دستاوردهای دولت برای همه ایرانیان است و نشانه بی توجهی به اقوام نیست

گروه سیاسی - سایت خودنویس در تاریخ 1 شهریور 93 در مطلبی با عنوان «وعده انتخاباتی روحانی در مورد قومیت‌ها اجرا نشد» موضوعاتی را برای تحت فشار قرار دادن دولت روحانی در اولین سالگرد تشکیل دولت یازدهم مطرح کرده است.




به گزارش بولتن نیوز، سایت خودنویس و برخی دیگر از سایت های منتقد نظام و دولت، تلاش کرده اند که در یکسال اخیر، تلاش ها و دستاوردهای دولت را نادیده بگیرند و در ارتباط با موضوعات مختلف، با افزایش فشار بر دولت، سعی کرده اند که جو ناامیدی از تحولات مورد انتظار مردم از دولت را دامن بزنند.
در این راستا، همزمان با برخی تحرکات گروهک های تروریستی در عراق، شرق ایران، درگیری بین گروه های تروریستی مستقر در مرز ایران و پاکستان و... سعی می کنند که این گونه مباحث را مطرح نمایند.
خودنویس به نقل از مولوی عبدالحمید نوشته است: فشارهایی برای این که به حقوق قومیت‌ها رسیدگی نشود، وجود دارد.
این مقاله در عین حال، که به شکل های مختلف و از زبان مسوولان استان سیستان و بلوچستان، سعی دارد که نقش مولوی عبدالحمید در آزادی مرزبان های ایرانی را پر رنگ جلوه دهد، نقش سایر مسوولان و نیروهای امنیتی و تلاش شبانه روزی مسوولان  کشور را کم رنگ جلوه داده و اصلا به آنها توجهی نکرده است.

از سوی دیگر، خودنویس سعی دارد این گونه القا کند که اقوام ایرانی نظیر اهل سنت سیستان و بلوچستان در ماجرای مرزبان های ایرانی بسیار اثرگذار بوده اند و در مسائل مشترک دولت و ملت نقش خود را ایفا می کنند اما در عین حال دولت به حقوق آنها توجه نمی کند!

اما سوال اساسی این است که دولت روحانی در یکسال گذشته، چه کارها و اقداماتی باید انجام می داده که نسبت به آنها بی توجه بوده است؟!
دولت برای همه مردم ایران و همه اقوام به یک نسبت تلاش کرده و به دنبال رفع مشکلات مشترک همه ایرانیان بوده است و مسائلی مانند مذاکرات، رونق تولید و کاهش رکود، بهبود فضای کسب وکار به خصوص در استان های مرزی، کاهش تورم و.... مسائلی است که به همه ایرانیان مرتبط است و به این معنا نیست که این دستاوردها تنها برای یک بخش جامعه بوده و بخش های دیگر جامعه بی نصیب بوده اند و به آنها توجه نشده است.
چرا عده ای سعی دارند اینگونه القا کنند که مسئله قومیت ها و اقوام مختلف، جدای از مسائل مشترک بین هه ایرانیان است؟!
اگر وظیفه دولت حل مسائل و مشکلات معیشتی و چالش های همه مردم ایران و مشترک برای همه شهرها و روستاهای کشور است چرا تصور می شود که رسیدگی به این موضوعات، به معنای بی توجهی به قومیت هاست؟
وقتی دولت برای آزادی مرزبان های ایرانی تلاش می کند فرقی نمی کند که این مرزبان از چه قوم یا زبان یا مذهبی باشد، همین که ایرانی است کفایت می کند که دولت برای آزادی آنها تلاش نماید.
همچنین برای حل مشکلات معیشتی، بیکاری، بهبود وضع اقتصادی، کاهش تورم در تمام کشور با یک نگاه مشترک و همه جانبه توجه شده است.
دستاوردهای دولت در مذاکرات هسته ای، کاهش تورم، بهبود نرخ رشد اقتصادی و سرمایه گذاری ها و... همگی بین تمام اقوام ایرانی مشترک است و به معنای بی توجهی به برخی اقوام نیست.
اگر برای صنعت نفت، مخابرات، خودروسازی، کشاورزی، یارانه ها و.... کاری انجام می شود مربوط به همه ایرانیان است و این مسائل به نشانه بی توجهی به قومیت ها نیست. ضمن این که برخی اقدامات و کارهای خاص مورد نظر، نیازمند صرف زمان و حرکت های مستمر و تدریجی است  و نباید تصور شود که ظرف یکسال، همه مشکلات حل می شود بلکه باید با صبر و حوصله ابتدا به مسائل اساسی و با اولویت توجه شود و سپس به مسائل خاص و با اولویت های بعدی توجه شود.
ضمن این که دولت تلاش کرده مسائل مرزی، استان ها و.... را مورد توجه قرار دهد. به عنوان مثال، موضوع اصلاح وضعیت تجاری در مرزها، مقررات گمرکی، کمک به  مردم منطقه برای امور تجاری و کسب وکار است، که اکثرا افراد بومی در گمرکات و مرزهای کشور مشغول به کار هستند،  و این اقدامات در سیستان و بلوچستان، خوزستان،هرمزگان، کرمانشاه و کردستان و ایلام و خراسان و... به طور مستقیم به بهبود زندگی اقوام ایرانی و افراد بومی و مرز نشین مرتبط است.
 
دولت، آقای روحانی و مشاور ایشان در امور قومیت ها، از طریق سفرها و حضور در بین اقوام ایرانی و مناطق مختلف کشور  و اقدامات مختلف، سعی کرده اند که به امور اقوام ایرانی و زبان ها و مذاهب مختلف توجه شود که نمونه بارز آن حضور آقای روحانی در استان های جنوبی، مرکزی  و شمال غرب است و ایشان در هیچ شهر و دیاری، به گونه ای سخن نگفته که تصور شود نسبت به اقوام بی توجه بوده است.

مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان در مصاحبه‌ای که روز شنبه یکم شهریور منتشر شد، گفت که بر مبنای اطلاع او، گروهبان جمشید دانایی‌فر توسط جیش‌العدل اعدام شده است. وی افزود که اگر مسوولین اعلام آمادگی کنند، برای پی‌گیری مجدد بازگشت پیکر این مرزبان به ایران اقدام خواهد کرد.
ضمن این که این اقدام شایسته قابل تقدیر است و همه ایرانیان باید در کاهش مشکلات و بهبود وضعیت و شرایط در کنار هم با همدلی و آرامش زندگی کنند و تلاش نمایند تا مشکلات حل شود، اما باید توجه داشت که این حرکت های شایسته از سوی هر کس که باشد، نباید این گونه تصور شود که دولت در مقابل، به مسائل اقوام بی توجه است. زیرا دولت در همه استان ها، و شهرها و روستاها، در حال رسیدگی به مشکلات مردم است و اقوام ایرانی مانند پیکر واحد ایرانیان و ایران، مورد توجه دولت هستند و نباید زبان یا مذهب متفاوت این گونه تلقی شود که دولت تنها به بخشی از جامعه توجه دارد و برای بقیه کاری نمی کند.

خودنویس سعی کرده که اظهارات مولوی عبدالحمید را مقابل اظهارات مسوولان دولت در استان سیستان و بلوچستان قرار دهد و نوشته است: به نظر می‌رسد که اظهارات مولوی عبدالحمید نوعی پاسخ به علی اوسط هاشمی استاندار سیستان و بلوچستان است که اخیراً مدعی شده بود دانایی‌فر در خاک پاکستان است. چند از مقام‌های جمهوری اسلامی از جمله سیدحسین نقوی حسینی سخن‌گوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مدعی زنده بودن دانایی‌فر و پناهندگی او به پاکستان شده بود. امری که پس از آن بارها از سوی مقام‌های دیگر تکذیب شد. استاندار سیستان و بلوچستان درباره میانجی‌گری مولوی عبدالحمید برای آزادی باقی گروگان‌ها که تحسین بسیاری را برانگیخت، گفت: «پررنگ‌ کردن نقش مولوی عبد الحمید جریان‌سازی رسانه‌ای بود».
درحالی که برخی دستگاه‌های امنیتی درخواست داشتند این فرد در زمان آزادی مرزبانان حضور داشته باشد اما من موافقت نکردم».
امام جمعه اهل سنت زاهدان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا برای بازگشت پیکر گروهبان دانایی‌فر اقدامی خواهد شد، گفت: «ما پیش از این تلاش کرده‌ایم و گروه‌های مردمی پی‌گیر این مساله هستند، اما از آخرین نتایج این اقدامات اطلاعاتی ندارم. با این حال در صورتی‌که مسوولین به ما اعلام کنند، برای پی‌گیری مجدد این مساله اقدام خواهیم کرد».

مولوی عبدالحمید در بخش دیگری از صحبت‌های خود در خصوص عملکرد دولت یازدهم در ارتباط با اقلیت‌ها و قومیت‌های مذهبی گفت: «در انتخابات ریاست جمهوری آقای روحانی وعده پی‌گیری مسائل مربوط به قومیت‌ها را داد، اما هنوز انتظارات اقوام و قومیت‌ها برآورده نشده است».
وی افزود: «این طور که مشخص است، گویا فشارهایی برای این که به حق و حقوق اقوام و قومیت‌ها رسیدگی نشود، روی دولت وجود دارد و اقلیت‌های قومی و مذهبی در این خصوص نگرانی‌هایی دارند».

امام جمعه اهل سنت زاهدان اضافه کرد: «در صورتی که دولت به عهد خود وفا نکند و خواسته اقلیت‌های قومی و مذهبی برآورده نشود، پریشانی میان اقوام بیشتر و متعاقب آن ناامیدی از مسوولین امر افزایش خواهد یافت».

سایت خودنویس سعی کرده با کنار هم گذاشتن اظهارات امام جمعه زاهدان و همچنین تلاش او برای آزادی مرزبان ها و بازگشت گروهبان دانایی فر از پاکستان به ایران، این گونه نتیجه گیری کند که دولت به این تلاش ها بی توجه است و به قومیت ها توجهی ندارد!
اما سوال این است که این مسائل واقعا چه ربطی به هم دارند و چرا تلاش مقامات و مسوولان و مردم محلی برای کمک به چند هموطن، را باید آنقدر بزرگنمایی کنند و در مقابل نقش دولت در امور اقوام را کوچک جلوه دهند؟
ضمن این که این مسائل چه ربطی به هم دارند؟ واضح است که تلاش برای آزادی مرزبان ها یک کار مقطعی مربوط به زمان مشخص آن است اما تلاش و برنامه دولت برای همه مردم ایران و اقوام ایرانی یک برنامه دائمی و مستمر است که به تدریج نتیجه می دهد و همان طور که اشتغال برای مرکز کشور مورد توجه است در استان ها و مرزها و برای اقوام مختلف نیز مورد توجه است.
اما کسانی که به دنبال ایجاد اختلاف و دامن زدن به مسائل قومیت ها هستند، از هر اتفاق و موضوعی، داستان هایی درست می کنند و با مغلطه بافی و کنار همچیدن آنها و سخنانی که باعث ایجاد اختلاف شود سعی دارند اینگونه القا نمایند که دولت به اقوام ایرانی بی توجه است. در حالی که زندگی ایرانیان، هزاران سال است با حضور اقوام ایرانی و میلیون ها نفر ایرانی با زبان ها و مذاهب مختلف ادامه داشته و نباید اظهار نظرها و سخنان و اتفاقات را به گونه ای تحلیل نمایند که گویا اقوام ایرانی در نقطه ای غیر از ایران پهناور زندگی می کنند و دولت به آنها توجه ندارد.
دولت روحانی دولت متعلق به همه ایرانیان است و رای بالای اقوام ایرانی در کنار بقیه کشور، نشان دهنده آن است که دولت متعلق به همه مردم است و دولت وظیفه دارد که به همه توجه نماید.
نکته دیگر مغلطه ای است که سایت خودنویس در مطلب خود دنبال می کند و بدون مطرح کردن انتظارات اقوام دائم اشاره می کند که دولت به قومیت ها بی توجه است اما نگفته که این مطالبات و انتظارات چه نکاتی است که جدای از خواسته های عمومی مردم ایران است و دولت باید جداگانه به آنها توجه نماید؟!