اختصاص اعتبار براي احياي درياچه اروميه

با سلام،
میگم اخوی!
این فرمایش شما عین فرموده سعدی علیه الرحمه بود که در عنفوان جوانی آنگاه که هنوز تازه در دروازه های وادی ادب بود و در در گلستان و بوستان بیتوته می کرد فرموده بود:
زمین شوره سنبل بر نیارد
در و تخم و عمل ضایع مگردان
ولی مطمئن باش اگر استاد در عصر کنونی به قید حیات بودند و از ابرهای پر بار و سبزی طبیعت دامنه های سهند احساسی داشتند و رویت کرده بودند و آگاهی از دانش و دست آوردهای چند سده و بویژه چند دهه اخیر بشری در ژئولوژی و آکولوژی داشتند و می دانستند که این فاجعه زیست محیطی نه از قهر طبیعت بلکه از طینت زیاده طلبی ها و سوء مدیریت های بنی بشر بوده است بالطبع نظر دیگری ابراز می کردند چرا که خود ایشان در زمان پختگی و پس از گذر از ابتدای آن سنگلاخ های ریز و درشت تفاوت کردند.
بینش حضرت ایشان به طبیعت و توان مندی های آفریده پروردگار یعنی همین انسان عصیان کرده و رانده از بهشت بسیار زیبا و دلربا بود و شیخ اجل، همه پدیده های طبیعت را و در راس آن این اشرف مخلوقات بفرموده حضرت حق ، لشکر حق می دانستند که ماموریتی دارند و تکلیف و مسئولیتی دارند برای اینکه ساز و کارهای عالم آفرینش در جوش و خروش موج زنان به جریان بیفتد و کلهم نصیب و بهره مند شوند.
فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردی بگسترد دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد، درختان را به خلعت نوروزی قبای سبز ورق در بر گرفته و اطوال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده، عصاره فالی به قدرت او شهد فائق شده و تخم فرمایی به تربیتش باسق گشته.
ابر و باد و مه و خورشید و فلک درکارند تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری
همه از بحر تو سرگشته و فرمانبردار شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری