آلمان و آرژانتین؛ رویارویی دو نسل طلایی در فینال

ویژه نامۀ جام جهانی 2014، ریو دو ژانیرو روز های قبل از فینال را در شرایط روحی نابه سامانی به سر می برد. همیشه در این روز های سال، پایتخت ساحلی برزیل، با باران های شدید آبیاری می شود که می توان آن را نشان دهنده ی اشک یک ملت دانست، روز مرگ سامبا!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گاردین، مردم برزیل به سختی می توانستند نتیجۀ 7 بر 1 بازی نیمه نهایی مقابل آلمان در شهر بلو هوریزونت و نتیجۀ 3 بر 0 رده بندی مقابل هلند را باور کنند.

یافتن الگوهای ورزشی بازتر، همیشه امری وسوسه برانگیز بوده است.

همان گونه که می دانیم آلمان و آرژانتین در حال آماده سازی برای فینال رقابت های جام جانی هستند و میلی طبیعی برای وسعت دادن همین داستان وجود دارد و تلاش برای رسیدن به روایات کاملی از این که چرا و چگونه این دو تیم در فینال جام جهانی مقابل هم قرار گرفته اند صورت می گیرد.

اولین بار این دو تیم در فینال جام جهانی 1986 مقابل یکدیگر بازی کردند: سیستم و ازی تیمی در مقابل یک مهاجم نابغه، نبرد دیگو مارادونا و ماشین ها. دیدن چنین نبردی در این فینال نیز می تواند جالب باشد. درفوتبال آلمانی چیزی به معنی "من" وجود ندارد اما در یک "من" در مسی وجود دارد و پیش از بازی صحبت از این امکان وجود دارد که بزرگ ترین مهاجم جهان بازی ای عالی ارائه دهد در غیر این صورت این دو تیم : آرژانتین ، ترکیبی از حمله های قوی و دفاع خوب خواهد بود وشاهد نبوغ خدادادی آلمان درپرورش فوتبالیست های مدرن خواهیم بود.

در فینال 86 ضربات سر زیادی داشتیم و در حلی که 2 گل اول را آرژانتین روی ضربه ی سر خورخه لوییس براون و فرار خورخه والدانو زده بود،تیم آمریکای لاتین به سمت پیروزی می‌رفت که بازگشت آلمان‌ها باز هم اتفاق افتاد و آلمان‌های با روحیه با دو گل کارل هاینتس رومینگه در دقیقه ی 74 و فولر در 80 توانستند به بازی بازگردند.

در ده دقیقه مانده به پایان بازی و در شرایطی که آلمان غربی به سختی می‌کوشید تا گل پیروزی را بزند، مارادونای افسانه‌ای دوباره مداخله‌ای سرنوشت‌ساز داشت و با یک پاس بسیار دیدنیرا در یک ضدحمله از سمت راست روانه دروازه آلمان غربی کرد تا او با خونسردی هارلد شوماخررا مغلوب کند و گل سوم آرژانتین را به ثمر برساند بدین ترتیب آرژانتین با درخشش مارادونا برای دومین بار پس از سال ۱۹۷۸ قهرمان جهان گردید. فکر میکنم با در نظر گرفتن این بازی به عنوان رویارویی ستاره ی میدان، لیونل مسی و اراده ی تیمی آلمان، این فینال چشمگیر ترین جزییات پیش از بازی را داشته باشد.

و امروز دو نسل نابغه ای که به درستی نسل طلایی نامیده می شودند در فینالی چشم گیر رو به روی هم قرار می گیرند، در حالی که جام جهانی در سال های آغازین خود نبردی فردی بوده و میل ستاره سازی و معرفی شماره 10 های نابغه را داشته است امروز به سمت وسویی ساختاری تر حرکت کرده است. بیخیال روایت، نبوغ افراد و ایجاد اتفاقات رندوم تصادفی را فراموش کنید و به اراده ی جمعی و ساختار تیمی خوش آمد بگویید. 

آلمانی ها میل شدیدی برای به دست آوردن این جام را دارند. این دومین فینال آلمان در 6 تلاش آن هاست، در حالی که میان سال های 1954 و 1990 آلمان غربی توانست به 6 فینال از 10 فینال راه یابد. تا پیش از این جام، فوتبال آلمان مضطرب و نا آرام شده بود، در نیمه نهایی ها از دور رقابت ها خارج می شد و این تصور به وجود آمد که این نسل جوان کارامد هستند اما خوب نیستند، به خوبی آموزش دیده اند اما حس خود را از دست داده اند. چیزی که لوتر ماتیوس آن را "بازیکنان کثیف" می خواند.

نکته ی دیگری دراین نبرد نسلی سیستم ها در ریو دو ژانیرو وجود دارد. چه چیزی برای ما باقی می ماند؟ این فینال آمریکای جنوبی در 36 سال گذشته است اما بیشتر به نظر تلاشی اروپایی می رسد. از 36 بازیکن در دسترس، 43 نفر در اروپا بازی می کنند، در حالی که تنها روجو ست که حدود 7 سال است که در آرژانتین است (پیش از این او در مسکو لیزبورن بوده است). حتی لیونل مسی برای مدت طولانی در کشورش نیمه اروپایی و نیمه کاتالان شناخته شده، بازیکن خلاقی که نبوغش و در حقیقت، شخصیتش به وسیله ی بارسلونا به چیزی که به عنوان آرژانتینی قابل شناخت نیست تبدیل شده است : به شیوه ی آکادمیک تر بخواهم بگویم، مدل بازیکن سرد و خلاق اروپایی. این امر می تواند مورد بحث قرار بگیرد به هر حال این جام را اگر آرژانتین ببرد ، به اسم یا رکورد به هر حال در دستان آمریکای جنوبی است.

چیزی که در این دور رقابت ها به وضوح آشکار است، مرگ تیکی تاکاست. به هر حال به نظر می رسد که مالکیت توپ هنوز نمرده است.در حقیقت در روز یکشنبه در مارکانا خیلی هم زنده است.این امر مربوط به نسل مدرن فوتبالیست هاست: آن ها می خواهند که توپ را نگه دارند. آلمان زیر نظر لوو، مدل بارسلونا باز می کند، البته با تاکید بر سرعت پاس دادن بیشتر. مشهور است که لوو زمان به دست آوردن تا رها کردن توپ توسط بازیکنانش را اندازه گیری می کند و با آن ها بحث می کند که میانگین زمان تیم را پایین تر ببرند. خوب این دیگر بیشتر از این که تیکی تاکا باشد سریع-تاکا است. در حالی که تیم آرژانتینی حول مسی و ماسکرانو می چرخد، و تاثیری که از پادشاه کنونی فوتبال مدرن، پپ گواردیولا گرفته اند.

با تعجب بسیار، پپ گواردیولا بدون این که تا کنون تیم ملی را رهبری کند، نقش بسیار زیادی در پس زمینه داشته است، نه تنها در این جام جهانی بلکه در دو جام پیشین نیز اینچنین بود. نه تنها در دوران مربی گری بارسلونا بلکه به عنوان مربی بایرن مونیخ نیز در جام تاثیر گذار است. او اکنون مربی 6 بازیکن داخل زمین آلمان است و مربی 7 بازیکن برنده ی اسپانیا در جام 4 سال پیش بوده است. و او کسی ست که مربی مسی بوده و او را به پدیده ای گل زن تبدیل کرد.

تیم ها، سیستم ها، بازیکنان، با عادت های مشابه و مناسبی آموزش دیده اند: این پیام آخرین مرحله ی جام جهانی برزیل بوده است و پس زمینه ی فینال جام جهانی با هر شکلی که این بازی به خود بگیرد، خواهد بود. وعلاوه بر ستاره های اخیر این جام، جیمز رودریگز حذف شده، مسی، نیمار مصدوم و غیره،در دیگر ملت ها تلاش برای درون سازگاری بیشتر و نظم برنامه ریزی تیمی صورت گرفته است. کاستاریکا در یک چهارم نهایی پیروزی مدیریتی حرفه ای محسوب می شد. هلند که همیشه هلند است و (حالا بلژیک یک هلند جدید است)، در حالی که تیم برزیل، که اساساً هیچ وقت سیستمی نداشته، و بازیکنانش از بی نظمی رنج می برند و به زودی به اقصا نقاط اروپا می روند، به نظر می رسد که از نوعی بی برنامه گی و بی نظمی رنج می برد.

همانطور که تیم انگلیس هم در ساحت روانی و هم از نظر جنبه های تکنیکی در جایی دور ازجهان فوتبال نخبگان است. در نیمه ی اول بازی آرژانتین مقابل بوسنی، آلخاندرو زابلا سیستم را به 3-3-4 تغییر داد و در نتیجه ی نیمه ی دوم تاثیر گذار بود. در تیم انگلیس این تغییر فاجعه به بار می آورد، این نشانی از قدرت آرژانتین و بازیکنان به خوبی آموزش دیده اش است و روحیه ی تیمی تنها به پرچم برافراشته و افتخارو غرور ملی نیست بلکه روحیه ای ست که از طریق شیوه ی بازی و حسی که در بازی جهانی با یکدیگر تجربه خواهند به وجود می آید.

مسی متعاقباً رهبر گروه بوده و در روز یکشنبه نیز مرکز بازی خواهد بود، نه به عنوان تنهاعضو خلاق گروه بلکه به عنوان نقش اصلی حمله های متفاوتی که در بازی صورت می گیرد. حضور مسی در بارسلونا و این دور رقابت ها حداقلی بوده است، شماره 10 قرار گرفته در عمق حمله ها همیشه و همیشه می تواند خوشحالی را به تیم باز گرداند و این از ویژگی های شیوه ی آرژانتینی بازی اش است. و همیشه به خوبی کار کرده است گرچه که مسی مقابل هلند نتوانست کارش را انجام دهد.طبیعتاً همیشه امید است که مسی در بازی فینال به شیوه ی بازی کردن گذشته اش بازگردد،مسی خستگی ناپذیری که ترکیب کاملی از نیرومندی و تخیل و خلاقیت است، روز یکشنبه در ریو دو ژانیرو زمان مناسبی خواهد بود که آن پاهای خسته را یک بار دیگر بلند کند و لحظه ای مهم بیافریند.

به هر حال فینال بسیار جذابی را شاهد خواهیم بود، نه تنها به عنوان رویاروی سبک بازی ها و شیوه های متفاوت، بلکه به به عنوان یکی از نتایج طایی فوتبال مدرن.