فاجعۀ سردشت؛ سند رسوایی مدعیان توخالی حقوق بشر

گروه اجتماعی، هفت روز از اولین ماه تابستان 1366 می گذرد. لحظاتی قبل از آن‌که عقربه‌های ساعت 4:30 دقیقه بعدازظهر را نشان دهد، نقطه‌های سیاهی در آسمان سردشت ظاهر می شود. هواپیماها غرش می‌کنند و سپس‌ 4 بمب در شهر و 3 بمب دیگر در روستاهای اطراف فرود می آید. این یکی از فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم شیمیایی بود که سبب کشته و مجروح شدن عده زیادی از هموطنان شد. این حملات فردای آن روز یعنی هشتم تیر ماه نیز با شدتی دوچندان ادامه یافت.

به گزارش بولتن نیوز، پس از این حادثه، ایران سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان نامید. اما سردشت نخستین مورداستفاده از بمب‌های شیمیایی توسط عراق در طول جنگ تحمیلی نبود، همان‌طور که آخرین آنها هم نبود. هزاران نفر بلافاصله بعد از حملات وحشیانه شیمیایی عراق جان سپردند. کسانی هم نجات پیدا کردند و ماندند تا با پوست‌ها و چشم‌های سوخته و تاول زده، خاطره سوختن همنوعانشان را به نسل‌ها منتقل کنند، آنانی که ماندند هنوز از دردهای طولانی و وخیم در عذابند.


استفاده از سلاح‌های شیمیایی در طول جنگ تحمیلی توسط عراق بیش از یکصد هزار مجروح و شهید در بین نظامیان و مردم بی دفاع کشورمان به‌جای گذاشته است. گازهای ارگانوفسفره(عوامل اعصاب، تاول‌زا و گاز خردل) در طول جنگ مکرراً‌ توسط نیروهای رژیم بعثی مورداستفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهانی اول این نخستین باری بود که از سلاح‌های شیمیایی به صورت وسیع در جنگ استفاده می‌شود. این موضوع آشکارا مغایر با پروتکل 1925 ژنو بود.
 
نگاهی به برخی دیگر از حملات شیمیایی رژیم بعثی
 
اولین باری که ارتش عراق از سلاح شیمیایی در جنگ استفاده کرد مربوط به 27 مهرماه 1359 در منطقه جنوب(استان خوزستان) است. در این سال عراق 4 بار از سلاح شیمیایی از نوع تاول زا(گاز خردل) استفاده کرده که 1 مصدوم و 20 شهید به دنبال داشت.
 
حملات شیمیایی ارتش بعث در سال های 1360 و 61 که مقارن بود با عملیات های پیاپی رزمندگان اسلام، گسترش یافت. در سال 1360 عراق 6 بار از این سلاح مرگبار و غیرانسانی استفاده کرد که باز در همان منطقه(جبهه های جنوب) و از همان نوع تاول زا بود این بار 101 نفر به شهادت رسیدند.
 
در سال1361، در عملیات والفجر مقدماتی 12 بار مناطق غرب و جنوب مورد اصابت بمب های شیمیایی قرار گرفت. جبهه میانی، غرب و شمال غرب و بخشی از استان های ایلام، آذربایجان غربی، اردبیل، باختران، کردستان و سلیمانیه و در عملیات های والفجر 2 و 4 در سال1362، 64 بار مورد اصابت بمب های شیمیایی از نوع تاول زا(خردل) و اعصاب(تابون) قرار گرفتند.
 
در سال 62سلاح های شیمیایی تعداد زیادی از اهالی غیر نظامی مناطق مزبور را مصدوم و نابینا کرد. از تاریخ اول فروردین تا 27 اسفند 1363، 2225 نفر مصدوم و 40 شهید در عملیات های خیبر و بدر حاصل اصابت 58 بار بمب های تاول زا، اعصاب، خفه کننده و آلوده کننده خون است سال 1364، در عملیات های والفجر 8 و ابتدای والفجر 9 در مناطق جنوب 76 بار سلاح شیمیایی به کار رفت که حاصل آن 77 شهید و حدود 11 هزار و 644 نفر مصدوم بود.
 
عراق در پاسخ به حملات رزمندگان اسلام و به خاطر شکست سنگین در عملیات های  پیروزمندانه کربلای دو، چهار، پنج و شش 102 بار از سلاح های شیمیایی استفاده کرد که 4720 نفر مصدوم و 107 نفر به شهادت رسیدند.
 
نگاهی به دیگر جنایات شیمیایی رژیم بعثی
 
در طول هشت سال جنگ تحمیلی، ایران شاهد بزرگ ترین تهاجم شیمیایی علیه نظامیان حاظر در جنگ و نیز مردم غیرنظامی در تاریخ جهان بعد از جنگ اول جهانی بود.
 
در این 8 سال، بیش از یکصدهزار نفر از شهروندان ایرانی چه در جبهه‌های نبرد و چه در شهرها و مناطق غیرنظامی بر اثر حملات با سلاح شیمیایی شهید و یا مجروح شدند. و این خود می تواند گواه بزرگی باشد بر جنایت کسانی که اکنون ایران را متهم به تلاش برای دست یابی به سلاح کشتار جمعی می نمایند.
 
در طول جنگ مناطق مسکونی در نوار مرزی ایران نیز از حملات شیمیایی ایمن نماند و روستاهای اطراف بانه(فروردین66)، شهر حلبچه(اسفند66)، روستاهای اطراف مریوان(اسفند66 و فروردین67)، شهر نودشه(فروردین67)، روستاهای اطراف سرپل ذهاب(مرداد67) و شهر اشنویه(مرداد67) موردتهاجم با سلاح شیمیایی قرارگرفتند و حتی در برخی مناطق صدها بمب شیمیایی بر سر مردم بی پناه ریخته شد.
 
دولت صدام در طول جنگ حتی به بیمارستان ها نیز رحم نکرد و سلاح شیمیایی، بیمارستان صحرایی حضرت فاطمه(س) در آبادان(ششم و هشتم اسفند1364) و بیمارستان صحرایی 528 سومار(دهم دی ماه1365) در هم نوردید.
 
همانطور که پیش تر نیز اشاره شد، اولین باری که ارتش عراق از سلاح شیمیایی در جنگ تحمیلی استفاده کرد مربوط به 27مهر سال 59 در استان خوزستان می باشد. در این سال عراق 4 بار از سلاح شیمیایی از نوع تاول زای آن استفاده کرد که بالغ بر ده ها شهید به جا گذاشت.
 
در سال های بعدی جنگ تحمیلی هم ارتش بعثی بارها در مناطقی همچون شلمچه، کردستان و ایلام از سلاح شیمیایی استفاده می کند که بر اثر این سلاح غیر انسانی، صدها نفر شهید و هزاران نفر دیگر مصدوم می شوند.
 
به هرتفسیر، اوج این اقدام ضد انسانی و وحشیانه ی این سرسپرده غربی ها در 8 تیر ماه سال 66 به وقوع می پیوندد. بنابر آمارهای رسمی در پی این حملۀ وحشیانه، از جمعیت دوازده هزار نفری شهر سردشت، هشت هزار نفر مصدوم شدند و تعداد 130 نفر هم به شهادت می رسند.
 
اما آن چه مسلم است این است که دولت‌های آلمان، هلند و آمریکا بزرگ ترین منابع صدام برای تامین سلاح شیمیایی بودند و جالب اینجاست که امروز همین دولت‌ها ایران را به تلاش برای تولید سلاح میکروبی و شیمیایی و هسته ای متهم می کنند.
 
بر اساس آمارهای رسمی نهادهای مسئول در این رابطه تعداد کل شهدای حملات شیمیایی در طول جنگ حدود 2600 شهید و تعداد کل مصدومان نظامی و غیرنظامی حملات شیمیایی 107 هزار نفر و تعداد جانبازان شیمیایی(که در حال حاضر تحت پوش بنیاد جانبازان هستند) حدود 45هزار نفر است.


به کارگیری سلاح های شیمیایی از سوی عراق درحالی صورت می گرفت که این کشور جزو 120 کشور امضا کننده پروتکل ژنو درباره منع استفاده از سلاح های سمی، خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک قرار داشت. پروتکل 1925 ژنو که طی قطعنامه 2612 (12)Bسازمان ملل مجدداً به تصویب رسیده است، صراحتاً استعمال سلاح های شیمیایی را منع می کند.
 
اما به نوشته هفته نامۀ اشپیگل چاپ آلمان، یک کارخانه تولید گاز خردل و اعصاب(تابون) می تواند سالیانه 1760000 تن مواد خام شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون مبدل سازد. درحالی که در کارخانه تولید سلاح های شیمیایی سامرا 4 خط تولید مشغول ساخت 4 نوع ماده ضدعصبی مرگ زا بود و مواد اولیه هر یک از خطوط تولید از کشورهای غربی به اسم گازهای حشره کش خریداری می شد که تولید هفتگی آن جمعاً حدود 10 هزار تن بود.
 
رادیوی صدای عراق نیز در تاریخ 30 مهر 1380 اعلام کرد: در جنگ با ایران از پودر سیاه زخم استفاده می نمودو در طول 8 سال جنگ هر هفته اقدام به تولید 3 هزار لیتر ماده مادر در تولید پودر سیاه زخم می کرد.
 
بر اساس تحقیقات به عمل آمده گاز تابون اغلب در زمان حمله به رزمندگان ایران مورد استفاده قرار می گرفت که خیلی سریع مرگ را به دنبال دارد و از آنجا که مواد این گاز به فاصله چند ثانیه تجزیه می شود، هیچ اثری از آن در محیط باقی نمی ماند.
 
پزشکان انگلیسی می گویند: بازماندگان بمباران شهر حلبچه که بیش از 5 هزار کشته داشت به بیماری های روانی، پوستی و مغزی بسیار خطرناک مبتلا هستند و تعداد بیماران سرطانی بسیار زیاد است. این سلاح ها دارای تأثیر موروثی بوده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.
 
پشت پردۀ جنایات رژیم بعث
 
باوجود این که عراق توانایی ساخت سلاح شیمیایی را داشت، اما اولاً بخش قابل توجهی از تسلیحات شیمیایی اش را از کشورهای غربی به ظاهر بی طرف در جنگ تحمیلی و داعیه داران امروزی صلح جهانی تهیه می کرد و ثانیاً توانایی ساخت سلاح شیمیایی را نیز با کمک های علمی و البته مالی آن قدرت های غربی به دست آورده بود.
 
در این شرایط، شاید مهمترین دست های پشت پرده ایی که در سال های جنگ تحمیلی به عنوان عامل محرک و تقویت کننده برای صدام و جنگنده ها بود چه کسانی بودند؟ وضع کنونی عراق و افغانستان و سوریه و کشورهای امثالهم چگونه است؟ کسانی که داعیه این را بر سر دارند و می گویند:”دفاع از حقوق بشر” و خواهان لغو روند انرژی هسته در ایران هستند و آن را منافی حقوق ملت ها می دانند، آیا این ها همان کسانی نبودند که در سال 1365،به عراق در مناطق شلمچه، سردشت، خوزستان، بصره، کردستان، دیاله و ایلام کمک کردندو  43 بار از سلاح شیمیایی استفاده کردند که  در این زمان9440 مصدوم  442 شهید که حاصل این حملات وحشیانه بود را برجای گذاشتند! آیا این مدعیان همان کسانی نبودند که با تامین سلاح های شیمیایی برای کشتار مردم نظامی و غیرنظامی میهنمان کوشیدند! و اینک فعالیت صلح آمیز ملت ما را که در راستای پزشکی و بهداشتی، مدیریت منابع آب، بخش صنایع و… است را زیر سوال می برند و باتحریم های همه جانبه سعی بر فشار آوردن بر ایران و لغو آن دارند!
 
آن چه مسلم است این است که بعد از جنگ جهانی دوم، تنها کشوری که از سلاح شیمیایی استفاده کرد، دولت آمریکا بود. دولت آمریکا یا بطور مستقیم (مانند جنگ ویتنام) و یا به طور غیر مستقیم از طریق ناتو در درگیری‌های بین المللی و یا از طریق تشویق یک کشور ثالث از سلاح شیمیایی برای از بین بردن مخالفان خود و تامین منافع خویش در جنگ بهره برده است. که مورد اخیر تنها یک بار و آن هم در جنگ ایران و عراق اتفاق افتاد که آمریکا و کشورهای اروپایی با کمک تسلیحاتی و ارسال تجهیزات سلاح شیمیایی به صدام به او در آفریدن بی شمار جنایت میکروبی و شیمیایی یاری رساندند.
 
در دنیایی که افکار عمومی توسط غول‌های رسانه ای هدایت می شود، براحتی بسیاری از واقعیت‌ها وارونه جلوه داده می شود. کشور ایران کشوری جنگ طلب معرفی می گردد در حالی که کشور ما 200 سال است به هیچ کشوری تجاوز ننموده و تنها از خاک و کیان خود دفاع کرده است. در حالی که دولت آمریکا در ده سال اخیر دو جنگ بزرگ راه اندازی کرده و در ده‌ها درگیری و نزاع مسلحانه در عرصه بین الملل حضور مستقیم داشته است.