بنام خدا.باسلام.
بنده دیستروفی عضلانی دارم وبرادرم معلول جسمی وذهنی خیلی شدیده.هرکس که بحث حمایت ازمعلولین رو پیش میکشه دروغ میگه آیاباماهی 53هزارتومن میشه زندگی کرد.میگن بیایید وام بدیم .ولی وقتی من یا برادرم شلوارمون رو خودمون نمیتونیم بپوشیم چطور وام بگیریم.بخدا بعضی مسیولین خدا رو نمیشناسند.به ولله قسم سر پل سراط جلوشون رو میگیرم حالاهرکی میخوادباشه.دیگه خسته شدیم.اگر به خدا معتقد باشند همون خدا جوابشون رو بده.خدایا کجایی دیگه خسته شدم میشنوی خسته...
پاسخ:
این کاربر محترم و عزیز راجع به وضعیت معلولین جامعه واقعا درست می گویند ،برای درک اوضاع این عزیزان کافی است پای سخن و درد دل سالم ها بنشینیم ! وقتی اکثریت از افراد سالم جامعه صدای ناله و افغانشان بلند است ، وقتی همین افرادسالم برای دریافت یک وام باید صد بار رفت وآمد کنند ، وقتی آنها که با تن سالم شاغل و غیر شاغل به سختی امور خود را می گذرانند ، وقتی افراد توانا هم در ترافیک سنگین شهر ها سرسام می گیرند ، وقتی بسیاری از مردم از خیلی موقعیت های خود برای همین رفت وآمدهای ملال آور می گذرند ،وقتی افراد گاهی امراض خویش را بخاطر مشکلات مالی و نوع رفتار پزشکان و پرستاران درمان ناکرده رها می کنند ، وقتی تفریح و سفر کم کم فقط برای پولداران به صرفه است هر وجدان سالمی می تواند وضعیت معلولین را حدس بزند و مسوولین هم به راحتی قادر هستند که اوضاع آنها را رصد کنند .آری معلولین جامعه واقعا در تنگنا هستند و هر روز هم بر مشکلاتشان افزوده می شود ولی گوش شنوایی برای دردهای خود نمی یابند .آری ما سالم ها چنان برای رسیدن به خواسته های خود در جوش و خروش هستیم که گاهی به ذهنمان هم نمی آید که افرادی با داشتن معلولیت برای کوچکترین حوائج خود گاهی از زندگی سیر می شوند . آیا فکر کرده ایم که یک معلول برای یک ایاب و ذهاب ساده به یک اداره ، به یک شرکت ،به شهرداری چه باید بکند ؟آیا با اتوبوس برود ؟از خانه تا اولین ایستگاه را چه بکند ؟ اگر این مشکل را حل کرد چگونه سوار اتوبوسی شود که مملو از مسافر است و همه در حال له کردن یکدیگر هستند ؟با مشکل پله های نا مناسب چه گند ؟ او به راحتی مجبور است از خیر اتوبوس بگذرد ، تاکسی هم همین وضع را برای او دارد ! تاکسی سرویس هم که هزینه اش را همه می دانند ،مترو که به هیچ وجه برای معلولین قابل استفاده نیست و..فرض کنیم یک معلول همه این مشکلات را با هر سختی که شده پشت سر بگذارد و خود را به اداره مورد نظر خود برساند پله های آن اداره و امروز برو فردا بیا ...تازه ابتدای مشکلات او خواهد بود ! می بینید که یک معلول تا چد در محاصره مشکلات است و حتی اگر روزی امکانات موجود سازمان بهزیستی برای معلولین 10 برابر شود باز هم مشکلات آنها زیاد است چه رسد به اینکه در حال حاضر حتی حداقل هایی برای این قشر مظلوم ومحروم وجود ندارد ! کاش جامعه ما به آن رشد و تعالی و وجدان گرایی و انسان منشی و اخلاق و دیانت برسد که رسیدگی به گروه های ضعیف جامعه را سرلوحه کار خود قرار دهد . جامعه ای که به کودکان و ضعیفان خود رسیدگی نکند و آنها را در برابر مشکلات تنها بگذارد و گاهی مشکلی بر مشکلاتشان بیفزاید یک جامعه خود خواه است و به رشد و پیشرفت و معنویت نخواهد رسید .در هیاهو های مختلف و هر روزه سیاسی و اجتماعی این معلولین هستند که متاسفانه به فراموشی سپرده شده اند و گاهی اصلا از یادها می رود که آنها هم هستندونیاز به درک و فهم ما دارند تا به حق خودشان برسند . 
یکی از نزدیکان بنده هم متاسفانه معلول هستند که کمیته ی امداد ماهی 25 هزار تومان به ایشان پرداخت میکنند که بیشتر شبیه به شوخی هست.
متاسفانه چیزی که هست تخصیص نابجای منابع توسط بهزیستی و کمیته ی امداد هست و شناسایی ناصحیح نیازمندان.
برای مثال من توی منطقه ای که خدمت میکردم با چشم خودم دیدم که طرف با خودروی شخصی میومد جلوی کمیته ی امداد و میرفت ماهیانه میگرفت.پرسوجو که کردم گفتند از اینا زیاده!!! متاسفانه اینجوری حق به حقدار نمیرسه.
و به این برادر یا خواهر گرامی هم میگم دوست عزیز مطمئنا کسی نمیتونه شرایط شما رو درک کنه ولی یادت باشه این امتحان الهی شما هست، سعی کن بهترین نمره رو بگیری. موفق باشی