذاکره و جلسات متعددی برگزار کردهایم.
ایدههای مختلفی مطرح شده است اما با توجه به ماهیت فنی این تلاشها و
تصمیماتی که باید اتخاذ شوند، برای بررسی و نهایی کردن آنها به نحو مقتضی
نیاز به کار بیشتری است.
ترجیح ما این بود که همین جا در وین راه حل
جامع را نهایی کنیم. اما بر اساس پیشرفتهای صورت گرفته و با توجه به
ایدههای جدیدی که نیاز به بررسی بیشتر دارند، اطمینان داریم که مسیر
مطمئنی برای نیل به یک راه حل جامع وجود دارد.
بنابراین، ما و وزرای خارجه کشورهای 1+5، توافق کردهایم که تلاشهای دیپلماتیک خود را ادامه دهیم.
تصمیم گرفتهایم که مفاد برنامه اقدام مشترک را تا نهم تیر ماه سال 1394 تمدیدکنیم تا امکان مذاکرات بیشتر فراهم شود.
ما
قصد داریم که با استفاده از شتاب ایجاد شده کنونی، مذاکرات را در
کوتاهترین زمان ممکن حداکثر طی چهار ماه نهایی کنیم و در صورت ضرورت از
زمان باقیمانده تا نهم تیر ماه به منظور نهایی کردن هرگونه تعهدات کار فنی
و یا نگارشی احتمالی باقی مانده استفاده کنیم.
ایران و کشورهای 1+5 مجدداً تاکید میکنند که کماکان تعهدات خود در برنامه اقدام مشترک را به صورت موثر و به موقع اجرا خواهند کرد.
از
آژانس بینالمللی انرژی اتمی خواسته خواهد شد که به نظارت بر اقدامات
داوطلبانه وفق برنامه اقدام مشترک ادامه دهد. نشست بعدی برای ادامه کار در
آذر ماه برگزار خواهد شد.
با این تفاسیر، درخصوص تمديد مذاكرات، نکاتی که در ادامه بدان اشاره می شود، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
شاید
مهمترین نکته ای که در این خصوص باید بر آن تاکید گذاشت این است که ايران
از حقوق هستهای خود نمی گذرد و به فعاليت خود ادامه می دهد و حال دیگر
تمامی کشورهای دنیا و قدرت های غربی کاملاً این حق را پذیرفته اند و حتی به
خود اجازۀ شبهه واردکردن به آن را نمی دهند.
نکتۀ حائز اهمیت دیگری
که باید به آن اشاره کرد، مربوط به مدت زمان 7 ماهۀ ایست که مذاکرات تمدید
گردیده است و به نظر می رسد این فرصت 7 ماهه می تواند به عنوان فرصتی
استثنایی برای غرب تلقی گردد تا با اعتمادسازی درفضای رسانه ای و نیز در
فضای مذاکرات و دیپلماسی رودررو با مقامات ایرانی، نشان دهد كه ادعای
همكاری كه در وين ازسوی آنان مطرح گردیده، مسئله ای جدی است و نشان دهندۀ
ارادۀ غرب برای رسيدن به توافق نهايی با ایران.
سومین مسئلۀ بسیار
حائز اهمیت اما احیای سیاست های اقتصاد مقاومتی است که باتوجه به جمیع
شرایط پیش رو، ضروری است تا با جدیت دوچندان ازسوی دولت «تدبیر و امید»
پیگیری شود.
این درحالی است که دولت از همان ابتدای کار خود، توجه
ویژه ای به بهبود زیرساخت های اقتصادی کشور و اتکا به تولید ملی داشته و در
اين 7 ماه فرصت مجددی برای اجرای دیگر سیاست های اقتصاد مقاومتی پیش رو
دارد تا ايران با دست پُرتر در مذاكرات حضوريافته و تمام مطالبات ملت را
محقق سازد.
همچنین نکتۀ مهم دیگری که باید برآن تاكيدنمود، «نقش
ملّت» در اين 7ماهۀ پیش روست که از اهمیت بسيار بالایی برخوردار است. مسئلۀ
بسیار حائز اهمیت، اصل حركت ملّت در مسير اقتصاد مقاومتی و عدم چشم به
راهی برای مشخص شدن نتيجه مذاكرات است که خوشبختانه باتوجه به سیاست گذاری
ها و فرهنگ سازی هایی که پیش از این انجام گرفته و از به بعد نیز باید به
عنوان هدف اصلی سیاسی و اقتصادی کشور، مورد مطالبه قرار گیرد، می توان به
تحقق آن امیدوار بود.
نباید فراموش کنیم که همگرايی مردم و دولت در
اقتصادمقاومتی يعنی پيروزی نهايی بر طرفهای مقابل و مهمتر از آن این که
توافق كنونی به منزله توافق نهايی و پذيرش خواست 1+5 نيست؛ بلكه ايران
صرفاً فرصت را فراهم نموده تا غرب صداقت خود را نشان دهد و تيم هستهای نیز
به دنبال سنجش عيار صداقت غرب است.
در پایان باید بر این مسئله نیز
انگشت بگذاریم که علی رغم لبخندهایی که دیپلمات های هردوطرف به ویژه اعضای
گروه 1+5 دربرابر دوربین ها نثار یکدیگر می کنند، اختلافات درونی بسیار
اساسی و شدیدی میان آن ها وجود دارد و این درحالی است كه ايران در روابط
اقتصادی خود با دیگر كشورها، رفتار كشورها در مذاكرات را موردتوجه قرار می
دهد و كشورهايی كه در مذاكرات نقش منفی داشتند، مسلماً نمی توانند انتظار
اعتماد ملّت ايران را داشته باشند و خواستار برخورداری از ظرفيتهای
اقتصادی ايران شوند!
به نظرم الان غرب داره انتقام اون روزها رو از ما میگیره، یعنی حالا که مارو مجبور کرده تا اکثر کارهای هسته ای مون رو تعطیل و یا نیمه تعطیل کنیم، مذاکرات رو با بن بست مواجه میکنه و از اونطرف تمدید پشت تمدید. چرا؟ چون فقط ایران هست که این وسط ضرر میکنه، تازه به تحریمها هم اضافه میشه و ادبیات آمریکا نسبت به ما هم هر روز گستاخانه تر میشه