فينال مذاكرات در وين!؟

گروه بین الملل،  محمدتقى فرجى، نيمه نهايى ايران با منتخب جهان در مسقط و "فينال" آن در وين بر گزار شده و خواهد شد . طبيعى است كه در اين بازى، هر دو تا تيم به پيروزى و كسب حداكثر امتياز مى انديشند. باز هم تأكيد مى كنم كه تيم ايران در مقابل تيم منتخب جهان به ميدان مى رود! از اين رو، پردازش و خوانش مذاكرات موسوم به ١+٥ بسيار مهم و از اهميت بالايى برخوردار است.

به گزارش بولتن نیوز، از نظر من، عالى ترين گزينه روى ميز مذاكره ايران با آمريكا و اروپا، گزينه مصالح ملى ايران است. سال هاست كه ايران در مصاف با قدرت هاى جهانى، على رغم فشارهاى ناشى از تحريم هاى ظالمانه و موج تبليغات منفى و مخرب رسانه هاى وابسته، با مشكلات دست و پنجه نرم مى كند و به اعتراف دوست و دشمن، در مقابل استعمارگران ايستاده و مقاومت مى كند. غير از تقابل هسته اى و دفاع ايران از حق غنى سازى انرژى هسته اى و صلح آميز، حضور و مشاركت فعال و مسئولانه جمهورى اسلامى، در عبور از بحران هايى چون، عراق، سوريه، افغانستان، لبنان و فلسطين، از جمله ادله آرمان گرايى عقلانى و منطقى ايران در جهان است. مذاكرات مسقط، صرف نظر از نقاط قوت و ضعف آن، پيش در آمدى است براى مذاكرات وين و ديپلمات ها و متخصصين كشورمان، در قالب گروه هاى سياسى و فنى، مى كوشند از مصالح ملى و حقوق بين المللى ايران دفاع كنند. ايالات متحده به عنوان عضوى از اعضاى گروه ١+٥ براى توافق با ايران، از پوست يك ابر قدرت خارج شده و در آستانه "فينال" مذاكرات، رئيس جمهور أوباما به رهبر جمهورى اسلامى، نامه مى نويسد و وزير امور خارجه جان كرى، براى ديدار و مذاكره با هيئت ديپلماتيك ايران، به مسقط مى آيد، چند روز مى ماند و مى گويد، هر چند روز ديگر لازم  باشد در پايتخت عمان خواهد بود و حتى پس از پايان مذاكرات و ترك مسقط، اگر فرا خوانده شود، باز هم بلافاصله به مسقط، باز مى گردد! ايالات متحده، در مصاف با جمهورى اسلامى، علاوه بر ديگر اعضاى اتحاديه اروپا يعنى، انگليس، فرانسه، چين و روسيه، آلمان هم در كنار و همراه خود دارد. گروه ١+٥ مشتمل بر ٦ قدرت جهانى، تيم منتخب جهان را تشكيل مى دهند و ايران، تنها با تيم ملى خود و با قدرت تمام به ميدان رفته و مى رود. در اين موقعيت خاص و حساس، بهروزى و پيروزى آقاى ظريف و هيئت همراه را لز خداوند قادر متعال مسئلت مى نمايم. در مذاكرات هسته اى، حقيقت مطلب اين است كه اربابان قدرت و ثروت، بطور تؤامان در مقابل جمهورى اسلامى ايران قرار دارند. سوژه مورد مذاكره نيز بيشتر يك مسئله ساختگى، با هدف فشار سياسى و اقتصادى بر ايران است كه در ادامه حركت ايران هراسى صورت مى پذيرد. تصويب قطعنامه هاى تحميلى و تحميل تحريم هاى ظالمانه هم، در همين راستا قابل ارزيابى است.

استكبار جهانى و استعمارگران، در تعقيب سناريوى دشمنى با جمهورى اسلامى و براى مهار قدرت ايران در منطقه و جهان، پرونده هايى از قبيل پرونده انرژى هسته اى و مسئله حقوق بشر را طراحى و مهندسى مى كنند. گرچه در دور اخير بازى هاى سياسى بين المللى، توپ و ميدان در اختيار تيم ايران بوده و ما تاكنون، هيچ بازى را واگذار نكرده ايم، اما اكنون كه به بازى حساس و سرنوشت ساز "فينال" رسيده ايم، مردم ايران، عمومأ و مردان تيم مذاكره كننده، خصوصأ بايد بيش از پيش به هوش باشند، زيرا تيمى كه گل نزند، گل مى خورد. مذاكره با گروه موسوم به ١+٥ و دفاع از حقوق هسته اى ايران، از يك سو و تلاش براى گشودن قفل تحريم هاى اقتصادى از سوى ديگر، از جمله اصلى ترين مسئله ملى و خروجى آن جزء لاينفك مصالح اين ملك و ملت است. از اين رو، پذيرش واقعيت و تن دادن به حقيقت و عقلانيت، از ملزومات حكمت، مصلحت و عزت است. استراتژى عدم اعتماد به دشمن، مقاومت در برابر زياده خواهى هاى استكبار جهانى و در عين حال، نرمش قهرمانانه، از راه كارهاى حكيمانه رهبرى يراى مهندسى هرچه بهتر روند مذاكرات و چگونگى به پايان بردن آن است. دولت و دولت مردان نيز نيك مى دانند كه در مسئله مهم مذاكرات و اعمال سياست هاى صحيح و نتايج مترتب بر آن، راهنمايى هاى رهبر انقلاب نصب العين و رأى ايشان فصل الخطاب است. و دولت و شوراى عالى امنيت ملى كشور، در حقيقت مجرى نظرات كلان رهبرى بوده و خواهند بود. بر اين اساس، هرگونه برداشت و احيانأ بهره بدارى سياسى داخلى و جناحى از مسئله مذاكرات، نا صواب و از آن استعداد بد فهمى مى شود. همچنين ساير شخصيت ها و جناح هاى سياسى، اهم اهتمام خود را صرف كمك و تشويق تيم مذاكرات، يا همان تيم ملى كشورمان نمايند و در حقيقت خود را يار دوازدهم بازى هاى ملى بدانند. در مسائل جهانى و بخش سياسى خارجى، مثل مسئله انرژى هسته اى، بايد اختلافات و دعواهاى شخصى و جناحى را كنار گذاشت و همه همراه و هم صدا با هم و زير خيمه عمود نظام، به اهداف انقلاب اسلامى و مصلحت كشور بينديشند، زيرا وحدت كلمه رمز پيروزى ملت است.

صرف نظر از خروجى مذاكرات ايران با گروه ١+٥، بجاست دولت و شخص رئيس جمهورى، همه تخم مرغ هاى خود را در يك سبد نگذارند و توجه داشته باشند كه در اتخاذ سياست هاى عقلانى و اخذ تصميمات منطقى، حتى در احتمال نود و نه درصد مثبت، نبايد احتمالات يك درصد منفى را از نظر دور داشت. گو اينكه ما هم با چشم مثبت به مذاكرات هسته اى و كسب سه امتياز بازى"فينال" مى نگريم و اميدواريم با پيروزى در مذاكرات وين و رفع تحريم ها، افق تازه اى را پيش روى خود داشته باشيم، اما اگر غربى ها، از حسن نيت ايران، سوء استفاده كنند ومثل سابق و گذشته غير قابل اعتماد خود، وسط راه، راه كج كنند و به بيراهه بروند، تكليف ما چيست!؟ مديريت اقتصادى كشور چگونه خواهد بود!؟ و مشكلاتى از قبيل، گرانى، تورم، دو نرخى ، بيكارى، مسكن، ازدواج و مسئله مهم مشكلات توليد داخلى، چگونه حل و فصل مى شود!؟

 و وعده هاى انتخاباتى رئيس جمهور، به كجا مى انجامد!؟ مگر ايشان قبلأ به مردم گفته است، اگر در مذاكرات هسته اى به نتيجه مطلوب رسيديم، چنين و چنان مى كنيم!؟ تا وقت هست و فرصت همچنان باقى است، دولت مى تواند با باز تعريف شرايط موجود و تن دادن به تغييرات و رفع نواقص ناشى از سوء مديريت كنونى، طرحى نو در اندازد و بيش از اين درنگ نكند، زيرا فردا خيلى دير است و گذشته چراغ راه آينده است.