هدف آزادی یواشکی؛ تخریب باورهای مذهبی زنان ایرانی

گروه اجتماعی، سایت ایران وایر در تاریخ 19 مهر 93 در مطلبی با عنوان " آزادی های یواشکی زنان ایرانی، محبوب مدیر اجرایی فیس بوک" به رفتارهای مبتذل عده ای پرداخته که با بی اخلاقی اقدام به کشف حجاب در خیابان ها و معابر و پارک ها و... کرده اند.

به گزارش بولتن نیوز، نویسنده به استقبال مدیر اجرایی فیس بوک از این گونه عکس ها و نوشته ها پرداخته است.

کسانی که به هنجارها، قانون، قواعد و عرف جامعه احترام گذاشته اند و حجاب و حدود اخلاق و رفتار خود را رعایت کرده اند،‌قطعا در رابطه های اجتماعی، ازدواج، تحکیم خانواده، ثبات خانواده و.... موفق تر عمل کرده اند.

بی احترامی  نسبت به یکی از مهمترین توصیه های دینی یعنی حجاب، عملا به حقوق زنان و نقش و جایگاه و احترام آنها در جامعه کمکی نمی کند.

اتفاقا مادر بزرگ و مادرهای جامعه، باید به دختران خود بیاموزند و از تجربه خود بگویند که کدام دسته از رفتارها، باعث موفقیت، خوشبختی و سعادت  و تحکیم خانواده ها شده است.

این لبخندهای لحظه ای و عکس گرفتن یواشکی، برای چند ساعت و چند روز ممکن است سرگرمی ایجاد کند  و یا پیامی را منتقل کند اما بعد از یک مدت، باعث آثار منفی و تخریبی بر رفتار و گفتار و جایگاه دختران و زنان خواهد شد و در جامعه ای که عرف و هنجارها بر حجاب تاکید دارد، باعث کاهش جایگاه اجتماعی کسانی می شود که با کشف حجاب سعی دارند خودی نشان دهند.

نویسنده در این مقاله نوشته است: مادربزرگ، مادر و نوه به ترتیب کنار هم در خیابان ایستاده، روسری‌ها را دور گردن انداخته‌ و رو به دوربین لبخند می‌زنند. زیر عکس نوشته شده است: «دلم می‌خواهد نوه‌ام قبل از اینکه موهایش سفید شود باد را لای موهایش احساس کند.»

این تصویری از صفحه «آزادی ‌های یواشکی» است که «شریل سندبرگ»، مدیر اجرایی فیس بوک را علاقه‌مند این صفحه کرده است. سندبرگ به تازگی در چند نشست و مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرده که صفحه «آزادی‌های یواشکی» زنان ایرانی محبوب ترین پیج فیس بوک برای او است.

شریل سندبرگ یکی از موفق ترین زنان امریکایی است. او را پس از «زاکربرک»، نفر دوم فیس بوک می‌دانند. شرلیل سندبرگ از فعالان حقوق زنان هم هست. سال گذشته کتابی از او با موضوع زنان، کار و میل به رهبری منتشر شد. کتابی که فعالیت او را در رابطه با تقویت اعتماد به نفس حضور زنان در اجتماع را نشان می‌داد و خیلی زود در فهرست پرفروش‌ترین‌ها جای گرفت. حالا او از احساسش نسبت به صفحه آزای‌های یواشکی حرف می‌زند. سندبرگ در گفت وگو با خبرنگار «فورچون» (Fortune) با اشاره به تصاویر پست شده توسط زنان ایرانی که در اماکن عمومی حجاب از سر برداشته‌اند و به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند، از صفحه آزادی ‌های یواشکی به عنوان محبوب ترین صفحه فیس بوکی خودش یاد می‌کند و می‌گوید: «زنان ایرانی با راه اندازی این صفحه صدایشان رابه گوش دنیا رساندند.»

«مسیح علی‌نژاد»، ایده اولیه این صفحه را در فیس بوک شخصی‌اش مطرح کرد و بعد صفحه آزادی‌های یواشکی را راه انداخت. او به تازگی ایمیلی از سوی شریل سندبرگ دریافت کرده است. سندبرگ در این ایمیل به خاطر راه‌اندازی این صفحه به مسیح علی‌نژاد تبریک گفته و نوشته است: «وقتی می‌بینم زنان قدرتمند ایرانی با هم‌بستگی، ریسک می‌کنند و با عکس‌هایی که می‌فرستند، به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند، به کار در فیس بوک دلگرم می‌شوم.»

به گزارش بولتن نیوز، این گونه جملات نشان می دهد که مدیران فیس بوک، از این که بهانه ای پیدا شده که شبکه آنها رونقی کاذب پیدا کند، خوشحال هستند و از این که توانسته اند اهداف کشورهای غربی در تهاجم فرهنگی به ایران و کشورهای اسلامی را از این طریق پیگیری کنند احساس قدرت می کنند  و بعد با هندوانه دادن زیر بغل علی نژاد و سایر زنانی که اینگونه عکس را می گیرند آنها را قدرتمند و اهل ریسک می خوانند!

اماباید توجه داشته باشند که زنان ایرانی قدرت خود را در خانواده، تربیت فرزندان، حمایت از همسر و فرزندان و شهروندان کشور، رعایت قانون، توجه به اخلاق و وفاداری، اجرای احکام شرعی و دینی، حضور در جبهه های جنگ، حضور در عرصه انتخابات، بازسازی اقتصاد کشور، کسب درآمد و کسب و کار، حضور قابل توجه در دانشگاه ها و... ثابت کرده اند و یک عکس با کشف حجاب در خیابان و به صورت یواشکی و لحظه ای، نه تنها افتخاری برای زن ایرانی نیست و قدرت محسوب نمی شود، بلکه جایگاه او را تنزل می دهد. جایگاه و قدرت زنان ایرانی را باید در سال ها مبارزه، مقاومت در برابر مشکلات، عرصه فرهنگ  و اقتصاد و... باید جستجو کرد.

مسیح علی نژاد درباره بازتاب های جهانی این صفحه به «ایران وایر» می‌گوید: «دریافت این ایمیل به دو دلیل مرا بسیار خوشحال کرد؛ اول این که شریل سندبرگ یکی از موفق‌ترین زنان دنیا است که مدافع حقوق زنان است و این تبریک از سوی او بسیار خوشحال کننده بود. دوم این که احساس کردم صدای زنان ایرانی در دنیا شنیده شده و حالا بلندتر می‌شود.‌« این روزنامه نگار، فیس بوک و دنیای مجازی را تنها فضایی می‌داند که زنان ایرانی می‌توانند در آن از خواسته‌هایشان بگویند: «مردم ما فقط از طریق دنیای مجازی می‌توانند عقاید خود را مطرح کنند. .........

سندبرگ از مسیح علی نژاد دعوت کرده که برای دیدن کمپانی فیس بوک به سانفرانسیسکو برود. مسیح علی نژاد با دیدن این دعوت اما پنج سال به عقب رفته و خاطراتش را مرور کرده است: «پنج سال پیش من در سانفرانسیسکو در میان معترضان به تقلب در انتخابات سخنرانی کردم و آن جا گفتم حکومت ایران اسلحه و فشنگ دارد و ما فیس بوک. حالا این دعوت خاطره آن روز را برای من تداعی کرد. امیدوارم صدای زنان آن‌قدر بلند باشد که هر روزنامه نگاری در هر جای دنیا هر مقام مسوولی را می بیند از او در این باره سوال کند. این به معنی این نیست که ما ضد کشور خودمان هستیم. ما کشورمان را دوست داریم و دلمان می خواهد آزادی را که از زنان سلب شده به آن‌ها بازگردد.  

مسیح علی نژاد زمانی که این صفحه را راه انداخت، فکرش را هم نمی‌کرد که در عرض ۶ ماه این صفحه ۶۰۰ هزار عضو بگیرد.

علی نژاد می گوید: من نخواستم آن‌ها روسری از سر بردارند. آن ها از من روزنامه‌نگار خواستند که از بخشی از هویت‌شان که همیشه سانسور می شده، بنویسم.

قسمت کامنت های این صفحه پر از نظرات غیر ایرانیانی است که تصویر جدیدی از ایران دیده‌اند. ایرانی و غیر ایرانی در این صفحه بدون واسطه دولتمردان با هم گفت وگو می‌کنند. دومین گفت وگو میان زنانی شکل می‌گیرد که هم‌دیگر را در این صفحه می‌یابند

این جملات نیز نشان می دهد که گفت وگوی مخاطبان در مورد زنان ایرانی، در واقع برخلاف زندگی واقعی زنان ایرانی است و زنان ایرانی تنها به اینگونه مسائل و پوشش و... توجه ندارند بلکه در زندگی خود، مسائل مهمتری را دنبال می کنند و نباید دنیا و مخاطبان فیس بوک تصور کنند که زنان ایران تنها به این خاطر دچار محرومیت هستند و حضور اجتماعی ندارند و...

واقعیت این است که زنان ایرانی با حجاب خود در تمام صحنه های سیاسی و اجتماعی واقتصادی ودانشگاه و... حضور دارند و این گونه مسائل مانع از حضور آنها نیست اما عده ای سعی دارند که زنان ایران را محروم  و به خاطر حجاب و.. دور از تحولات اجتماعی و... معرفی نمایند.

این تصویری که آنها به دنیا معرفی می کنند نه تنها تصویر واقعی زن ایرانی نیست بلکه عملا باعث ظلم به زن ایرانی است و تصویری به دنیا نشان می دهد که گویا زن ایرانی در خانه نشسته و با حجاب از خانه خارج می شود و در هیچ کار وشغل و فعالیتی حضور ندارد و به خاطر این چند عکس خوشحال هستند و...

آیا این گونه اعمال و اقدامات ظلم به زن ایرانی نیست؟!

آیا جایگاه واقعی زن ایرانی این عکس هایی است که شما به دنیا نشان می دهید؟

سندبرگ در مصاحبه‌هایش از یکی از عکس‌های این صفحه صحبت کرده که او را بسیار تحت تاتیر قرار داده است. این عکس تصویر مادربزرگ، مادر و نوه‌ای است که هر سه روسری از سر برداشته‌اند. مسیح علی‌نژاد هم با دیدن این عکس دلش لرزیده، او اسم این عکس را گذاشته است «سه نسل در یک قاب».

اما تصاویر دیگری هم هستند که او را تحت تاثیر قرار داده‌اند مثل تصویر دختر جوانی که کنار تابلوی بیت ، یک مرجع تقلید شیعه ساکن قم ایستاده است و کنار عکس نوشته است: « ...........هرچه تو گفتی نکنید، آن کنیم.»

به گزارش بولتن نیوز، این گونه جملات نیز نشان می دهد که هدف شوم تهاجم فرهنگی در نهایت کجا را هدف گرفته است! ... آنها می خواهند که جامعه را دچار اختلاف وتنش کنند می خواهند که جوانان بی توجه به حرف پیشوایان و بزرگان و مراجع باشند تا توصیه های مذهبی را رعایت نکنند و....  بر این اساس، روشن است که فیس بوک، و عوامل این گونه رفتارها، به دنبال خوشحال کردن زن ایرانی و جایگاه او نیستند، آنها به دنبال ایجاد اختلاف و دشمنی هستند و اهداف سیاسی دارند و لذا زنان ایرانی نباید گول این گونه حرف های آنها را بخورند زیرا موضوع تنها به پوشش زن ایرانی محدود نمی شود آنها اصل سیاست و روابط مردم، همبستگی ملی، احکام مذهبی، ایجاد اختلاف بین بزرگ وکوچک، افزایش طلاق، بی حجابی و... را هدف گرفته اند آنها می خواهند با ابتذال و بی اخلاقی، جامعه ایران را از اهداف خود دور کنند و تصویری نشان دهند که گویا به دنبال کار وزندگی و رشد و توسعه و اهداف بزرگ کشور نیست و عده ای دغدغه حجاب دارند و زنان و مردان به دنبال ابتذال هستند و..
لذا لازم است که مردم و به خصوص زنان در مقابل این گونه اقدامات فیس بو ک  و تهاجم فرهنگی و... هوشیار باشند.

دراین گونه صفحه ها، عده ای به کشف حجاب خود اشاره دارند و عکس خود را منتشر می کنند و عده ای دیگر، آنها را می بینند و می خوانند و پیام و لایک می گذارند و این موضوع باعث شده که برخی صفحه های فیس بوک مشتری داشته باشد.

معمولا شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای مختلف اینترنتی، بعد از مدتی جذابیت خود را از دست می دهند و مثل روزهای اول مشتری ندارند و با تکراری شدن موضوع، و همچنین مشکلاتی که برای برخی مخاطبان این گونه شبکه ها ایجاد می شود، به تدریج بازدید آنها کم می شود.

در نتیجه این گونه شبکه های اجتماعی به دنبال سوژه های خبری، حضور افراد سرشناس و هنرمند، ورزشکاران، و همچنین پدیده هایی مانند آزادی های یواشکی و کشف حجاب می پردازند.

در این زمینه لازم است که به چند نکته توجه شود. اولا کشف حجاب در کشوری که مردم حجاب را طبق قانون و شرع پذیرفته اند، به نشانه بی توجهی به قانون، هنجارهای اجتماعی، بی اخلاقی و بی حرمتی به مردم و جامعه است و عده ای که این کارها را انجام می دهند نباید تصور کنند که تنها عده ای از نهادهای قانونی و مرتبط با موضوع یا نهادهای امر به معروف و نهی از منکر را مورد توجه قرار می دهند. بلکه باید توجه داشته باشند که عموم مردم و اکثریت کسانی که این گونه صحنه ها و عکس ها و مطالب را می خوانند نسبت به این موضوع واکنش نشان داده و از آن انتقاد می کنند.

نکته دوم این است که نباید نسبت به استقبال فیس بوک از این گونه تصاویر و مطالب خوشحال باشند زیرا کشورهای مختلف و مدعی حقوق بشر که به دنبال انواع تهاجم فرهنگی به کشورهای اسلامی و مستقل جهان هستند، سعی دارند به هر شیوه ای، فرهنگ خود را به ما تحمیل کنند و جو جامعه را ناسالم و نابهنجار نشان دهند.

لذا وقتی عموم مردم پوشش افراد و زنان را با حجاب پذیرفته اند، و عده ای اینگونه عمل می کنند، کشورهای خارجی و رسانه ها و شبکه های اجتماعی آنها، با انتشار این گونه تصاویر، به دنبال ایجاد اختلاف در بین مردم کشور ما هستند.

آنها با این گونه اقدامات، ادعا می کنند که عده ای معترض هستند و یا انتقاد دارند و در نتیجه انواع برداشت های سیاسی را از این گونه تصاویر پیگیری می کنند.

نکته دیگر، توجه به این موضوع است، که انتشار این گونه تصاویر و مطالب، در نهایت به نفع حقوق زنان تمام نمی شود بلکه باعث گسست در باورها و اخلاق و همبستگی بین جامعه و بین زنان و مردان می شود.

شاهد مدعا، آمار و ارقام مربوط به زندگی های مجردی، ازدواج نکردن عده ای از زنان، طلاق، ازدواج های سفید و بدون عقد و مراسم رسمی و بدون اجازه پدر و مادر و... است که در کشورهای مختلف گسترش یافته و نه تنها به بهبود حقوق زنان کمک نکرده بلکه عملا باعث بی ثباتی و لطمه به حقوق زنان و آینده آنها و ایجاد حس افسردگی و تنهایی و بی پناهی این گونه افراد شده است.