گروه سیاسی، ایران هرگز اورانیوم را تا حدی که برای تولید سوخت مورد استفاده در سلاح هسته ای نیاز است ، غنی سازی نکرده است ، زمان مورد نیاز برای این کار طولانی تر خواهد بود اما پی بردن به مدت دقیق آن دشوار است.
به گزارش بولتن نیوز،به نقل از پایگاه اینترنتی بلومبرگ، گری میلهولن و والری لینسی، برای تولید سوخت مورد نیاز یک بمب در مقایسه با تولید سوخت مورد نیاز رئاکتور استانداردی چون رئاکتور هزار مگاواتی بوشهر باید قدرت غنی سازی 25 بار افزایش یابد.
به عبارت دیگر ، اگر ایران از قدرت غنی سازی برای تولید سوخت رئاکتور بوشهر به مدت یکسال برخوردار باشد و در عوض تصمیم بگیرد بمب تولید کند ، ممکن است بتواند هر پانزده روز یک بار یا 25 بار در سال سوخت مورد نیاز کلاهک هسته ای تولید کند. در هیچ توافقی با آمریکا به ایران اجازه داده نخواهد شد از چنین قدرتی برخوردار شود.
ایران در حال حاضر سالانه حدود یک ممیز نه تن اورانیوم غنی سازی شده تولید می کند. برای تامین سوخت یک رئاکتور هزار مگاواتی به 20 تن اورانیوم غنی سازی شده نیاز است و برای تامین سوخت رئاکتور 360 مگاواتی کوچکتری که ایران اعلام کرده است به زودی خواهد ساخت ، باید سه برابر ظرفیت فعلی ، اورانیوم غنی سازی شده تولید شود.
سانتریفوژهای ایران مناسب برنامه صلح آمیز انرژی هسته ای نیستند. این سانتریفوژها برای تولید سوخت رئاکتور هسته ای ناکافی و برای تولید سلاح هسته ای کاملا کافی هستند. این واقعیت تاسف بار بر مذاکرات سایه افکنده است.
تاکنون ، سانتریفوژهای ایران ذخایر اورانیومی را غنی سازی کرده اند که دو سوم راه را برای ساخت سلاح هسته ای طی می کند. با غنی سازی بیشتر ، ایرانی ها می توانند سوخت حدود شش سلاح هسته ای را تامین کنند.
یک راه حل برای ایران اینست که به فعالیت سانتریفوژهایش ادامه دهد و از ذخایر اورانیوم غنی سازی شده رهایی یابد. در این سناریو ، سانتریفوژهای ایران تنها با اورانیوم طبیعی تغذیه خواهد شد. اگر چنین شود ، به قدرت و زمان بیشتری برای تولید سوخت مورد نیاز سلاح های هسته ای نیاز خواهد بود.
اگر از اورانیوم طبیعی استفاده شود ، به شش ماه زمان نیاز خواهد بود تا سانتریفوژهایی که هم اکنون در ایران فعال هستند اورانیوم کافی برای یک بمب غنی سازی کنند.
چنانچه ایران سعی داشته باشد مسیر دستیابی به بمب را طی کند این روند ، زمانی برای مداخله در اختیار سایر کشورها قرار می دهد.
اورانیوم غنی سازی شده ای که ایران پیشتر تولید کرده است احتمالا به روسیه فرستاده و در آنجا به میله های سوخت که قابل تبدیل به سلاح هسته ای نیستند تبدیل خواهند شد.
گزینه دیگر برای ایران اینست که اورانیوم غنی سازی شده خود را حفظ کند اما فعالیت سانتریفوژهایش را کاهش دهد. این اقدام ضروری خواهد بود زیرا به لحاظ تئوری ، ایران با داشتن نه هزار سانتریفوژی که در حال حاضر فعال هستند تنها به دو ماه زمان برای غنی سازی به میزان کافی به منظور تولید بمب نیاز خواهد داشت.
زیرا ایران هرگز اورانیوم را تا حدی که برای تولید سوخت مورد استفاده در سلاح هسته ای نیاز است ، غنی سازی نکرده است ، زمان مورد نیاز برای این کار طولانی تر خواهد بود اما پی بردن به مدت دقیق آن دشوار است.
به لحاظ تئوری اگر زمان غنی سازی به شش ماه افزایش یابد ، ایران نمی تواند بیشتر از سه هزار سانتریفوژ عملیاتی کند و 15 هزار سانتریفوژ غیر فعال خواهد بود.