چرا ما عکاسی استیج نداریم؟

گروه هنرهای تجسمی، یک عکاس می‌گوید دلیل جذب شدن عکاسان به عکاسی از تئاتر این است که در ایران عکاسی استیج و صحنه به صورتی که در خارج از کشور انجام می‌شود، وجود ندارد.

به گزارش بولتن نیوز، آوا کیایی درباره عکاسی تئاتر اظهار کرد: نمی‌توان به راحتی گفت که عکاسی تئاتر، خبری است یا هنری. در دنیا این حوزه از عکاسی را به عنوان یک ژانر مستقل در نظر نمی‌گیرند. در خارج از کشور «عکاسی استیج» داریم که در آن عکاس از هر آنچه که روی صحنه اتفاق می‌افتد، عکس می‌گیرد؛ مثل کنسرت، باله و تئاتر. اما در ایران که کنسرت فراوان نیست و باله هم نداریم، عکاسی تئاتر بیشتر مورد توجه عکاسانی که به این حوزه علاقه دارند، قرار می‌گیرد.

او افزود: خیلی‌ها فکر می‌کنند عکاسی از تئاتر کار آسانی است و فکر می‌کنند که بازیگر، نور و صحنه و حرکت‌های زیبا آماده است تا عکاس از آن‌ها عکس بگیرد، در حالی که به این سادگی‌ها هم نیست. عکاسی تئاتر قانون خاصی ندارد که بتوان آن را عنوان کرد، اما یک عکاس باید بتواند از فضای نمایش بهترین تصویرها را به مخاطب ارائه کند.

عضو هیأت مدیره انجمن عکاسان تئاتر در ادامه گفت: عکاس تئاتر می‌تواند با عکس‌های خود یک کار تبلیغاتی هم داشته باشد و مردم را به دیدن نمایش ترغیب کند. شاید عکاسی از پرتره یک بازیگر زیبا که در نمایش حضور دارد طرفداران بیشتری داشته باشد، اما دیگر نمی‌توان به آن عکاسی تئاتر گفت. عکاسی تئاتر عکاسی از لانگ‌شات است. عکاس باید بتواند تجربه تصویری درستی از اتفاقات نمایش ارائه کند.

این عکاس درباره سابقه حضورش در عکاسی از نمایش اظهار کرد: من به دلیل تحصیل در رشته تئاتر به این حوزه علاقه‌مند شدم و آن را دنبال کردم. زمانی که تئاتر کار می‌کردم از نمایش‌های خودم عکس می‌گرفتم تا بهتر بتوانم کارم را ارزیابی کنم. چند سال بعد فعالیتم در این حوزه جدی‌تر شد و آن را به صورت حرفه‌ای دنبال کردم. به طوری که در چند سال اخیر هر ماه در یک تئاتر حضور دارم و به عنوان عکاس از نمایش عکس می‌گیرم.

کیایی همچنین عنوان کرد: بودجه‌ای که در این مملکت برای تئاتر در نظر گرفته شده خیلی کم است، بنابراین دیگر نمی‌توان برای عکاسی تئاتر انتظار زیادی از نظر مالی داشت. خود من عضو هیأت مدیره انجمن عکاسان تئاتر هستم و سال‌ها در تلاش هستیم تا مرکز هنرهای نمایشی برای عکاسان تئاتر هم در کنار دیگر عوامل مثل بازیگر، کارگردان و طراح صحنه حقوقی را در نظر بگیرند که هم احترام به عکاس باشد و هم از نظر مالی او را پشتیبانی کند.

او خاطر نشان کرد: یک عکاس تئاتر اگر بخواهد با این شغل امرار معاش کند باید عکس‌های خود را به روزنامه‌ها و مجلات بفروشد وگرنه نمی‌توان به این کار به عنوان یک شغل مستقل نگاه کرد. از تلاش‌های دیگر انجمن این است که بچه‌ها به گروه‌های مختلف معرفی شوند و از حرفه و نگاه آن‌ها استفاده شود.