عربستان و تایلند از میزبانی جام ملت‌ها کنار کشیدند/ امارات تنها رقیب ایران

به گزارش بولتن نیوز، رقابت برای گرفتن میزبانی مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا در سال 2019 از ابتدا میان یازده کشور آسیایی آغاز شد اما در ادامه راه کم‌کم از تعداد رقبا کاسته و تا پیش از بررسی جدی کنفدراسیون آسیا (AFC) و اعلام وضعیت رسمی کشورها پیش از حضور بازرسان AFC هفت کشور انصراف دادند و چهار کشور ایران، عربستان، امارات و تایلند پای رقابت باقی ماندند.

این چهار کشور تمامی اطلاعات مورد نظر و شرایط لازم برای برگزاری جام ملت‌های 2019 که برای اولین بار قرار است با حضور 24 تیم برگزار شود را به AFC اعلام کرده و اوایل امسال بود که کار بازرسی‌ها از این کشورهای آغاز شد. تایلند اولین مقصد این بازرسان بود و سپس هفتم اردیبهشت به ایران آمدند و بعد هم به امارات رفتند. اما سفر بازرسان AFC به عربستان در مقطع زمانی تعیین شده لغو شد تا این کشور تلویحا از جمع کاندیداهای میزبانی کنار رود. پس از نظارت‌های AFC قرار شد تا کاندیداها کتابچه‌ای از وضعیت امکانات‌شان شامل ورزشگاه‌ها، راه‌ها، هتل‌ها و... را به کنفدراسیون آسیا اعلام کنند که عربستان این کار را هم انجام نداد تا عملا از جمع کاندیداها کنار رفته و به این شیوه انصرافش از میزبان جام ملت‌ها را اعلام کند.

شاهین رحمانی عضو ایران کمیته مسابقات AFC با بیان اینکه تایلند هم از میزبانی جام ملت‌های آسیا در سال 2019 انصراف داده است، درباره آخرین وضعیت کشورهای خواهان میزبانی جام ملت‌ها به ایسنا گفت: AFC در حال بررسی اطلاعات دریافتی از کاندیداها و آماده‌سازی گزارش‌های خود در این باره است تا در زمان تعیین شده، به طور رسمی میزبان جام ملت‌های 2019 را معرفی کند اما در این بین تایلند هم از گرفتن میزبانی این رقابت‌ها انصراف داد.

وی در پاسخ به اینکه فکر می‌کنید AFC نسبت به کدامیک از دو کشور ایران و امارات اقبال نشان خواهد داد نیز اظهار کرد: از نظر بنده که کاملا شخصی است و نظر AFC محسوب نمی‌شود، کنفدراسیون آسیا تمام شرایط کشورهای کاندیدا را ارزیابی می‌کند و به دور از لابی‌ها و مسایل پشت پرده میزبانی را به کشوریی می‌دهد که امکانات بیشتری و بهتری برای برگزاری این مسابقات داشته باشد. در اولین ملاقات‌هایی که با علی کفاشیان رییس فدراسیون ایران داشتم گفتم که تلاش برای گرفتن میزبانی جام ملت‌ها به شرطی که صرفا یک اقدام تبلیغاتی برای فدراسیون نباشد از دو جنبه اهمیت دارد. اول اینکه در این پروسه ایران با استانداردهای جهانی بیش از پیش آشنا شده و تلاش می‌کند استانداردهای داخلی خود را به این بهانه ارتقاء دهد. دومین فایده‌اش هم رسیدن همه مسوولان و مردم به درک درستی از موقعیت ورزش ایران در موضوع امکانات و تمهیدات کافی است. بنابراین جدای از بدست آوردن یا نیاوردن میزبانی، تلاش‌های ما این دو فایده مهم و ارزشمند را برای ورزش و فوتبال ایران خواهد داشت.

وی افزود: آن موقع است که به درستی متوجه می‌شویم فوتبال صرفا بازی کردن این رشته ورزشی نیست و داشتن امکانات لازم از قبیل استادیوم‌های استاندارد، فرودگاه‌ها و سایر امکانات لجستیکی هم مهم است. همه این اهداف در شرایطی محقق می‌شود که نگاه جدی به این مساله وجود داشته باشد نه اینکه به اینگونه مسایل صرفا نگاه تبلیغاتی داشته و بخواهیم با طرح آن در جامعه به نوعی سوءاستفاده تبلیغاتی کنیم. از این حالت تاسف‌بارتر این است که اگر میزبانی به رقیب‌مان رسید، مباحثی مطرح کنیم که گویا لابی‌ها، دست‌های پشت‌پرده و مسایل سیاسی در میان بوده است. از نظر بنده طرح این‌گونه مسایل، آسیب جدی به افکار و دانش عمومی فوتبال در ایران زده و جز اینکه ما را به عقب‌ ببرد، هیچ ثمره دیگری ندارد.